Αν είχε χρώμα ο άνεμος.

Αν είχε χρώμα ο άνεμος 

σάρκα τα όνειρά μου

 και μονοπάτια το μυαλό 

εγώ δεν θ΄ αγαπούσα.

Θα είχε σβήσει η φωτιά 

που ζει στα σωθικά μου 

και την ταΐζω όνειρα

 ελπίδες και στιχάκια.

Όμως ο άνεμος φωνή 

μονάχα διαθέτει 

και όνειρα η σάρκα μου

 να τρώει μόνο ξέρει.

.......................................

Μα το μυαλό μου αδιάβατο 

θα παραμένει δάσος

 κι εγώ χαμένος περπατώ 

ψάχνω, φωνάζω, γράφω

 χειρονομώ, γελώ κι ελπίζω.

Τάκης Καρτσωνάκης

If the wind had color

 if my dreams had flesh

 if my mind had paths 

I would not love.

The fire that burns inside me 

and I feed it with dreams,

 hopes and rimes,

 would have been out

 But the wind has only voice 

and my flesh just eats the dreams.

............................................

But my thoughts remains

 an impassable forest

 and I wander around

 searching,shouting,writing,

 gesturing and I hope...

Kartsonakis takis