Κόρινθος-"Καλάμια": 'Ήταν ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα κι απόψε. (4 φωτογραφίες)

Δεν τραγουδούν τη θάλασσα, οι γλάροι εδώ πέρα.

Δεν βιάζεται η θάλασσα, δεν έχει που να πάει

εμείς μόνο βιαζόμαστε, νεράκι που κυλάει.

Δεν πίνεται η θάλασσα, μια μουσική μονάχα λέει

δονείται τ' ασυνείδητο, θυμάται, επιπλέει.

Η θάλασσα μου έταζε

γοργόνες και ταξίδια

μα ναυαγό με πέταξε

στα βράχια με τα στρείδια.

Δεν τραγουδούν τη θάλασσα, οι γλάροι εδώ πέρα

ούτε κεντάνε το βαθύ γαλάζιο του αέρα.

Δεν παίζουνε τα κύματα και στη στεριά σαν πάνε

είναι γιατί πεθαίνουνε, είναι που ξεψυχάνε.

                                Πάν Καρτσωνάκης

The sea does not rush, it has no place to go

We only rush, like running water.

The sea cannot be drunk, a sound of music only 

says it's vibrations, the conscious remembers, and it floats.

The sea promised me

mermaids and travelling 

but it threw me as a shipwreck

on the rocks with oysters

The seagulls here, do not sing to the sea

Nor do they embellish the deep blue of the air.

The waves do not clash on the seashore as they go

It is because they are dying, they are dying out.

                                      Kartsonakis Pan

Translating in English from Hellenic by Vasso

Ανακαλύψεις που η εποχή τους δεν ήταν έτοιμη να τις δεχθεί!

Οπως διδάσκουν σε όλα τα σεμινάρια ανάπτυξης

 καινοτομίας και δημιουργικότητας, η καλοτυχία 

μιας εφεύρεσης εξαρτάται πολύ από τις υπάρχουσες

 τεχνολογίες υλοποίησής της και από τη συγκυρία 

κορύφωσης του ενδιαφέροντος για αυτά που προσφέρει. 

Επίσης, όπως γνωρίζουμε από την Ιστορία, στο πρώτο συγκαταλέγεται 

και η υποδοχή που θα της επιφυλάξουν οι ήδη αναγνωρισμένοι επαΐοντες 

του συγκεκριμένου επιστημονικού τομέα, ενώ στο δεύτερο οι κρατούσες

 οικονομικοπολιτικές συνθήκες.

Θα δούμε λοιπόν σε αυτό το τελευταίο μέρος του ταξιδιού μας στον κόσμο 

των εφευρέσεων κάποια παραδείγματα ανακαλύψεων που «δεν ευτύχησαν έγκαιρα».

 Αλλες διότι αμφισβητήθηκαν έντονα από τους ομοτέχνους και άλλες διότι

 η υλοποίησή τους δεν βρήκε τη χρυσή τομή κόστους/απόδοσης.

Είναι εφευρέσεις που μπορείς να τις κατατάξεις στις ανεδαφικές, τις παρεξηγημένες, 

τις ατελέσφορες… ή γενικά στις «πριν την ώρα τους». 

Το βέβαιο είναι ότι η επιτυχής πραγμάτωσή τους θα άλλαζε τότε,

 ή άλλαξε κατοπινά, ή θα αλλάξει αύριο τον κόσμο μας.

O εφευρέτης του ηλεκτρισμού που… δεν το είπε

Η Βιομηχανική Επανάσταση ξεκίνησε στην Αγγλία, βεβαίως βεβαίως, 

αλλά τους καρπούς της έδρεψε κυρίως η Αμερική, που δεν είχε τις αγκυλώσεις

σεβάσμιων επιστημόνων ή τα καβούρια χρηματοδότησης προκλητικών εφευρέσεων. Χαρακτηριστικές της συντηρητικής στάσης του βρετανικού επιστημονικού 

κατεστημένου ήταν οι αντιδράσεις του πασίγνωστου βρετανού 

φυσικομαθηματικού λόρδου Κέλβιν (1824-1907) για τις εφευρέσεις

του ραδιοφώνου και του αεροπλάνου: για το πρώτο είπε ότι «δεν έχει κανένα μέλλον»

και για το δεύτερο ότι «οι βαρύτερες από τον αέρα μηχανές πτήσης είναι αδύνατες». 

Κι όμως: μισό αιώνα πριν ένας συμπατριώτης του είχε ανακαλύψει πολλά από αυτά 

που θα άλλαζαν τον κόσμο του 19ου αιώνα.

 Αλλά ήταν τόσο μυστικοπαθής ώστε οι ανακαλύψεις του να γίνουν γνωστές

 με έναν αιώνα καθυστέρησης.

Ο Χένρι Κάβεντις (Henry Cavendish, 1731-1810) ήταν όχι μόνο γόνος

 αριστοκρατικών οικογενειών αλλά και πιθανότατα ο πλουσιότερος Βρετανός

 της εποχής του. 

Ωστόσο ήταν τόσο κοσμοφοβικός ώστε να επικοινωνεί με τους υπηρέτες του 

με… χαρτάκια και, φυσικά, να μην κοινοποιεί στην επιστημονική κοινότητα

 τα ευρήματά του. 

Στη μόνη του δημοσίευση, το «Περί πλασματικών αερίων» 

(«On Factitious Airs»,1766), εμπεριεχόταν η ανακάλυψη του υδρογόνου.

 Ο Γάλλος Αντουάν Λαβουαζιέ τη διάβασε και επανέλαβε το πείραμα του Κάβεντις,

 παίρνοντας τελικά τη σχετική δόξα. 

Τα όσα άλλα είχε ανακαλύψει ο Κάβεντις παρέμειναν μυστήριο ως και τον θάνατό του.

 Μόνο στα τέλη του 19ου αιώνα ο γνωστός θεμελιωτής της Δυναμικής θεωρίας

 του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, Τζέιμς Μάξγουελ, αναψηλάφησε τις σημειώσεις

 του θανόντος, για να διαπιστώσει ότι ο περίεργος εκείνος άνθρωπος 

υπήρξε ένας φωστήρας που είχε ανακαλύψει πολύ νωρίτερα την έννοια 

του ηλεκτροστατικού δυναμικού, τη σχέση ανάμεσα στο ηλεκτρικό δυναμικό 

και στο ηλεκτρικό ρεύμα (κατοπινός Νόμος του Ωμ),

 την έννοια της διηλεκτρικής σταθεράς ενός υλικού, τον νόμο 

αντίστροφου τετραγώνου για την εξάρτηση της ηλεκτροστατικής δύναμης 

από την απόσταση (κατοπινός Νόμος του Coulomb), τους νόμους κατανομής 

του ρεύματος σε παράλληλα κυκλώματα (κατοπινές γέφυρες Wheatstone), 

καθώς και το ότι ήταν ο πρώτος που υπολόγισε τη μέση πυκνότητα της Γης

 και τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας.

Η τηλε-ενέργεια του Τέσλα

Το να είσαι πρωτοπόρος στην επιστήμη σου δεν σε εντάσσει απαραίτητα

 στην κατηγορία των εμπνευσμένων εφευρετών. 

Για παράδειγμα, ο Αϊνστάιν είχε δηλώσει για την πυρηνική ενέργεια, το 1932, 

ότι «δεν υπάρχει ούτε καν η ελάχιστη ένδειξη ότι είναι επιτεύξιμη. 

Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι το άτομο μπορεί να διασπαστεί κατά βούληση». 

Αντιθέτως, ο Σέρβος Νίκολα Τέσλα (Nicholas Tesla) υπήρξε μάλλον ο μόνος

 μετά τον Αρχιμήδη και τον Λεονάρντο Ντα Βίτσι άνθρωπος που συνδύασε 

στον ύψιστο βαθμό τον οραματισμό με το ταλέντο του «πολυμήχανου εφευρέτη». 

Το απέδειξε με τις πάμπολλες εφευρέσεις του στα πεδία των ηλεκτρικών δικτύων 

και της ασύρματης επικοινωνίας, αλλά και με εφευρέσεις που… τον δικαίωσαν 

πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του: 

Στην έκθεση του Σικάγου του 1893 – στην ίδια εκείνη έκθεση όπου επιδείχθηκε 

ηλεκτρικό αυτοκίνητο – ο Τέσλα όχι μόνο την ηλεκτροδότησε

 με εναλλασσόμενο ρεύμα αλλά και επέδειξε τηλεμετάδοση ηλεκτρικής 

ενέργειας (ηλεκτροδυναμική επαγωγή) ανάβοντας ασύρματα λαμπτήρες φωσφόρου. 

Πέρασαν επτά δεκαετίες χωρίς κανείς να αξιοποιήσει αυτό το εύρημα, 

μέχρι που το 1964 ο Αμερικανός William Brown τηλεκατηύθυνε ένα ελικοπτεράκι 

που φορτιζόταν με εκπομπή μικροκυμάτων από απόσταση ενός μιλίου. 

Το 2007 ομάδα ερευνητών του ΜΙΤ άναψε ασύρματα έναν γλόμπο των 60 βατ 

από απόσταση δύο μέτρων και το 2008 η Intel επανέλαβε το επίτευγμα.

 Το 2009 η Sony επέδειξε συσκευή τηλεόρασης που τροφοδοτούνταν ασύρματα

 με ρεύμα, σε απόσταση μισού μέτρου από την πρίζα.

 Το 2012 η τεχνολογία ασύρματης φόρτισης (DNA)

 προστέθηκε σε πολλά μοντέλα κινητών τηλεφώνων.

Ωστόσο, το όραμα του Τέσλα δεν περιοριζόταν στην τροφοδοσία συσκευών. 

Εκείνος έψαχνε για μια συνολική και δωρεάν ενεργειακή λύση για τον πλανήτη. 

Πέντε χρόνια μετά την επίδειξη της ηλεκτροδυναμικής επαγωγής, εμφάνισε 

στο γραφείο του μια μυστήρια ατμοκίνητη συσκευή (Tesla oscillator). 

Οταν την ενεργοποίησε, το γραφείο του, το κτίριο ολόκληρο, 

αλλά και τα γύρω κτίρια άρχισαν να δονούνται. 

Ο Τέσλα πήρε το σφυρί και κατέστρεψε τη συσκευή 

λέγοντας στους υπαλλήλους του ότι αν αφηνόταν ανεξέλεγκτη αυτή η εφεύρεση

 θα έφερνε την καταστροφή του κόσμου από σεισμούς. 

To 1917 δημοσίευσε άρθρο στο περιοδικό «Electrical Experimenter» 

όπου ισχυριζόταν ότι μέσω υψίσυχνων ακτίνων θα μπορούσαν μελλοντικά 

να εντοπίζουν υποβρύχια στον ωκεανό και να βλέπουν τη θέση τους 

σε φωσφορίζουσα οθόνη. 

Δεν είχε τότε την απαραίτητη τεχνολογία για να υλοποιήσει κάτι τέτοιο, 

αλλά στη δεκαετία του ’30, όταν είδε την απειλητική άνοδο των Ναζί,

επανήλθε προτείνοντας στο αμερικανικό Πεντάγωνο τη δημιουργία 

μιας ασπίδας αεράμυνας από «ακτίνες θανάτου». 

Οι ακτίνες αυτές θα αντλούσαν ενέργεια από την ιονόσφαιρα. 

Το Πεντάγωνο απέρριψε την «τρελή ιδέα» και ο Τέσλα πέθανε το 1943 πάμπτωχος

 και καταφρονημένος. 

Αμέσως μετά τον θάνατό του, πράκτορες του FBI κατέσχεσαν τα αρχεία του. 

Πενήντα χρόνια μετά, το 1993, ένα δάσος κεραιών άρχισε να χτίζεται στην Αλάσκα, 

με σκοπό τα πειράματα μικροκυματικής διέγερσης της ιονόσφαιρας. 

Κατά τη λειτουργία του – ως τον Μάιο 2014 που ανακοινώθηκε ότι θα κλείσει 

οριστικά – θέριεψαν οι φήμες ότι οι συντονισμένες εκπομπές μικροκυμάτων του

 που ανακλώνταν στην ιονόσφαιρα ευθύνονταν για μεγασεισμούς

 σε διάφορα σημεία του πλανήτη…

 Ηλεκτρικό αυτοκίνητο ετών… 133!

Η μεγαλύτερη «παράπλευρη απώλεια» της Βιομηχανικής Επανάστασης 

υπήρξε η τεράστια συμβολή των καυσαερίων στη ραγδαία κλιματική αλλαγή 

που βιώνουμε σήμερα.

 Βεβαίως, τώρα, έχουμε επιτέλους υβριδικά ή και πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα 

να παράγονται από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά μήπως το κακό

 που έχει ήδη συμβεί μπορούσε να έχει αποφευχθεί;

Η απάντηση είναι «ναι», όσο και αν σας ακούγεται απίστευτο: 

Το 1881, ο Γάλλος Charles Jeantaud κατασκεύασε το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο. 

Τον μιμήθηκε το 1884 ο Βρετανός Thomas Parker και στη συνέχεια

 οι Αμερικανοί N. S. Possons (1886), 

William Morrison (1890), John Lambert (1891).

 Καταλυτική υπήρξε η επίδραση της έκθεσης «World’s Colombian Exposition» 

του 1893, στο Σικάγο, που εισήγαγε τον ηλεκτρισμό στο ευρύ κοινό.

 Στην έκθεση εκείνη παρουσιάστηκε το ηλεκτρικό αυτοκίνητο του Morrison

 και, αμέσως μετά, αρκετοί κατασκευαστές βάλθηκαν να σχεδιάσουν 

τα δικά τους ηλεκτρικά μοντέλα. 

Μεταξύ αυτών ο Henry Ford, σε σύμπραξη με τον γνωστό εφευρέτη Thomas Edison.

 Ωστόσο το 1901 συνέβη κάτι που ανέτρεψε την όλη πορεία ανάπτυξης

 και υιοθέτησης της ηλεκτροκίνησης: ανακαλύφθηκαν στο Τέξας

 τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου, που έκαναν την προοπτική

 των ντιζελοκίνητων αυτοκινήτων δραματικά πιο φθηνή. 

Το αποτέλεσμα ήταν τα τελευταία 2.000 ηλεκτρικά αυτοκίνητα να παραχθούν το 1920. 

Για τα επόμενα 100 χρόνια ο «μαύρος χρυσός» παρέμεινε ο νικητής.

Από το «φρενόμετρο» ως τον «Braindriver»

Το 1907 μια απίθανη συσκευή εμφανίστηκε στο Λονδίνο

 υπό το όνομα Lavery Electric Automatic Phrenometer. 

Ο εφευρέτης της ισχυριζόταν ότι «διαβάζοντας το κρανίο σε 28 σημεία»

 μπορούσε να σκιαγραφήσει – μέσα σε 30 δευτερόλεπτα – τα μυστικά 

της προσωπικότητας του εξεταζομένου.

 Μπορεί η όλη ιστορία να ήταν μια καλοστημένη απατεωνιά,

 αλλά δείχνει το πόσο νωρίς θέριεψε η εμφάνιση του ηλεκτρισμού 

τις ελπίδες των ανθρώπων για εξιχνίαση και βελτίωση των εγκεφαλικών λειτουργιών. 

Το 1912, για παράδειγμα, ο Τέσλα πήρε την άδεια του γενικού επόπτη 

των σχολείων της Νέας Υόρκης να καλωδιώσει τους τοίχους τάξεων και να υποβάλει 

τους μαθητές σε ελάχιστης ισχύος υψίσυχνα ηλεκτρικά κύματα προκειμένου

 να βελτιώσει τη νοητική τους λειτουργία. 

Ωστόσο το πείραμα δεν υλοποιήθηκε τελικά, οπότε δεν γνωρίζουμε 

αν κάποια παιδιά θα γίνονταν εξυπνότερα.

Μισό αιώνα μετά ο επικεφαλής των ερευνών για τη σχιζοφρένεια

 στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Tulane, δρ Robert Galbraith Heath, 

έκανε το επόμενο μεγάλο βήμα: φύτεψε 125 ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο

 ενός ασθενούς και γιάτρεψε την κατάθλιψή του. 

Το κατόρθωμα αυτό επαναλήφθηκε με αρκετούς ασθενείς κατάθλιψης. 

Αλλά τότε, το 1962, ο καλός γιατρός δέχθηκε την επίσκεψη της CIA, που του ζήτησε 

να συνεργαστεί μαζί της για το αντίστροφο: να εξετάσει αν η διαχείριση

 των κέντρων πόνου στον εγκέφαλο μπορεί να συμβάλει στην επιτυχή ανάκριση. 

Ο Heath αρνήθηκε και η συνέχεια των ερευνών του αγνοείται.

Το θέμα της άμεσης αλληλεπίδρασης ηλεκτρισμού-εγκεφάλου επανέρχεται

 κατά περιόδους από τότε όχι μόνο στον ιατρικό τομέα αλλά και στον στρατιωτικό

 (για τον αμεσότερο δυνατό χειρισμό πολύπλοκων συστημάτων)

 και σε εκείνον του χειρισμού βιντεοπαιχνιδιών. 

Οι πιο γνωστές στο ευρύ κοινό εφαρμογές προέρχονται ακριβώς από τον κόσμο

 των βιντεοπαιχνιδιών. 

Και, αξιοποιώντας μια τέτοια εγκεφαλική κάσκα παιχνιδιού της αμερικανικής 

εταιρείας Emotiv, o καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο 

του Βερολίνου, Raul Rojas, δημιούργησε το 2011 τον «BrainDriver»: 

μια κάσκα που επιτρέπει την οδήγηση αυτοκινήτου… χωρίς τιμόνι. 

Η εγκεφαλογραφική κάσκα διαβάζει τις εντολές κατευθείαν από τον εγκέφαλο 

του οδηγού και τις μετατρέπει σε κατάλληλα ηλεκτρικά σήματα 

για τα υποσυστήματα του αυτοκινήτου. 

Οι προεκτάσεις εφαρμογών τηλεκατεύθυνσης που μπορούμε να σκεφθούμε 

είναι σίγουρα πάμπολλες στον ήδη δαιδαλώδη κόσμο μας.

 Εκείνη όμως που θα άγγιζε το «θαύμα» θα ήταν μια κάσκα που θα διόρθωνε

 τις συνάψεις στα αυτιστικά παιδιά ή τη χαμένη μνήμη στους υπερηλίκους.

Οι ιπτάμενοι άνθρωποι

Πολύ μετά τον μύθο του Ικαρου, στην εποχή του Πυθαγόρα, οι Ελληνες

 μιλούσαν για έναν φίλο του από την Υπερβορεία, τον Αβαρι, 

που πετούσε όπου ήθελε στη Γη, πάνω σε ένα βέλος.

 Οι χιλιετίες πέρασαν χωρίς κανένας άλλος να επαναλάβει τέτοιον άθλο, 

ώσπου το 1919 ο ρώσος εφευρέτης Αλεξάντρ Φιοντόροβιτς Αντρέγεφ βάλθηκε

 να φτιάξει μια συσκευή… ατομικής πυραυλομετακίνησης. 

Παρά το ότι προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να πάρει τα πνευματικά δικαιώματα 

μιας τέτοιας εφεύρεσης, δεν έγινε γνωστή καμία υλοποίησή της. 

Με σιγουριά κάτι τέτοιο επιτεύχθηκε το 1958 από την κατασκευάστρια 

στρατιωτικού υλικού Thiokol, το 1959 από την Aerojet General Corp. 

και το 1960 από την Bell – όλες αμερικανικές.

 Εγιναν αρκετές δοκιμές, με επιχορήγηση του Πενταγώνου, αλλά η πρώτη 

πραγματικά αδέσμευτη πτήση έγινε μία εβδομάδα μετά τη διαστημική πτήση 

του Σοβιετικού Γκαγκάριν, στις 20 Απριλίου 1961,

 κοντά στους καταρράκτες του Νιαγάρα, από την Bell. 

H πτήση κρίθηκε επιτυχής, αλλά ο στρατός απογοητεύθηκε:

 διάρκεια μόλις 13 δευτερόλεπτα, ταχύτητα 55 χλμ./ώρα, κατανάλωση 

19 λίτρα καυσίμου για απόσταση μόλις 35 μέτρων.

 Εκτοτε έχουν υπάρξει πολλές παρόμοιες προσπάθειες ιδιωτών κατασκευαστών, 

με κάπως καλύτερες επιδόσεις, αλλά οι μόνες εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας 

υπήρξαν σε διαστημικούς περιπάτους αστροναυτών και σε ταινίες του Χόλιγουντ.

 Το δε κόστος παρέμενε απαγορευτικό για τους κοινούς θνητούς: 

250.000 δολάρια μόνο η συσκευή. 

Η μόνη αισθητή μείωση του κόστους (στα 6.000 δολάρια, ως κιτ) επήλθε 

από την εταιρεία Zapata Racing, η οποία κατασκευάζει ένα μοντέλο υδροσκί,

 που παίρνει ενέργεια από ένα κανονικό jet-ski, με το οποίο είναι διαρκώς συνδεδεμένο.

Εφέτος η νεοζηλανδική Martin Aircraft παρουσίασε ένα μοντέλο που διεκδικεί

 συμβόλαια από τον στρατό και τις υπηρεσίες διάσωσης: το Μartin Jetpack 

έχει εμβέλεια 30 χλμ. με ταχύτητα 74 χλμ./ώρα, αλλά βασίζεται 

σε πετρελαιοκίνητες προπέλες (έχει άδεια ελαφρού αεροσκάφους) 

και κοστίζει 150.000-250.000 δολάρια.

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ: Ο… δαίμων του Τζέιμς Μποντ «χτύπησε»

 τις «μεγάλες ανακαλύψεις από ατύχημα» στις 10.8.2014 μετατρέποντας 

τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ σε Ιαν!

Πηγή

Η «λαϊκή οργή» που δικαιολογούσαν και οι «προσλήψεις Παυλόπουλου»!

Μπορεί ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες, να δήλωσε 

υψιπετώς ότι «ανοίγουμε παράθυρο ελπίδας

 στο σκοτάδι του ευρωπαϊκού κατεστημένου», 

αλλά η Αθήνα δεν τολμά να ανοίξει τα δικά της παράθυρα,

 από την δυσωδία που αποπνέουν οι λόφοι των σκουπιδιών.

Ήδη αρχή τουριστικής περιόδου και το BBC διαφημίζει στην υφήλιο τα βουνά 

των σκουπιδιών που σωρεύονται σε όλη την Ελλάδα, ενώ μεταδίδει 

και τις εκπάγλου ομορφιάς εικόνες, με τους πεζούς να κρατούν τη μύτη τους, 

και τους απεργούς να βάζουν φωτιά σε σκουπίδια 

έξω από την είσοδο του υπουργείου Εσωτερικών.

Φυσικά και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνουν παρόμοια, αλλά είναι πρώτη φορά 

που μια κυβέρνηση εισπράττει τόσο καθαρά τα επίχειρα των συμπεριφορών της. 

Και αυτό είναι η αρχή. Τώρα έφυγε από τη μέση, όπως κι αν έφυγε,

 η διαπραγμάτευση, που αποτελούσε μία κουρτίνα, η οποία διανθισμένη 

με δήθεν πράξεις «αντίστασης», και έκρυβε το ανεπαρκές της διακυβέρνησής τους. 

Έμειναν μόνοι με τον εαυτό τους, τις ικανότητές τους, τις αφέλειές τους, 

τις ιδεοληψίες τους, και ήδη θερίζουν, και θα θερίζουν, αυτά που έσπειραν.

Σε μία παλαιοκομματική εκδοχή της «κατάληψης του κράτους» οι Βερναρδάκης 

και Σκουρλέτης ωθούσαν τους δημάρχους σε παρατάσεις συμβάσεων. 

Αν και γνώριζαν καλά το απαγορευτικό νομικό πλαίσιο, υπόσχονταν

 μετατροπή των συμβάσεών σε αορίστου χρόνου - κατ' ουσίαν μονιμοποίηση.

Και σε αυτό δεν ήταν οι πρώτοι. Είχαν προϋπάρξει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ,

 με αποκορύφωση την περίπτωση του νυν ΠτΔ, 

ο οποίος επικαλούμενος - υπαρκτή - Κοινοτική Οδηγία, μονιμοποίησε χιλιάδες 

συμβασιούχους. 

Οι «προσλήψεις Παυλόπουλου», έμειναν ως εμβληματική συμπεριφορά 

ρουσφετολογικής πολιτικής, ενώ ο αστικός μύθος πολλαπλασίασε τον αριθμό. 

Αφορούσαν σε καμιά 30ριά χιλιάδες, ήδη εργαζόμενους, αλλά η πολιτική σκοπιμότητα 

ή το αντικρατικιστικό πάθος διαφόρων, τους ανέβασε περί το… 1 εκατομμύριο!).

Το κόστος που εισέπραξε ο κ. Παυλόπουλιος 

ήταν μεγάλο - και κατά ένα μέρος άδικο - ενώ είχε και την παράδοξη πτυχή του. 

Οι εν λόγω υπάλληλοι, στη συντριπτικότατη πλειοψηφία τους, δεν ήταν εξυπηρετήσεις

της ΝΔ αλλά… του ΠΑΣΟΚ, το οποίο επί σειρά ετών τους κρατούσε

 σε εκλογική ομηρία (να βρίσκονται σε εργασιακή ανασφάλεια για να το ψηφίζουν!).

Βέβαια στη συνέχεια η ΝΔ ανακάλυψε και άλλη φλέβα ψηφοθηρικής προσέλκυσης: 

Τους απασχολούμενους στα stage, οι οποίοι τύγχαναν ανανεούμενων 

διαδοχικών συμβάσεων, και - κατά το έθος - απαιτούσαν μονιμοποίηση.

Το ΠΑΣΟΚ, και συγκεκριμένα η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, 

με υπουργό Εσωτερικών τον Γιάννη Ραγκούση, ανέλαβε πρωτοβουλιακά 

το 2009 να θεραπεύσει την πληγή.

 Στο εξής όλοι οι υπάλληλοι του Δημοσίου θα προσλαμβάνονταν μέσω ΑΣΕΠ. 

Έτσι έβαζε τέρμα «στα τριτοκοσμικά τερτίπια», όπως τα χαρακτήρισε

 ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργο Πεταλωτής.

 Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε προ μνημονίου.

Οι αντιδράσεις των «stager» ήταν έντονες αρχικά, αλλά σταδιακά καταλάγιασαν, 

όταν είδαν ότι ο αγώνας θα ήταν ατελέσφορος. 

Ακόμη πιο έντονες ωστόσο ήταν οι αντιδράσεις της ΝΔ, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ,

 που με πύρινες καταγγελίες, επιτίθετο κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Εκείνο το νήμα της παλαιοκομματικής συμπεριφοράς, που κόπηκε το 2009,

 έπιασε κατά το 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα, δια των κ.κ. Βερναρδάκη και Σκουρλέτη.

Δεν είναι εύκολο, για ανθρώπους με τέτοιο αντικείμενο απασχόλησης,

 να πεις ότι δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους. 

Τυπικά έχουν άδικο, όμως είναι θύματα πρωτίστως της κυβέρνησης

 και δευτερευόντως των δημάρχων. 

Αυτοί τους είχαν υποσχεθεί μονιμοποίηση, και τώρα βλέπουν να καταρρέει

 το μεροκάματό τους.

Υπάρχει φυσικά η ένσταση για τις ακραίες συμπεριφορές τους. 

Σύμφωνοι, αυτές δεν δικαιολογούνται ακόμη και αν χάνεις τη δουλειά σου,

 πολύ περισσότερο αν τη χάνεις νομίμως. 

Όμως έτσι εκπαιδεύτηκαν. 

Πόσες φορές η παρούσα κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση δεν δικαιολόγησε,

 ακραίες και έκνομες συμπεριφορές, 

στο όνομα της «δικαιολογημένης λαϊκής οργής».

Τώρα έφτασε ο καιρός να την υποστεί!

ΥΓ. Κατόπιν εορτής ο κ. Σκουρλέτης αναζητά λύση, με τη μέθοδο

 της παράτασης των συμβάσεων, ώσπου να γίνουν οι μόνιμες προσλήψεις.

 Καλό ξεμπέρδεμα…

Του Γιάννη Σιδέρη

Πηγή

Γάλα κατσαρίδας. Η υπερτροφή του μέλλοντος;

Μια διεθνής επιστημονική ομάδα εντόπισε μια ακολουθία κρυστάλλων πρωτεΐνης 

που αναπτύσσεται στο κέντρο της κοιλιάς των κατσαρίδων και ελπίζουν ότι 

αυτό μπορεί να είναι το κλειδί όσον αφορά στη διατροφή του ολοένα αυξανόμενου 

πληθυσμού στον πλανήτη. Αν και οι περισσότερες κατσαρίδες δεν παράγουν γάλα, 

το είδος Diploptera punctate είναι το μοναδικό που γεννά ζωντανά κατσαριδάκια

 και διαπιστώθηκε ότι παράγει κάτι που μοιάζει με γάλα το οποίο όμως περιέχει 

κρυστάλλους πρωτεΐνης και με αυτό ταΐζει τα μικρά της. 

Το γεγονός ότι ένα έντομο παράγει γάλα είναι εντυπωσιακό από μόνο του, 

όμως αυτό που συνεπήρε τους επιστήμονες είναι ότι ο κάθε ένας κρύσταλλος

 πρωτεΐνης περιέχει περισσότερο από τρεις φορές την ενέργεια που βρίσκει κανείς 

στην αντίστοιχη ποσότητα στο βουβαλίσιο γάλα 

(το οποίο έχει περισσότερες θερμίδες από το κανονικό γάλα). 

Όπως είναι αντιληπτό δεν γίνεται να υπάρξει μέθοδος αρμέγματος 

των κατασαρίδων όμως η διεθνής επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Βιολογίας, Βλαστοκυττάρων και Αναγεννητικής Ιατρικής

 (Stem Cell Biology and Regenerative Medicine) στην Ινδία αποφάσισαν να βρουν

 την αλληλουχία των γονιδίων εκείνων που ευθύνονται για την παραγωγή

 των κρυστάλλων πρωτεΐνης που εντοπίζονται στο «γάλα» προκειμένου να δουν 

εάν μπορούν να τις αναπαράγουν στο εργαστήριο. 

«Οι κρύσταλλοι είναι σαν ένα πλήρες φαγητό, έχουν πρωτεΐνες, λιπαρά, ζάκχαρα.

 Εάν κοιτάξεις την αλληλουχία των πρωτεϊνών, όλες τους έχουν 

τα ουσιώδη αμινοξέα» δήλωσε σε συνέντευξή του 

στους Times of India ο Sanchari Banerjee. 

Επίσης η επιστημονική ομάδα τονίζει ότι όχι μόνο το γάλα είναι πλούσιο σε θερμίδες 

και θρεπτικά συστατικά, αλλά όσο η πρωτεΐνη αφομοιώνεται από τον οργανισμό

 με την ώρα οι κρύσταλλοι απελευθερώνουν ακόμη περισσότερη πρωτεΐνη.

 Η ομάδα επισημαίνει πως εάν τελικά οι έρευνές τους αποδώσουν 

και τελικά υπάρξει ένα ολοκληρωμένο προϊόν σίγουρα αυτό δεν θα απευθύνεται

 σε όσους θέλουν να χάσουν κιλά και είναι σχεδόν βέβαιο

 πως δεν θα συμπεριλαμβάνεται στη δίαιτα του δυτικού κόσμου 

όπου η διατροφή των πολιτών είναι ιδιαίτερα πλούσια σε θερμίδες. 

Όμως για τους πληθυσμούς κρατών που υποσιτίζονται το «γάλα» 

που θέλουν να φτιάξουν οι επιστήμονες θα μπορούσε να είναι

 ένα φανταστικό συμπλήρωμα διατροφής.

Ποιος είναι ο σεβασμός και ποια είναι η ασέβεια;

Σεβασμός από τον Γουιλ Σμιθ για την Ελλάδα. 

Ασέβεια από τους συμβασιούχους των σκουπιδιών…

Κάποιες φορές δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά για να σχολιάσει μία κατάσταση. 

Μάλιστα, κάποιες φορές δε χρειάζεται να πει απολύτως τίποτα, γιατί το πράγμα 

μιλάει από μόνο του. Δυστυχώς, είναι μία από αυτές τις φορές.

Μία από τις ειδήσεις που πέρασε στα “ψιλά” χθες λόγω επικαιρότητας 

ήταν η εξής: ο Γουιλ Σμιθ, η σύζυγός του Τζέιντα Πίνκετ-Σμιθ

 και η κόρη τους Γουίλοου, που απολαμβάνουν τις τελευταίες μέρες τις διακοπές τους 

στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στους Αντίπαξους, συμμετείχαν σε εκστρατεία

 για τον καθαρισμό παραλιών του νησιού από τα σκουπίδια. 

Μία πραγματικά όμορφη κίνηση από τον γνωστό ηθοποιό και την οικογένειά του.

Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν στην Ελλάδα ως απλοί τουρίστες. 

Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να απολαύσουν τις διακοπές τους

 σε ένα όμορφο ελληνικό νησί. 

Δεν είχαν καμία υποχρέωση να αρχίσουν να μαζεύουν σκουπίδια 

από παραλίες – σημειωτέον ότι συγκεντρώθηκαν 22 ολόκληρες σακούλες σκουπιδιών 

γεμάτες πλαστικά και άλλα αντικείμενα!

 Όμως το έκαναν, από σεβασμό στο περιβάλλον και την ομορφιά του φυσικού τοπίου. 

Από σεβασμό στη χώρα όπου βρίσκονται.

Μακάρι τον ίδιο σεβασμό στη χώρα μας να τον είχαν και κάποιοι άλλοι. 

Κάποιοι που μάλιστα θα όφειλαν πολύ περισσότερο αυτόν το σεβασμό.

Την ίδια στιγμή που μία οικογένεια τουριστών έδινε το καλό παράδειγμα, 

καθαρίζοντας οικειοθελώς παραλίες από τα σκουπίδια που τις “έπνιγαν”, 

ολόκληρη η χώρα βρισκόταν στο έλεος των σκουπιδιών. 

Και προσέξτε τον λόγο:

επειδή οι (εξαπατημένοι από τις υπουργικές “δεσμεύσεις”) 

συμβασιούχοι στην καθαριότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης απεργούν διεκδικώντας

 τη μονιμοποίησή τους, παρά το γεγονός ότι έχουν υπογράψει 8μηνες συμβάσεις!

Δηλαδή, οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι με το έργο της συγκομιδής

 των απορριμμάτων απεργούν, επειδή δεν τηρήθηκε μία προφορική υπόσχεση 

που τους έγινε από μία κυβέρνηση που δε φημίζεται ακριβώς για την αξιοπιστία της

 και αντίθετα γίνεται αυτό ακριβώς που γράφει η σύμβαση την οποία υπέγραψαν 

(προφανώς όχι με το πιστόλι στον κρόταφο).

Βάλτε στο ίδιο πλάνο τις δύο εικόνες. 

Από τη μία, η οικογένεια Σμιθ να μαζεύει 22 σακούλες

 σκουπιδιών από ελληνικές παραλίες. 

Από την άλλη, κάδοι που ξεχειλίζουν από απορρίμματα

 επειδή δεν υπάρχει κανείς να τα μαζέψει

Πηγή

Δικό μας σχόλιο:

Κόρινθος-Λιμήν Λουτρακίου και αποβάθρα: 2 Επιστολικά δελτάρια της εποχής.

Ήταν ο Εθνικός μας αερομεταφορέας, η Ολυμπιακή...(4 φωτογραφίες)

Συνελήφθη ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ τη Κυριακή το μεσημέρι............

Συνελήφθη ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ τη Κυριακή το μεσημέρι

 από έμπειρους αστυνομικούς της Ομάδας ΔΙΑΣ 

στο Αγρίνιο ένας 21χρονος άνεργος γιατί πωλούσε ...

......σκόρδα (ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ)

 δίχως άδεια. 

Συγκεκριμένα, έπειτα από ΑΜΕΣΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ 

και έρευνα που έγινε σε υπαίθριο πωλητή 

τη Κυριακή το μεσημέρι στη συμβολή

 των οδών Δελφών και Πανεπιστημίου διαπιστώθηκε 

πως δεν διέθετε την απαραίτητη άδεια 

ενώ στην κατοχή του βρέθηκαν 

και κατασχέθηκαν 20 πλεξίδες σκόρδα.

Πότε θα βγουν στην πλειοδοσία

 για να δηλώσουμε ενδιαφέρον;

Κόρινθος-σήμερα το πρωί: Αλλά και να θέλεις να "αγιάσεις" δεν σ'αφήνουν. Τώρα....τι τους έφταιξε;

Αλλά και να θέλεις να "αγιάσεις" δεν σ'αφήνουν.

Τώρα τι τους έφταιξε;

Κάποιος φίλος μου είπε ότι σκούριασε ο πίρος

 που κρατούσε το δοχείο αλλά κάποιος άλλος ότι 

κάποιοι το κατέστρεψαν. 

Γιατί; 

Ε, σε αυτό δεν μπορώ να απαντήσω εγώ

 καθώς καθημερινά που περπατώ

 στους δρόμους της πόλης βλέπω διάφορα. 

Ας ελπίσουμε να επισκευαστεί πολύ σύντομα 

καθώς είναι σε κεντρικό σημείο της πόλης μας.

Ανέσυρα μια παλιά φωτογραφία, από το αρχείο μου, για να την αφιερώσω στον φίλο μου Χρήστο Γκότση.(2 εικόνες)

Στη φωτογραφία διακρίνεται πρώτο πλάνο 

ο Στέλιος Βαμβακάρης (μπουζούκι) 

και πίσω στα ντραμς ο φίλος μου Χρήστος Γκότσης 

που έκανε μια λαμπρή καριέρα στη μουσική 

παίζοντας σε πολλά σχήματα.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το 1972

 και περίπου δύο μήνες από τον θάνατο 

του αειμνήστου Μάρκου Βαμβακάρη 

(Πατριάρχη του Ρεμπέτικου) 

που έφυγε από τη ζωή στις 8-2-1972.

Τα υπόλοιπα 6 άτομα της οκταμελούς ορχήστρας

 δεν φαίνονται στην φωτογραφία.

Ήταν τότε που για 6 μήνες παίζανε με τον Στέλιο 

ολόκληρη την χειμερινή σεζόν.

Επίσης αφιερώνεται από το Kartson.blogspot.gr 

στις κόρες του Μπούκυ και Μαρίνα 

και στις εγγονές του Μαρία και Χριστίνα Κασκάνη.

Δυο υπέροχες παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το μακρινό 1960....στα μπουζούκια της εποχής.

Ελληνική επαρχία...Λάρισα  1960 

σε κέντρο διασκέδασης της εποχής 

με μπουζούκια...αλλά και

οικογενειακή ταβέρνα.

Υ.Γ: Να μην σας εκπλήσσει το μικρό κοριτσάκι 

που απολαμβάνει την μπύρα του από το μπουκάλι 

διότι τότε η μπύρα.................έκανε καλό. 

Κόρινθος: Μακάρι να βρει μιμητές αυτή η καθημερινή συνήθεια του συμπολίτη μας.(3 φωτογραφίες)

Κάποια χρήσιμα σχόλια από το Facebook

Την ώρα που άλλοι αγωνιούν για την εξέλιξη στον Άγιο Δομίνικο.

Η κόρη του Γουίλ Σμιθ μάζεψε σκουπίδια

από τις παραλίες των Αντίπαξων.

Η κόρη του Γουίλ Σμιθ κάνει διακοπές στα ελληνικά νησιά και η εικόνα

 με τις παραλίες των Αντιπαξών «πνιγμένες» στα πλαστικά σκουπίδια

 δεν την άφησε ασυγκίνητη.

Έτσι η 16χρονη Γουίλοου ανέλαβε δράση και μαζί με την μητέρα της 

και άλλους 4 ανθρώπους, σταμάτησαν για μία μέρα την χαλάρωσή τους

 και άρχισαν να καθαρίζουν συνολικά 3 παραλίες, μαζεύοντας 22 μεγάλες 

σακούλες πλαστικών.

Μάλιστα το μήνυμά της στο Instagram έχει μαζέψει σε μία μέρα 58.000 likes.

Διαβάστε το μήνυμα της 16χρονης Γουίλοου

Αναλυτικά το μήνυμα που έγραψε:

«Όντας μακριά από αυτό που λέμε μολυσμένες πόλεις, δεν άντεξα να βλέπω

 αυτές τις πανέμορφες παραλίες της Ελλάδας γεμάτες με σκουπίδια. 

Είδα γλάρους πνιγμένους από πλαστικά. 

Κάποιοι πέθαναν επειδή έφαγαν ψάρια που είχαν φάει αυτά τα πλαστικά.

 Τέσσερις πανέμορφοι άνθρωποι, μαζί με την μητέρα μου και εμένα, 

μαζέψαμε 22 γεμάτες σακούλες σκουπιδιών από τρεις παραλίες στους Αντίπαξους. 

Όταν βλέπουμε αυτές τις εικόνες στην τηλεόραση ή στο κινητό, 

μας φαίνονται πολύ μακρινές.

 Όταν όμως τις βλέπεις μπροστά σου, νιώθω ότι είναι ανθρώπινη ευθύνη 

να κάνουμε το καλύτερο δυνατό (άμεσα και έμμεσα),

 όσο μικρή και αν είναι η πράξη αυτή. 

Αν ξεκινήσουμε όλοι να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, θα καταφέρουμε 

να κάνουμε την διαφορά. Ελπίζω σήμερα να καταφέραμε να επιμηκύνουμε

 και να διατηρήσουμε την ομορφιά και την ύπαρξη της τοπικής θαλάσσιας ζωής»

Δικό μας σχόλιο:

Την ώρα που άλλοι αγωνιούν

 για την εξέλιξη στον Άγιο Δομίνικο.