Φωτογραφία: Λάκης Γιαννιδάκης
Αυτό το αρχαίο λιμάνι ήταν ένα από τα δυο σπουδαιότερα
τεχνικά λιμάνια (με αυτό της Καρχηδόνας)
του αρχαίου κόσμου την ίδια εποχή
που οι λαμπρότερες πόλεις στον κόσμο ήταν αυτές οι δύο.
Ακόμη και σήμερα ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος
γνωρίζει για την Κόρινθο, το λιμάνι της, τον Δίολκο, τον Περίανδρο, την τριήρη,κλπ
Με λίγα λόγια η Κόρινθος είναι από μόνη της ένα πολύ δυνατό όνομα
στην προσέλκυση τουριστών ακόμη και θρησκευτικού
λόγω του Αποστόλου των εθνών, Παύλου.
Η Κόρινθος λοιπόν θα έπρεπε και λόγω κλίματος να έχει ακόμη και 12 μήνες
τουρισμό και μόνο από αυτόν να έχει ένα πολύ καλό οικονομικό όφελος
γιατί δεν είναι μόνο τα εισιτήρια το τουριστικό όφελος
αλλά και πλήθος άλλα επαγγέλματα παίρνουν μπρος εξ αιτίας του.
Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι στην περιοχή γύρω από την Κόρινθο
διαδραματίστηκε η μισή Ελληνική μυθολογία....................
Αλλά ας επανέλθουμε στο λιμάνι μας που είναι τώρα το θέμα μας.
Το λιμάνι του Λεχαίου πήρε το όνομά του από τον Λέχη,
γιό της Πειρήνης και του Ποσειδώνα.
Βρίσκεται στον Κορινθιακό κόλπο
και συνδεόταν με την πόλη της Κορίνθου
με μακριά τείχη, συνολικού μήκους 2.300μ.
Ανάμεσα στα τείχη, υπήρχε
η διάσημη οδός του Λεχαίου.
Το λιμάνι, που είχε δύο τμήματα, το εμπορικό
και τον πολεμικό ναύσταθμο,
ήταν εξ’ ολοκλήρου τεχνητό.
Είχε τρεις εσωτερικές λιμενολεκάνες
και τρία εξωτερικά λιμάνια.
Τα μπάζα από τις εκσκαφές, σωρεύτηκαν
σε δύο λοφίσκους, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται
οι εσωτερικές λιμενολεκάνες από τους ισχυρούς
βόρειους ανέμους, οι οποίοι υπάρχουν ακόμα.
Κατά μήκος των λιμανιών κατασκευάστηκαν πέτρινες προβλήτες,
μώλοι, κυματοθραύστες, ράμπες,
συνολικού μήκους 7χλμ, καθώς και μεγάλος αριθμός
αποθηκών και άλλων λιμενικών εγκαταστάσεων
για τους χιλιάδες τόνους εμπορευμάτων
από και προ τις αποικίες της Κορίνθου και στα Ν.Δ.
ένας τεράστιος αριθμός από ναυπηγικές εγκαταστάσεις,
όπου ναυπηγούνται τριήρεις για λογαριασμό
άλλων πόλεων-κρατών, δημιουργώντας την πρώτη
ναυτική πολεμική βιομηχανία, η οποία προσομοιάζει
της σημερινής.
Η δυναμικότητα των ναυπηγείων αυτών ήταν
αναμφίβολα αξιόλογη, αφού το 334 Π.Χ. η Κόρινθος
μπορεί να συνεισφέρει στον στόλο τού Μ. Αλεξάνδρου
160 πλήρως εξοπλισμένες τριήρεις,
όταν η αντίστοιχη αθηναϊκή συνεισφορά είναι μόλις 20!
Στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού, υπήρχε η Έπαυλη
του Περίανδρου, όπου τοποθετείται το Συμπόσιο
των Επτά Σοφών της Ελλάδας, και περικαλλής ναός
της Αφροδίτης και του Ολύμπιου Δία.
Το λιμάνι του Λεχαίου χρησιμοποιήθηκε αδιάκοπα
από τον 7ο πΧ αιώνα
έως και το 1955, δηλ. για 2655 χρόνια!
Υ.Γ: Εκείνο που εμείς προτείνουμε για να δημιουργηθεί
μεγάλη επισκεψιμότητα στον χώρο καλό θα ήταν
να γίνει ένας νεώσοικος όπου θα αρχίσει η κατασκευή
ενός αντιγράφου της παλιάς Κορινθιακής τριήρους
(στο παράδειγμα της Ολυμπίας, της φωτογραφίας μας)
η οποία και είχε επισκεφτεί το λιμάνι της νέας Κορίνθου
από όπου και η φωτογραφία μας
κωπηλάτες ήταν νέοι απ όλον τον κόσμο.
Λίγα λόγια για την τριήρη, το καύχημα
της Κορινθιακής ναυπηγικής τέχνης!
Γράφει ο ιστορικός Θουκυδίδης: « …..και τριήρεις πρώτον εν Κορίνθω,
της Ελλάδος, ενναυπηγηθήναι.
Φαίνεται δε και Σαμίοις Αμεινοκλής, Κορίνθιος Ναυπηγός, ναύς ποιήσας τέσσαρας»
και σε νεοελληνική μετάφραση: «…..και τριήρεις πρώτα στην Κόρινθο,
στην Ελλάδα, ναυπηγήθηκαν.
Είναι φανερό μάλιστα πως για τους Σάμιους ο Αμεινοκλής, ένας Κορίνθιος
ναυπηγός, κατασκεύασε τέσσερα (πολεμικά) πλοία.
Η τριήρης ήταν το κατ εξοχήν πολεμικό πλοίο της εποχής που η ανάγκες
του εμπορικού στόλου το έκαναν αναγκαίο.
Τουλάχιστον δύο με τρεις τριήρεις συνόδευαν τα εμπορικά πλοία για να αποφεύγουν
τις πειρατικές επιδρομές.
Η τριήρης είχε τρεις σειρές κουπιών, τη μία πάνω από την άλλη
και σε κάθε πλευρά του πλοίου.
Είχε την δυνατότητα να αναπτύσσει ταχύτητα 10 μιλίων την ώρα και μοναδική
ικανότητα στους ελιγμούς. Είχε 170 ελεύθερους και αμειβόμενους κωπηλάτες
(54 θαλαμίτες, στο κάτω μέρος, 54 ζευγίτες, στο μέσον και 62 θρανίτες στο πάνω μέρος.
Είχε μήκος περίπου 40 μέτρα και πλάτος περίπου 5 μέτρα.
Το βύθισμα, της τρήρους, ήταν 1,5 περίπου μέτρο και είχε εκτόπισμα 60 περίπου τόνους.
Ήταν καθαρά ένα πολεμικό πλοίο.
Σε μακρινές πολεμικές εχθροπραξίες οι Τριήρεις συνήθως αγκυροβολούσαν
καθημερινά σε απάνεμα λιμάνια και όρμους και οι επιβαίνοντες τροφοδοτούνταν
από τα άλλα συνοδευτικά πλοία.
Είχε, πέρα από τους κωπηλάτες 18 με 30 επιπλέον πολεμιστές
(οι κωπηλάτες ήταν επίσης πολεμιστές) και άλλους 20 επιπλέον ναυτικό προσωπικό.
Σύνολον επιβαινόντων 200 με 220.
Κύριο μέσο προώθησης ήταν τα κουπιά αλλά ως βοήθημα
ένα μικρό τραπεζοειδές πανί κι ένα μεγαλύτερο τετράγωνο.
Ο τριήραρχος ήταν ο αρχηγός του πλοίου και ο τριηραύλης ήταν αυτός
που ρύθμιζε, με τους ήχους του αυλού, τον ρυθμό των κωπηλατών.
Κατά την ναυμαχία το κύριο όπλο της τριήρους ήταν ένα συμπαγές έμβολο
με ορειχάλκινη επένδυση βάρους 200 περίπου κιλών (εμβολοφόρος) στην πλώρη, ίσαλο.
Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας,το 480, οι Έλληνες με τις τριήρεις
νίκησαν τους Φοίνικες και τους Πέρσες κι έκαναν τη Μεσόγειο
και πάλι καθαρά Ελληνική Θάλασσα.
Φιλικά Πάν Καρτσωνάκης
Επίγραμμα Κορινθίων πεσόντων Σαλαμινομάχων
έγραψε ο ποιητής Σιμωνίδης ο Κείος:
"Ξένε, να πεις στην Κόρινθο
με τα καλά νερά
ότι τώρα, εδώ μας κράτησε
η Σαλαμίνα
το νησί του Αίαντος
εδώ, που Φοινικικά
και Περσικά καράβια
και Μήδους καταστρέψαμε
την Ιεράν Ελλάδα προστατεύοντας."
Αυτό είναι το επιτύμβιον επίγραμμα των Κορινθίων Σαλαμινομάχων
που βρέθηκε στη θέση Κυνοσούρα περιοχή Αμπελάκια, όπου και έγινε η ναυμαχία.
Υ.Γ: Πολύ καλώς έγινε η περίφραξη του χώρου αφού ήταν μέχρι να γίνει αυτό
χωματερή και βοσκοτόπι αλλά κάποια κομμάτια του τεχνικού έργου έμειναν απ έξω
και στην διάθεση κάθε επίδοξου ...............ελγινίσκου.
Επίσης κάποτε θα πρέπει να ανοίξει και η είσοδος του λιμανιού στον Κορινθιακό.
Απλά λοιπόν αυτή είναι η πρότασή μας και την κάνουμε και γραπτώς
επειδή τα γραπτά μένουν τελικά και γιατί και τόσα χρόνια που τα λέμε
δεν βλέπουμε να ιδρώνει και κανενός το αυτί.
Αντίθετα βλέπουμε με θλίψη να γίνονται έργα
με πάρα πολλά λεφτά που υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο ΕΥΡΩ
που τάχα μου μοιάζουν με τριήρη.
Εδώ ή γελάτε ή κλαίτε (διαλέξτε)
