Απόσπασμα από μάθημα
στο Μαράσλειο διδασκαλείο
(6/5/1998).
Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνας θα πει να τελείς στους νεκρούς τις χοές
της Ηλέκτρας.
Όχι κεριά στους νεκρόλακκους και δηνάρια
στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνας θα πει να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς
το γνώθι σαυτόν.
Όχι να κάνεις εξομολόγηση στους αγράμματους
πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνας θα πει να σταθείς μπροστά στη στήλη
του Κεραμικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο:
“στάθι και οίκτιρον”.
Σταμάτα και δάκρυσε, γιατί δεν ζω πια.
Και όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς
κορακίστικα λόγια και νοήματα:
“προσδοκώ ανάσταση νεκρών”
Έλληνας θα πει το πρωί να γελάς σαν παιδί.
Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα.
Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα.
Και όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα.
Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος
και επίτροπος στην ενορία σου.
Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κόχη του φόβου σου,
και να ολολύζεις σαν βερέμης.
Ακόμη και ο Ελύτης, καθώς εγέρασε
το ρίξε στους αγγέλους και στα σουδάρια.
Τι απογοήτεψη…
Έλληνας θα πει όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες
τον ήλιο και τον άνθρωπο.
Και να παλεύεις με τους συντρόφους
τη γη και τη θάλασσα.
Και σαν πεθαίνεις, να μαζεύονται oι φίλοι
γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί
και να σε τραγουδάνε…
Ο καθηγητής Λιαντίνης είναι γνωστό ότι
υπήρξε μύστης του Ελληνικού Πνεύματος
και βαθύτατος γνώστης του Ελληνικού Πολιτισμού.
Πριν ρίξουν το ανάθεμα οι “δούλοι του Θεού”
και πριν αρχίσουν τα επινίκια
οι “φολκλόρ αρχαιολάτρες”,
καλό θα ήταν άπαντες να διαβάσουν πρώτα,
να σκεφτούν, να απεκδυθούν για λίγο τις άκαμπτες
πεποιθήσεις τους, να προβληματιστούν
και κατόπιν…να σιωπήσουν!..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου