Δίχως φως δεν υπάρχουν σκιές,
έγραφε θυμάμαι ένα σύνθημα
στο μακό σου φανελάκι
και ζωγραφίζαμε ολόγυρα λουλούδια,
πουλιά, καρδιές και νότες.
Συμφωνούσαμε
πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος
και η δική μας η γενιά
νομίζαμε πως θα τον κάνει καλύτερο.
Πιστεύαμε πως η γενιά μας
θα καταργούσε τους πολέμους
την πείνα και την εξαθλίωση .
Τραγουδούσαμε την ειρήνη
τον έρωτα και την ελευθερία.
Γράφαμε συνθήματα στους τοίχους.
Τότε . . . . . . . . . . .
Τώρα . . . . . . . . . . . . . . .
Τώρα, δε φταίνε οι σκιές
που φαίνονται μεγάλες
αλλά το φως που φεύγει.
Φωτογραφίες - Κείμενο: Καρτσωνάκης
