Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Των μαρμάρινων γλυπτών τα θραύσματα . . . . λένε ιστορίες.

Ακολουθούμενος από στίφη φανατικών μοναχών 
             ο στρατός του Αλάριχου σφάζει και σκλαβώνει
         "τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάτων,
                    παίδας δε και γυναίκας
                αγεληδόν συνεπαγόμενος" 
 καταστρέφει, λεηλατεί, πυρπολεί και ερημώνει 
  μια ατελείωτη σειρά από πόλεις και οικισμούς, 
                        στο πέρασμά του
         προς την ανοχύρωτη νότια Ελλάδα, 
                 μετά από την Μακεδονία 
όπου προξενεί τρομερές καταστροφές
               στο Δίον και τη Θεσσαλία.
 Ταυτόχρονα με την επιδρομή του Αλάριχου  
                   ο Αρκάδιος διατάζει,
            όχι απλώς την καταστροφή, 
 αλλά την ισοπέδωση ("ες έδαφος φέρειν") 
            όλων των Ελληνικών ναών,
 επιβάλλοντας στην συνέχεια, το υλικό τους 
    να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή 
                 άλλων οικοδομημά των, 
έτσι ώστε να χαθούν παντελώς τα ίχνη τους. 
 Έχουν μνήμες οι πέτρες.
              Των κεραμικών τα όστρακα
 και των μαρμάρινων γλυπτών τα θραύσματα
           λένε ιστορίες.
          Έχουν οξειδωθεί με αναμνήσεις
         και οι αιώνες έχουν, επάνω τους,
           σταλάξει ιστορίες που κανείς,
           σωστά, δεν μπορεί να διαβάσει
    παρεκτός ποιητές  και αλαφροΐσκιωτοι
              σαλιγκάρια και  πεταλούδες
               κανένας άλλος καλλίτερα.

        Έχουν μνήμες οι πέτρες . .
      έτσι όπως και τα κύτταρα.
                            Καρτσωνάκης Πάν


Κυνηγώντας... «θησαυρούς-σκουπίδια»

Πώς μια καταιγίδα γεμίζει... 
.............τις τσάντες των περιβαλλοντολόγων.
Δυο ομάδες ανθρώπων γεμίζουν τις παραλίες 
και τις ακρογιαλιές μετά από κάθε καταιγίδα:
 οι περιβαλλοντολόγοι και οι κυνηγοί θησαυρών. 
Γιατί; Μα γιατί η θάλασσα εκτός 
από πολλά σκουπίδια, ξεβράζει και θησαυρούς.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ξεκινά στη Βρετανία 
η Εθνική Εβδομάδα Θαλάσσιας Ζωής και πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις θα ξεχυθούν στις παραλίες
 για να μαζέψουν όλα τα σκουπίδια
 που θα βγάλει η θάλασσα.
 Πέρυσι μάζεψαν 1.800 τσάντες με σκουπίδια. 
Το 65% από αυτά είναι πλαστικά που έχουν καταλήξει
 στις θάλασσες.
Μαζί όμως και οι κυνηγοί θησαυρών, 
φυσικών θησαυρών.
Οι κορυφαίοι θησαυροί που ξεβράζει το κύμα είναι:
-Πορτοφόλια γοργόνας
Λέγονται έτσι λόγω του σχήματός τους.
 Στην πραγματικότητα περιέχουν αυγά 
μικρών καρχαριωειδών (είδη που δεν είναι θηλαστικά), 
τα οποία θεωρούνται κορυφαίο γκουρμέ.
-Αυγά σαλιγκαριών της θάλασσας
Επίσης θεωρούνται ακριβό έδεσμα.
-Πεταλίδες χήνας
Όχι, δεν είναι από χήνα πραγματικά. 
Είναι ένα είδος οστράκων που τρώγονται 
αλλά και που το κέλυφος τους χρησιμοποιείται 
σε διάφορες χρήσεις.
-Σφουγγάρια
... θεωρούνται πολύτιμα παρ' ότι το επάγγελμα 
του σφουγγαρά έχει εκλείψει.
-Οστό σουπιάς
Θεωρείται μια από τις κορυφαίες τροφές για πουλιά
 και η τιμή του στα pet shops 
είναι διόλου ευκαταφρόνητη.
-Τροπικοί σπόροι
Από θαλάσσια φυτά αλλά και απομονωμένα νησιά.
-Η τσούχτρα του ναύτη
Εξαιρετικά σπάνιο είδος, θεωρείται πολύτιμο 
για λόγους που δεν μας είναι γνωστοί.
-Φαιοφύκια
Αξιοποιούνται σε φάρμακα και καλλυντικά.
-Πεταλίδες
Πωλούνται ως έδεσμα

Μια εικόνα, στην τέχνη, μπορεί και να λέει ψέματα.

Κάποτε, οι άνθρωποι, πίστευαν στην εικόνα
και οι ζωγράφοι υποστήριζαν - ερμήνευαν,
 καθοδηγούμενοι από τους εκάστοτε χορηγούς τους, 
την ιστορία. 
Από τον εικονογράφο του ιερατείου
έως τον ζωγράφο της αυλής της κάθε εξουσίας
 η εικόνα μπορεί και να λέει ψέματα.
Ακόμα και για λογαριασμό του πελάτη τους
 σε δημοκρατικότερους καιρούς
 ή γενικά δέσμιοι στο τι πουλάει στην αγορά
υπήρξαν τις περισσότερες φορές οι καλλιτέχνες. 
Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο, αλλά άλλο θέμα. 
Με την ανακάλυψη της φωτογραφίας όμως
το ρόλο της αξιόπιστης απεικόνισης,
 ανέλαβε η φωτογραφία
απελευθερώνοντας σιγά-σιγά τη ζωγραφική 
από αυτήν την άχαρη χρήση

Αλλά αυτό έγινε σιγά-σιγά όμως
παρόλη την επανάσταση
που έφερε η φωτογραφία 
και στην έντυπη πληροφόρηση
αλλά και στο πορτραίτο.
Για την έντυπη πληροφόρηση δεν είναι ανάγκη 
να πούμε τίποτα
αλλά για το πορτραίτο, έτσι για την ιστορία, 
θα αναφέρω ότι οι πιο φανατικοί 
πολέμιοι της φωτογραφίας, αυτής της νέας
ανακάλυψης - αποκάλυψης, υπήρξαν
το ιερατείο και οι ζωγράφοι
 και ειδικά οι προσωπογράφοι.
Εδώ δεν μπορώ παρά για να δικαιολογήσω
και το ανακάλυψη - αποκάλυψη,
να μην μπω στον πειρασμό να αναφέρω ότι
 μέχρι τότε, ούτε πολύ ούτε λίγο
δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι 
ο προσωπογράφος
μόνο κατόπιν θείας χάρης κατόρθωνε και αποτύπωνε
το κατ εικόνα και ομοίωση πρόσωπο.
Η φωτογραφία, αυτό το μολύβι της φύσης, 
ήλθε να τους πάρει  
ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αγοράς. 
Αρκετοί ωστόσο, από τους προσωπογράφους,
 άνοιξαν φωτογραφεία τελικά. 
Η φωτογραφία έλεγε, τώρα πια, την αλήθεια
και ταυτόχρονα έγραφε ιστορία.
Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό  δεν έγινε 
ούτε τότε αλλά πολύ περισσότερο ούτε και σήμερα.
Δεν ισχύει σαν κανόνας και ειδικά στην τέχνη
αλλά και στην ειδησεογραφία αρκετές φορές.
Στην τέχνη μάλιστα και όταν γράφω ότι η εικόνα 
μπορεί να λέει και ψέματα δεν κυριολεκτώ.
Στην τέχνη δεν λέει ψέματα αλλά ιστορεί και πρέπει
την προσωπική αλήθεια του καλλιτέχνη.
Ο σκοπός της τέχνης δεν είναι ειδησεογραφικός 
αλλά ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι ειλικρινής.
Να απαθανατίζει την δική του αλήθεια.
Φυσικά το ψέμα, στην εικόνα, είναι παντού
και ειδικά στις μέρες μας  όλο και λιγότεροι άνθρωποι
πιστεύουν στην αντικειμενική αλήθεια της εικόνας. 
Συνειδητοποιούν ότι ούτε η φωτογραφία 
λέει την αλήθεια τώρα πια. 
Ούτε και ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει
σαν ντοκουμέντο στις ειδήσεις
ούτε η φωτογραφία, γιατί πέρα από το ψεύτικο
 και το "στημένο", 
υπάρχει τώρα και το ψηφιακά επεξεργασμένο. 
Τώρα όμως που η εικόνα
 μπορεί και να λέει ψέματα,
 τι θα γίνει; 
Ότι έγινε με τη ζωγραφισμένη εικόνα 
ή και με τον έντυπο λόγο.
 Όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι μπορεί
 και να μη λέει την αλήθεια
τότε μπορεί και να είναι λογοτεχνία, ποίηση, 
τέχνη, προσωπική έκφραση ή οτιδήποτε άλλο. 
Προπαγάνδα, για παράδειγμα!
Φιλικά πάντοτε 
Πάν  Καρτσωνάκης 

Ήταν ο Αριστοτέλης ο προάγγελος της Ρομποτικής Επιστήμης;

Η ρομποτική είναι σημαντικός κλάδος  της επιστήμης
 του μηχανικού με πολλές εφαρμογές σε τομείς
 της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως 
η βιομηχανία, η γεωργία, η παιδεία, η ιατρική κ.ά. 
Κύριος στόχος της είναι η εξοικονόμηση 
ανθρώπινης ενέργειας και προπαντός η διαρκής βελτίωση 
της ακρίβειας των συγκεκριμένων εφαρμογών. 
Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), μεγάλος φιλόσοφος 
και πανεπιστήμων, φαίνεται ότι είχε προβλέψει 
ακόμη και το ρομπότ. 
Αναζητώντας τις ρίζες του ρομπότ, 
εκτός από τη μυθολογία* πρέπει να ανατρέξουμε 
στο ενδιαφέρον των αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων 
για την τεχνολογία ξεκινώντας από το Θαλή το Μιλήσιο
και φθάνοντας στον Αριστοτέλη. 
Ο Θαλής, ένας από τους επτά σοφούς της  
Ελλάδος, θαυμάζεται τόσο ως μηχανικός 
όσο και ως φιλόσοφος και αστρονόμος. 
Είναι ο πρώτος που προέβλεψε 
την έκλειψη του ηλίου το 585 π.Χ. 
 Ο Πλάτων τον αποκαλεί «ευμήχανο στις τέχνες».
 Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Μηχανικά» θαυμάζει 
 ότι γίνεται για την τέχνη προς το συμφέρον 
του ανθρώπου με τη βοήθεια της επιστήμης.
Σε ένα άλλο βιβλίο τα Πολιτικά, ασχολείται
 με τη  δουλεία την οποία θεωρεί απαραίτητη
για την οικονομική ζωή των πόλεων – κρατών. 
Ακόμη και ο πόλεμος κατά τον Αριστοτέλη 
είναι νόμιμο μέσο για την ανεύρεση δούλων, 
στην εργασία των οποίων 
 βασιζόταν η οικονομική ανάπτυξη. 
Το έργο του Αριστοτέλη, που επηρέασε
 καθοριστικά τη σκέψη του πολιτισμένου κόσμου, 
έγινε γνωστό στην εξερχόμενη από το μεσαίωνα 
ευρωπαϊκή δύση, χάρη στους Έλληνες λόγιους 
που κατέφυγαν εκεί κυρίως μετά την άλωση της Πόλης,
 αλλά και χάρη στους Άραβες, στη γλώσσα των οποίων
είχε μεταφραστεί από τον 8ο αιώνα.
Δικό μας σχόλιο:
*Προφανώς, γράφοντας τη μυθολογία 
αναφέρεται και στην Ιλιάδα όπου ο Όμηρος 
περιγράφοντας, για παράδειγμα, το εργαστήριο
του Ηφαίστου αναφέρει πολλά παράξενα
(φυσερά που αυξομείωναν την ένταση της φλόγας
ανάλογα και σύμφωνα με αυτό 
που σκεφτόταν ο Ήφαιστος
 αλλά και δύο γυναίκες υπηρέτριες - ρομπότ
που ήταν για πολλές χρήσεις
και για να μην αναφέρω λεπτομέρειες
κάνετε τον κόπο να βρείτε το κείμενο
έστω και σε μετάφραση)

Η μεγαλοφυΐα, του εκτός των άλλων, φαίνεται
 και από την αποτύπωση του δένδρου της φύσεως, 
όπου ξεκινά από τα κατώτερα φυτά, περνάει
 στα μαλάκια, τα αρθρόποδα, τα ερπετά, τα θηλαστικά 
και φθάνει στον άνθρωπο. 
Μαζί με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, 
που ήταν δάσκαλός του, συναποτελούν την τριάδα
 των μεγαλύτερων φιλοσόφων της ανθρωπότητας.
Γράφει στα «Πολιτικά» του (c1253 b 34):
 «ώσπερ τα δαιδάλου φασίν ή τους του ηφαίστου 
τρίποδας,  ους φασιν ο ποιητής αυτομάτους θείον
 δύεσθαι αγώνα, ούτως αι κερκίδες εκέρκιζον αυταί
 και τα πλήκτρα εκιθάριζεν, ουδέν αν έδει 
ούτε τοις αρχιτέκτοσιν υπηρετών ούτε 
τοις δεσπόταις δούλων». 
 δηλαδή, αν κάθε όργανο μπορούσε, κατά διαταγή, 
 να εργαστεί μόνο του, αν η σαΐτα του αργαλειού 
 μπορούσε να υφάνει μόνη της, αν το δοξάρι
μπορούσε να κινήσει μόνο επάνω στη λύρα,
 οι επιχειρηματίες δεν θα είχαν ανάγκη από εργάτες,
 ούτε οι αφέντες από δούλους.
Το κείμενο αυτό είναι μια ιδιοφυής πρόβλεψη της  
σημερινής τεχνολογίας του ρομπότ, η οποία άνοιξε 
νέους ορίζοντες και στην εξέλιξη
 της ιατρικής επιστήμης.
 Τα τελευταία χρόνια, χάρη στη ρομποτική  
τεχνολογία, γίνονται εγχειρήσεις με πολύ μεγάλη 
ακρίβεια. κι εννοείται πως αυτή η τεχνολογία
 αντικαθιστά τον άνθρωπο με τη θέλησή του
 και δεν τον υποκαθιστά. 
Είναι ο χειρουργός, για παράδειγμα, 
  είναι αυτός που ελέγχει τους βραχίονες του ρομπότ 
κατά την εγχείρηση.
Το λύκειο Αθηνών του Αριστοτέλη 
ήταν ένα ερευνητικό κέντρο μελέτης 
όλων των επιστημών.
Παρ’ ότι γιατρός ο ίδιος ο Αριστοτέλης,
 δεν  είχε απήχηση στους γιατρούς της εποχής του, 
γιατί ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τη βιολογία 
και τη Ζωολογία. 
Εν τούτοις είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε 
με τη μελέτη της ανατομίας στα ζώα.
Θεωρείται θεμελιωτής της βιολογίας. 
Ο Δαρβίνος μάλιστα είπε πως 
«όλοι οι σύγχρονοι βιολόγοι μπορούν να θεωρηθούν 
μαθητές μόνο του Αριστοτέλη». 
Ο Αριστοτέλης ως δάσκαλος - παιδαγωγός 
του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί τρία χρόνια, 
μαζί με την καλλιέργεια της πολιτικής του 
σκέψης, μύησε τον μαθητή του στις αξίες 
της ελληνικής κλασικής παιδείας. 
Γι’ αυτό και στις εκστρατείες του, που είχαν έντονη 
και καθοριστική την πολιτιστική τους διάσταση, 
τον ακολουθούσε ομάδα πνευματικών συμβούλων
 και επιστημόνων, ενώ ο ίδιος δεν αποχωριζόταν 
τον Όμηρο. 
Η πολιτιστική του παιδεία έδωσε καρπούς κυρίως 
στην περίοδο των Πτολεμαίων, καθώς αυτοί έδωσαν 
μεγάλη σημασία στις επιστήμες, στις τέχνες 
και στα γράμματα, δημιουργώντας 
το Μουσείο (Ινστιτούτο Έρευνας) και τη μεγάλη
 βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας με πρότυπο 
το λύκειο του Αριστοτέλη και οι δύο μεγάλες 
 βιβλιοθήκες των ελληνιστικών χρόνων, 
της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου, είχαν 
ως πρότυπο τη βιβλιοθήκη του Αριστοτέλη
 στο λύκειο.



ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ 
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΟΜΑΤΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
 ΤΟΥ ΗΡΩΝΟΣ
 ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ 
ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ



Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου
έφυγε από την Αθήνα κατηγορηθείς ως άθεος 
και πήγε στη Χαλκίδα, πατρίδα της μητέρας του,
 όπου και πέθανε ένα χρόνο αργότερα.
Η σύγκρουση πολιτικής και επιστήμης, 
όπως βλέπουμε, έχει το ιστορικό της βάθος. 
Βασίλειος Χ. Γολεμάτης
Ομότιμος καθηγητής Χειρουργικής
Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αποκαλυπτικός διάλογος, του μοιραίου μηχανοδηγού, στο Facebook

Την ώρα που οι περισσότερες ενδείξεις οδηγούν 
στο συμπέρασμα πως η υπερβολική ταχύτητα 
με την οποία έτρεχε το τραίνο 
στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα ευθύνεται 
για τη σιδηροδρομική τραγωδία που κόστισε 
τουλάχιστον ογδόντα ζωές, ένας διάλογος
 του μηχανοδηγού με φίλους του στο Facebook 
αποκαλύπτει τη λατρεία του για την ταχύτητα. 
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστά,
 ο Φρανθίσκο Χοσέ Γκαρθόν Αμο,
 εκ των μηχανοδηγών της μοιραίας αμαξοστοιχίας, 
μπήκε σε στροφή όπου το όριο ταχύτητα είναι 
τα 80 χλμ/ώρα με ταχύτητα διπλάσια 
από την επιτρεπόμενη, 190 χλμ/ ώρα! 
Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που εξέφραζε 
την αγάπη του για την ταχύτητα.
 Παλαιότερος διάλογος με φίλους του στο Facebook 
δείχνει πως απολάμβανε 
τα πολλά «γκάζια» και άλλες φορές. 
Jose Fernandez: Φίλε, σταμάτα
Francisco Jose Garzon Amo: Είμαι στο όριο. 
Δε μπορώ να τρέξω πιο πολύ
 γιατί θα μου κόψουν πρόστιμο.
Χοσέ Φερνάντεζ: Γ...ο. πας με 200
Francisco Jose Garzon Amo: 
Και το καντράν δεν είναι «φτιαγμένο».
Pedro Heras Garzon: Θα σε πιάσει η αστυνομία 
και θα σου αφαιρέσει πόντους χα χα.
Francisco Jose Garzon Amo: Τι πλάκα θα είχε 
να είμαι παράλληλα με την αστυνομία
 και να την προσπεράσω σπάζοντας τα ραντάρ της. 
Χα χα χα μικρό πρόστιμο για την Renfe 
(Ισπανική εταιρεία σιδηροδρόμων)
http://www.newsbeast.gr/

Αν μιλάμε για τατουάζ, ε, είναι ένα θέμα τα τατουάζ τους.






Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.

Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; 
Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, 
το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, 
που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. 
Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας,
 και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. 
Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα
 του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. 
Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές.
 Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι
 κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια
 τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα
 στις δυνατές φτέρνες. Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες 
της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό
 κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Αργούς
 και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. 
Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη.
 Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.
 Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, 
σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. 
Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως
 και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα. 
Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις 
και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, 
να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. 
Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: "άλλο πράμα η μέρα και το φως, 
και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι". 
Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.
 Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους: - Ακούς αναίδεια; 
Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; 
Οι χριστιανοχομεΐνηδες; Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία.
Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, 
εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα 
μας βλέπουνε ποντίκια. 
Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. 
Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε 
σε κάποια ασήμαντα Μασταβά. 
Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. 
Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. 
Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. 
Είναι ότι: νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι. 
Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση 
στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. 
Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. 
Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε 
χωρίς εθνική ταυτότητα. 
Ότι οι νεοέλληνες είμαστε ελληνοεβραίοι
 σημαίνει το εξής: 
ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε
 ότι είμαστε Έλληνες, στην ουσία  κινιόμαστε 
και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε εβραίοι. 
Αυτή είναι η αντίφαση. 
Είναι η σύγκρουση και η αντινομία 
που παράγει την πόλωση.
 Και η πόλωση στην πράξη 
γίνεται απώλεια
 της εθνικής ταυτότητας. 
Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. 
Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει 
νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς 
να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. 
Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, 
και να ζητάς από τους ευρωπαίους να σε βλέπουν
 ιδιοκτήτη της Ακρόπολης.
 Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι 
να σε λογαριάζουνε πόντικα. 
Απώλεια της εθνικής ταυτότητας είναι να σε βλέπουν 
οι άλλοι αρκουδόρεμα, και συ να τους φωνάζεις
 πως ντε και καλά είσαι η Ολυμπία. 
Και ύστερα να τους ζητάς Ολυμπιακούς αγώνες 
στην καλογρέζα. Χλευαστικό του καλογριά.
Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, 
ότι οι νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο
 το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, 
θέλει κότσια το πράμα. 
Θέλει καιρό και κόπο. 
Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ.
 Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο. 

Η Jennifer Lopez έχει... κορμί και δεν το κρύβει!

Τελικά πρέπει να ευθύνονται τα γονίδια ή το γεγονός 
ότι καίει μέχρι και την τελευταία θερμίδα χάρη 
στην εξοντωτική προετοιμασία 
στο πλαίσιο της δουλειάς της. 
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι η Jennifer Lopez
στην ηλικία των 44 διατηρεί αυτό το κορμί κάνοντας 
πολλές νεότερες της να «σκάσουν» από τη ζήλια τους. 
Στη διάρκεια της μέχρι τώρα καριέρας της 
η λατίνα σταρ έχει φορέσει τα πάντα... 
.........τόσο στη σκηνή όσο και εκτός... 
Φανταχτερά κορμάκια, ολόσωμες φόρμες, μαγιό
 με εντυπωσιακά καπέλα και τουαλέτες 
συγκαταλέγονται στη γκαρνταρόμπα 
της Jennifer Lopez χαρίζοντάς της ένα εντελώς
 διαφορετικό στιλ κάθε φορά.
Πάρτε μια γεύση από διάφορες εμφανίσεις της...
http://www.newsbeast.gr/