Η Μήδεια, του Ευριπίδη (διδάχθηκε το 431 π.Χ.)
στο υπαίθριο θέατρο Αρχαίων Κλεωνών
(Green theater) σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου
και με τον Γιώργο Κιμούλη (στο ρόλο της Μήδειας),
τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο (Ιάσων)
και τον Τάσο Νούσια (Κρέοντας).
Κορυφαίοι - χορός:
Τάσος Αλατζάς, Νίκος Αναστόπουλος,
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος,
Χάρης Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Καραβιώτης,
Σταύρος Καραγιάννης, Δημήτρης Μόσχος,
Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Παπανικολάου,
Παντελής Φλατσούσης, Γεράσιμος Σκαφιδάς.
Η Μετάφραση είναι του Κώστα Μύρη,
η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου,
τα σκηνικά του Γιώργου Πάτσα,
τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ.
Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάνας Ματζουράνη
και μουσική διδασκαλία: Γιάννη Αναστόπουλου.
Ευχάριστη και τιμητική ήταν η παρουσία
του Σπύρου Ευαγγελάτου που παρακολούθησε
την όντως καταπληκτική παράσταση
που δόθηκε χθες 20 Ιουλίου στις Αρχαίες Κλεωνές.
Στο τέλος, ακόμη και όρθιοι, οι θεατές
καταχειροκρότησαν όλους τους συντελεστές.
Ο Ευριπίδης, αναφέρεται σε μια κοινωνία
(της εποχής του) που περιθωριοποιεί τις γυναίκες,
κάνοντας τις εργαλείο των αντρών
και των κάθε φορά συμφερόντων τους.
Ο αδικημένος σ΄ αυτήν την τραγωδία
φαίνεται να είναι η Μήδεια, αυτή η «ξένη»,
που, ενώ δέχτηκε τους νόμους των σχέσεων
που έχει θεσμοθετήσει η κοινωνία στην οποία
προσπαθεί να ενταχθεί εκδιώκεται, εξευτελίζεται,
και τέλος εξορίζεται.
Αλλά, ας δούμε τον μύθο
γύρω από την Μήδεια
από όπου και άντλησε
την έμπνευσή του, ο ποιητής.
Φυσικά και πολύ πιθανόν ο βαθύτερος λόγος
γι αυτήν την αντιμετώπιση να είναι η διεκδίκηση
από μέρους της Μήδειας, μιας βασιλικής εξουσίας
που πολύ πιθανόν να «δικαιούται»
από κληρονομικό δίκαιο σαν κόρη του Αιήτη
που κατά μία πολύ σοβαρή εκδοχή
γι αυτόν της Κολχίδος.
Χαρακτήρες σαν την «ξένη» Μήδεια του Ευριπίδη
διεκδικούν μια αξιοσημείωτη γυναικεία σοφία,
(ο Αιήτης την είχε ως σύμβουλο του)
και φυσικά έναν ρόλο ηρωικό
σύμφωνα με τα πρότυπα του ανδρικού ηρωισμού
και της εκδίκησης, εντελώς αντίθετο
προς τα δεδομένα της θηλυκής παρουσίας
στην κλασική Ελλάδα.
Στην ελληνική μυθολογία ο Αιήτης ήταν βασιλιάς
της Κολχίδας, γιος του θεού Ήλιου
και της Περσηίδας ή Πέρσης.
Ο Αιήτης έλαβε για σύζυγό του την Εκάτη
και απέκτησαν πολλά παιδιά, από τα οποία ο Αιήτης
ξεχώριζε τη Μήδεια, την οποία κρατούσε κοντά του
ως σύμβουλο.
Ο Αιήτης είναι περισσότερο γνωστός
από τον μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας:
Ο Φρίξος, αφού διέφυγε
πάνω στο ιπτάμενο κριάρι, κατέληξε στην Κολχίδα.
Εκεί θυσίασε το κριάρι στον Δία και απέσπασε
τη χρυσαφένια προβιά του, το «χρυσόμαλλον δέρας».
Ο Αιήτης πάντρεψε μία από τις κόρες του,
τη Χαλκιόπη ή την Ευηνία, με τον Φρίξο,
οπότε ο Φρίξος του χάρισε το δέρας.
Ο Αιήτης κρέμασε το χρυσόμαλλον δέρας
σε ένα δέντρο βάζοντας ένα δράκο
που δεν κοιμόταν ποτέ να το φυλάγει.
Την εποχή εκείνη η σχέση του Αιήτη με τη Μήδεια
δεν ήταν καλή: η πριγκίπισσα αντιδρούσε
στη σκληρότητα του πατέρα της, που σκότωνε
όποιο ξένο αποβιβαζόταν στη χώρα του.
Για τον λόγο αυτό ο Αιήτης την είχε φυλακίσει,
αλλά η Μήδεια είχε ξεφύγει την ημέρα της αφίξεως
των Αργοναυτών και συναντήθηκε
με τον Ιάσονα, τον οποίο ερωτεύθηκε αμέσως
και του υποσχέθηκε
να τον βοηθήσει να πάρει το χρυσόμαλλον δέρας
αν την παντρευόταν.
Με τη μεσολάβησή της, ο Ιάσονας παρουσιάσθηκε
στον Αιήτη και του ζήτησε το δέρας.
Ο Αιήτης υποσχέθηκε ότι θα του το έδινε
αν ο Ιάσονας κατόρθωνε να ζέψει ταύρους
που έβγαζαν φωτιά από τα ρουθούνια τους
και να οργώσει ένα χωράφι με αυτούς.
Παρόλο όμως που ο Ιάσονας έφερε σε πέρας
αυτό τον άθλο με τη βοήθεια της Μήδειας,
ο Αιήτης δεν κράτησε την υπόσχεσή του
γιατί στο μεταξύ του είχε δοθεί χρησμός που έλεγε
ότι θα πέθαινε αν ποτέ έφευγε από την Κολχίδα
το χρυσόμαλλον δέρας, σχεδίαζε μάλιστα να σκοτώσει
τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες.
Τότε ο Ιάσονας κοίμισε τον δράκοντα με τη βοήθεια
της Μήδειας, έκλεψε το δέρας και διέφυγε κρυφά
από την Κολχίδα με τους Αργοναύτες και τη Μήδεια.
Ο Αιήτης κατεδίωξε με πλοία τους Αργοναύτες,
αλλά η Μήδεια έσφαξε τον μικρό αδελφό της Άψυρτο
που είχε πάρει μαζί της, τον έκοψε σε μικρά κομμάτια
και τα πετούσε λίγο-λίγο στη θάλασσα.
Ο Αιήτης αργοπορούσε για να περισυλλέξει
τα υπολείμματα του άτυχου γιου του,
κι έτσι δεν πρόλαβε ποτέ τους φυγάδες.
Ο σχεδιαζόμενος γάμος του Ιάσονα με την Γλαύκη,
τη βασιλοπούλα της Κορίνθου, θεωρείται
από τη Μήδεια ως σφετερισμός εξουσίας,
αφού νόμιμη κληρονόμος του Κορινθιακού θρόνου
δεν μπορεί να είναι άλλη από τη θυγατέρα του Αιήτη
τη Μήδεια, την "παμφάρμακο ξείνα"
κατά τον Πίνδαρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου