Με λέξεις μόνο έχτιζαν, τον κόσμο τους και ζούσαν στοές τριγύρω σκάβοντας, τούνελ για να ξεφύγουν. Πάν Καρτσωνάκης "Οι Ποιητές"
Σάββατο 20 Απριλίου 2013
Τα θαμμένα αγάλματα του πολέμου!
Επί έξι μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών
μια ομάδα από εργάτες και αρχαιολόγους έσκαβε
τα δάπεδα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
για να θάψει εκεί ότι πολυτιμότερο έχει η Αθήνα:
τους κούρους και τις ληκύθους της.
Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά
στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα.
Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί
αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα
σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
διαπίστωσαν με έκπληξη ότι
παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο.
Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες
πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο
μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα
χρόνια της λειτουργίας του.
Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους
παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι
και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα.
Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν
σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι
γνωρίζουν, κάτω από τη γη. Και είναι αλήθεια
ότι τα αρχαία είχαν μόλις επιστρέψει ξανά
στο χώμα, δηλαδή στη μοναδική κιβωτό
του κόσμου στην οποία θα μπορούσαν
να παραμείνουν ασφαλή.
Η εύθραυστη ευρωπαϊκή τάξη του Μεσοπολέμου
ήταν αισθητή στις ελληνικές κυβερνήσεις πολύ
καιρό πριν από την κήρυξη του πολέμου.
Από το 1937 η κυβέρνηση Μεταξά είχε ξεκινήσει
αλληλογραφία με τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων
του υπουργείου Θρησκευμάτων
και Εθνικής Παιδείας, προκειμένου
να εκπονηθεί από κοινού ένα
πλήρες σχέδιο διαφύλαξης των αρχαίων
από τις αεροπορικές επιδρομές
και από το ενδεχόμενο των οδομαχιών
εντός των πόλεων.
Στην επίμονη απαίτηση του κράτους να συνταχθούν
κατάλογοι και να ταξινομηθούν τα αρχαία
σε κατηγορίες με βάση τη σπουδαιότητά τους
οι αρχαιολόγοι της Υπηρεσίας υποστήριζαν
σταθερά ότι δεν υπήρχε δυνατότητα επιλογής
και ότι όλα τα αρχαία (εκτεθειμένα και αποθηκευμένα)
έπρεπε να διασωθούν σε περίπτωση πολέμου.
Μάλιστα, ο Νικόλαος Κυπαρίσσης, Έφορος
Αρχαιοτήτων Αθηνών
(Αττικής και Μεγαρίδος εκτός Πειραιώς),
σε εμπιστευτική του έκθεση προς το υπουργείο
στις 11 Αυγούστου 1937 αναφέρει ότι, αντί
να δαπανηθούν μεγάλα ποσά για την κατασκευή
καταφυγίων για ορισμένα από τα αρχαία, θα ήταν
προτιμότερο να μεταφερθούν σε νέους
χώρους φύλαξης, ασφαλείς από φωτιά
και βομβιστικές επιθέσεις,
σε κηρυγμένες «αρχαιολογικές πόλεις», οι οποίες
με διεθνείς συμβάσεις θα μπορούσαν
να χαρακτηριστούν ιερές και απαραβίαστες.
Και υπέδειξε την περιοχή της Ακρόπολης
ως μία από αυτές.
Περισσότερα:
http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/ta-thammena-agalmata-tou-polemou.html
Τα μυρμήγκια ξέρουν μαθηματικά!
Ακριβώς όπως και το φως, τα μυρμήγκια
που κινούνται πάνω σε διαφορετικές επιφάνειες
δεν επιλέγουν τη διαδρομή τους με βάση την απόσταση,
αλλά με βάση την ταχύτητα με την οποία θα φτάσουν
στον προορισμό τους.
Αυτό προκύπτει από νέα έρευνα του πανεπιστημίου
του Ρέγκενσμπουργκ στη Γερμανία, σε μυρμήγκια
του είδους Wasmannia auropunctata.
Στην επιστήμη της οπτικής μια ακτίνα φωτός
επιλέγει τη διαδρομή που απαιτεί τον λιγότερο χρόνο,
ακόμα και αν η απόσταση που πρέπει να διανύσει
είναι μεγαλύτερη. Αυτή είναι η αρχή του ελαχίστου
χρόνου, γνωστή και ως αρχή του Φερμά.
Όπως προέκυψε από τη μελέτη, την ίδια ακριβώς
αρχή ακολουθούν και τα μυρμήγκια.
Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες καλλιέργησαν
σε ειδικά διαμορφωμένο, κλειστό χώρο, αποικίες
μυρμηγκιών, οι οποίες αποτελούνταν από χιλιάδες
εργάτες και μερικές βασίλισσες.
Τα μυρμήγκια περιορίστηκαν στη μια γωνιά
του χώρου, ενώ στην άλλη γωνιά, ακριβώς απέναντι,
οι επιστήμονες έβαλαν ως δόλωμα νεκρές κατσαρίδες.
Για να φτάσουν στην τροφή τα μυρμήγκια έπρεπε
να διανύσουν περιοχές καλυμμένες με διαφορετικά
υλικά, τα οποία δημιουργούσαν λείες, τραχείες
και γυάλινες επιφάνειες.
Μάλιστα οι επιστήμονες έφτιαξαν μονοπάτια
συνδυάζοντας τα υλικά ανά δυο
για να δημιουργήσουν διαφορετική αίσθηση
και να εξετάσουν
ποια διαδρομή θα επέλεγαν τα μυρμήγκια.
Οι συνδυασμοί ήταν οι εξής: γυάλινο υλικό
και τραχεία επιφάνεια, γυάλινο υλικό και λεία
επιφάνεια, λεία και τραχεία επιφάνεια.
Όπως προέκυψε από τη μελέτη, τα μυρμήγκια
κινούνταν ταχύτερα πάνω στο γυάλινο υλικό
συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια,
ενώ κινούνταν γρηγορότερα πάνω στη λεία
επιφάνεια συγκριτικά με την τραχεία.
Για να φτάσουν στις κατσαρίδες τα μυρμήγκια
δεν επέλεξαν την κοντινότερη, ευθεία διαδρομή,
αλλά κινήθηκαν διαγώνια επιλέγοντας λείες
επιφάνειες για να κερδίσουν χρόνο.
Η έρευνα δείχνει ότι, εκτός από το φως, η αρχή
του Φερμά εφαρμόζεται
και σε ζωντανούς οργανισμούς.
Τα μυρμήγκια κινούνται με βάση τα μονοπάτια
φερομόνης. Μπορεί στην αρχή τα χημικά
μονοπάτια να είναι τυχαία, ωστόσο με την πάροδο
του χρόνου ταυτίζονται με τη βέλτιστη
και πιο σύντομη διαδρομή.
-------------
Πηγή: econews.gr
Τα αδέλφια Τσαρνάεφ «έδρασαν μόνα»;
Η αστυνομία της Βοστόνης,
μετά και τη σύλληψη του δεύτερου υπόπτου
για τις βομβιστικές επιθέσεις στον Μαραθώνιο,
πιστεύει ότι τα δύο αδέλφια Τσαρνάεφ έδρασαν
μόνοι τους και δεν ανήκαν σε κάποιο
τρομοκρατικό πυρήνα.
Ο 26χρονος Ταμερλάν Τσαρνάεφ σκοτώθηκε
την Πέμπτη σε ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία
ενώ ο 19χρονος αδελφός του, Τζοχάρ, συνελήφθη
τα ξημερώματα και νοσηλεύεται φρουρούμενος
στο νοσοκομείο Μπεθ Ίσραελ, στο ίδιο όπου
είχαν μεταφερθεί και τα θύματα από τις εκρήξεις
της περασμένης Δευτέρας.
Ομοσπονδιακοί εισαγγελείς έφτασαν το πρωί
στο νοσοκομείο, όπως ανέφερε ένας δημοσιογράφος
του Γαλλικού Πρακτορείου.
Δεν έχει γίνει γνωστό ακόμη ποιες κατηγορίες
θα απαγγελθούν στον Τζοχάρ.
Η υπουργός Δικαιοσύνης της Μασαχουσέτης
Κάρμεν Ορτίζ είπε ότι ο νεαρός μπορεί να βρεθεί
αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή, εάν το αποφασίσει
ο ομοσπονδιακός υπουργός Δικαιοσύνης Έρικ Χόλντερ.
Σύμφωνα με πολλά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης,
μεταξύ των οποίων και η εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς,
οι πράκτορες του FBI, στην προσπάθειά τους
να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες
πληροφορίες από τον 19χρονο ενδέχεται
να ζητήσουν «εξαίρεση για λόγους δημόσιας ασφάλειας».
Αυτό σημαίνει ότι ο Τζοχάρ Τσαρνάεφ
δεν θα μπορεί επικαλεστεί τα λεγόμενα
«δικαιώματα Μιράντα»,
δηλαδή να αρνηθεί να μιλήσει στους αστυνομικούς
και να γίνει η ανάκριση παρουσία του συνηγόρου του.
«Τώρα που ο ύποπτος κρατείται, το τελευταίο
πράγμα που θέλουμε είναι να τηρήσει σιωπή.
Είναι ζωτικής σημασίας να ανακριθεί ώστε
να έχουμε πληροφορίες», ανέφεραν σε κοινή
ανακοίνωσή τους δύο Ρεπουμπλικάνοι
γερουσιαστές, ο Τζον Μακέιν και η Λίντσεϊ Γκρέιαμ.
Μολονότι ο Τζοχάρ απέκτησε πέρσι
την αμερικανική υπηκοότητα,
οι δύο γερουσιαστές ζητούν
να χαρακτηριστεί «μαχητής του εχθρού»,
όπως οι κρατούμενοι στο Γκουαντάναμο.
Οι αδελφοί Τσαρνάεφ μετανάστευσαν το 2003
στις ΗΠΑ και ζούσαν για πολλά χρόνια
στο Κέμπριτζ, στα προάστια της Βοστόνης.
Ο Ταμερλάν δήλωνε ότι δεν είχε
«κανέναν Αμερικανό φίλο» όμως ο Τζοχάρ,
που ήταν μόλις 10 ετών όταν έφτασε στις ΗΠΑ,
φαινόταν να έχει προσαρμοστεί πλήρως
στο νέο τρόπο ζωής.
Ο πατέρας τους, Ανζόρ Τσαρνάεφ,
τους χαρακτήρισε «ένθερμους μουσουλμάνους»
και υποστήριξε ότι τους παγίδευσαν
οι αμερικανικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με το CNN ο Ανζόρ Τσαρνάεφ
έχει ήδη αναχωρήσει από τη Μαχατσκάλα
του Νταγκεστάν για τη Βοστόνη.
Ο Ταμερλάν, πρώην φοιτητής που στη συνέχεια
ασχολήθηκε με την πυγμαχία, είχε δημιουργήσει
στο YouTube μια σελίδα και είχε χαρακτηρίσει
ως «αγαπημένα» του πολλά βίντεο
στις κατηγορίες «Ισλάμ» και «Τρομοκρατία».
Ο Ανζόρ Τσαρνάεφ, μιλώντας στην εφημερίδα
Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, είπε ότι ο Ταμερλάν
τον επισκέφθηκε στο Νταγκεστάν μεταξύ
Ιανουαρίου-Ιουλίου 2012.
«Απλώς επισκεπτόταν την οικογένειά του»,
είπε χαρακτηριστικά. Πατέρας και γιος
ταξίδεψαν μαζί στην Τσετσενία για να δουν
και άλλους συγγενείς τους.
Ρομπότ χρησιμοποιήθηκε, στην επιχείρηση σύλληψης κι εντοπισμού του.
Σε ξέφρενους πανηγυρισμούς ξέσπασαν
οι κάτοικοι της Βοστώνης στο άκουσμα της είδησης
της σύλληψης του 19χρονου βομβιστή που σκόρπισε
τον τρόμο και τον θάνατο στην πόλη τους.
Εκατοντάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους
και με τις αμερικανικές σημαίες στα χέρια πανηγύρισαν
για τον εντοπισμό του Τζοχάρ Τσαρνάεφ,
ενώ ευχαρίστησαν τους αστυνομικούς
για την καλή δουλειά που έκαναν.
Τις τελευταίες ώρες η Βοστώνη θύμιζε πόλη φάντασμα,
καθώς η αστυνομία είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία
των πολιτών, στην προσπάθεια της να εντοπίσει
και συλλάβει τον 19χρονο, ο οποίος
ήταν οπλισμένος και επικίνδυνος.
Ο δεύτερος καταζητούμενος βομβιστής
του Μαραθωνίου συνελήφθη στις 2.30 τα ξημερώματα
(ώρα Ελλάδας) στην πρύμνη ενός σκάφους
που βρισκόταν σταθμευμένο στην αυλή σπιτιού
στο Γουότερταουν της Βοστόνης.
Μάλιστα η αστυνομία κατάφερε να πλησιάσει
και να συλλάβει τον 19χρονο με ένα ρομπότ.
«Χρησιμοποιήσαμε ένα ρομπότ για να ξεσκεπάσουμε
το σκάφος από το σκέπαστρο», είπε περιγράφοντας
την επιχείρηση ο επικεφαλής της Αστυνομίας
της Μασαχουσέτης. «Την ίδια στιγμή
τον παρακολουθούσαμε με τη βοήθεια μιας θερμικής
κάμερας από το ελικόπτερο.
Ηταν εξασθενημένος από την αιμορραγία,
έχοντας πιθανώς τραυματιστεί στις επιχειρήσεις
της προηγούμενης νύχτας».
Ο Τζοχάρ Τσαρνάεφ εντοπίστηκε από τις αστυνομικές
αρχές σε σκάφος, το οποίο βρισκόταν στην αυλή
ενός σπιτιού σε προάστιο της Βοστώνης,
όπως ανακοίνωσε ο Ντέιβιντ Προκόπιο, εκπρόσωπος
της αστυνομίας της Μασαχουσέτης.
Οι αρχές κατάφεραν να συλλάβουν τον ύποπτο
μετά από πληροφορία που έδωσε στην αστυνομία
ένας κάτοικος, ο οποίος είδε αίμα κοντά στο σκάφος.
Μάλιστα ορισμένες πληροφορίες λένε ότι ο κάτοικος
πλησίασε κοντά στο σκάφος που είδε το αίμα
για να διαπιστώσει ότι πρόκειται για τον 19χρονο
και κατάφερε να τον έχει οπτική επαφή μαζί του.
Ωστόσο οι αστυνομικοί υπό τον φόβο πυροδότησης
εκρηκτικών έστειλαν ένα ρομπότ
για να ξεσκεπάσει τον δράστη.
Αμέσως μετά τη σύλληψή του ο δήμαρχος
της Βοστώνης, Τομ Μενίνο,
έγραψε στο Twitter «Τον πιάσαμε».
Οι αστυνομικές αρχές είχαν ανακοινώσει
νωρίτερα ότι ο ύποπτος είχε εντοπιστεί
στο Γουότερταουν της Μασαχουσέτης.
Η αστυνομία της Βοστώνης
ανάρτησε στο Twitter «Συνελήφθη!
Το κυνήγι τελείωσε.
Η αναζήτηση ολοκληρώθηκε.
Ο τρόμος τελείωσε.
Και η δικαιοσύνη θριάμβευσε».
Συνελήφθη ο ύποπτος για τη βομβιστική επίθεση στη Βοστώνη.
Συνελήφθη ο δεύτερος ύποπτος
για τη βομβιστική επίθεση στη Βοστώνη,
Τζοχάρ Τσερνάεφ, μετά από πολιορκία του σπιτιού
στο οποίο είχε καταφύγει.
Όπως ανέφερε η αστυνομία της Βοστώνης
μέσω του twitter: το ανθρωποκυνηγητό τελείωσε,
η έρευνα ολοκληρώθηκε, ο τρόμος τελείωσε
και η δικαιοσύνη νίκησε.
Ο ύποπτος συνελήφθη, αφού «παγιδεύτηκε»
στην αυλή του σπιτιού, όπου κρυβόταν
και εντοπίστηκε μέσα σε μία βάρκα,
μετά από πολύωρο ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας.
Δεν βρέθηκαν εκρηκτικά στο σημείο της σύλληψης.
Η αστυνομία περικύκλωσε το σπίτι, όταν κάποιος
κάτοικος της περιοχής κάλεσε την αστυνομία
ενημερώνοντας ότι είδε αίμα σε βάρκα η οποία
βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του.
Μετά τη σύλληψή του ο Τσερνάεφ μεταφέρθηκε
στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης,
καθώς αιμορραγούσε και, σύμφωνα με το Reuters,
η κατάστασή του κρίνεται σοβαρή.
Στο άκουσμα της σύλληψης, οι δρόμοι
πλημμύρισαν από κατοίκους της Βοστώνης,
που πανηγύριζαν.
Φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμήν του, για πρώτη φορά μετά την Κατοχή!
Το 1946, ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης
αποφάσισε να συμμετάσχει στον περίφημο
πεντηκοστό Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης
(42.195 μ.), μετά από τιμητική πρόσκληση
των διοργανωτών.
Λόγω όμως της Κατοχής ήταν αδύναμος
και υποσιτισμένος, ότι είχε πέντε χρόνια
να αγωνιστεί σε Μαραθώνιο και η έλλειψη
προπόνησης, προκαλούσαν την σύζυγό του:
«Είσαι τρελός; Έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι
θα πεθάνεις!». Έτσι ξεκίνησε τις προπονήσεις ακόμη
και μέσα στο χιόνι, ενώ κάποια στιγμή λιποθύμησε
από την εξάντληση. Όμως, ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. αδυνατούσε
να στείλει βεβαίωση-πιστοποίηση ερασιτέχνη αθλητή.
Ούτε βίζα μπορούσε να βγάλει καθώς ήταν
προνόμιο μόνο Αμερικανών υπηκόων, αλλά
με την βοήθεια του πρόξενου, τον οποίο γνώριζε,
την απέκτησε. Παρόλα αυτά το ταξίδι με το πλοίο
θα του στερούσε απαραίτητες προπονήσεις ή ακόμη
και την συμμετοχή του στον αγώνα,
ενώ το αεροπορικό εισιτήριο για Παρίσι
κόστιζε 575 δολάρια με τον ίδιο
να δηλώνει: «Όταν άκουσα το ποσόν τρελάθηκα.
Εκείνη την ημέρα θα πήγα 30 φορές πάνω κάτω
την οδό Σταδίου». Μετά από αντιρρήσεις
της συζύγου του, πούλησε την ηλεκτρική κουζίνα
και το ραδιόφωνό τους, ενώ κατάφερε να λάβει
και από την Δ.Ε.Η., όπου δούλευε, επιταγή
1.000 δολαρίων
(από την ταραχή του ξέχασε να ευχαριστήσει).
Όταν η τράπεζα αρνήθηκε να του δώσει συνάλλαγμα
είπε αγανακτισμένος στον διευθυντή:
«Τρέχω για την Ελλάδα από το 1933. αγωνίζομαι
για τη γαλανόλευκη. δεν είμαι κανένας τυχοδιώκτης».
Τελικά, στις 4 Απριλίου 1946 επιβιβάστηκε για πρώτη
φορά σε αεροπλάνο, πετώντας για Αμερική.
Στην Αμερική, οι γιατροί πίστευαν
πως θα πέθαινε από εξάντληση κατά την διαδρομή,
καθώς ήταν εξαιρετικά αδύναμος και καχεκτικός.
Αλλά οι αντιρρήσεις τους ξεπεράστηκαν
από την αθλητική ομοσπονδία.
Προπολεμικά ο Κυριακίδης είχε συμμετάσχει
στον Μαραθώνιο της Βοστώνης του 1930,
εγκαταλείποντας λόγω των καινούργιων
αθλητικών υποδημάτων
που του είχαν χαρίσει Έλληνες
ομογενείς και τα οποία τον πλήγωσαν.
Κατά την παραμονή του στην Αμερική υποσχέθηκε
πως δεν θα εγκατέλειπε ξανά λέγοντας:
«Ήρθα να τρέξω για επτά εκατομμύρια
πεινασμένους Έλληνες.».
Ο μάγειρας του ξενοδοχείου όπου
διέμενε ήταν Έλληνας ομογενής και τον βοήθησε
να πάρει πέντε κιλά μέσα σε λίγες ημέρες.
Την ημέρα του αγώνα, όμως, οι γιατροί είχαν
και πάλι τις ενστάσεις τους,
σχετικά με την υγεία του Κυριακίδη.
Έτσι υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση, σύμφωνα
με την οποία ήταν ενήμερος
για τους κινδύνους, αναλαμβάνοντας
όλη την ευθύνη
(κάποιες εφημερίδες τον αποκαλούσαν
«ο κοκκαλιάρης 'Ελληνας»).
Κατά τις 12:00, στις 20 Απριλίου 1946, δόθηκε
η εκκίνηση του Μαραθωνίου της Βοστώνης.
Οι κύριοι διεκδικητές της νίκης ήταν
ο Αμερικανός Τζόνυ Κέλυ
(2 νίκες, 7 δεύτερες θέσεις, 61 συμμετοχές)
και ο Καναδός Ζεράρντ Κοτέ (4 νίκες).
Πριν τον αγώνα κάποιος έδωσε στον Κυριακίδη
ένα διπλωμένο χαρτάκι να το διαβάσει
λίγο πριν την έναρξη. Από την μια πλευρά έγραφε
«Ή ταν ή επί τας» και από την άλλη «Νενικήκαμεν».
Είχε ζητήσει από την επιτροπή να αγωνιστεί
με τον αριθμό 7 (τυχερός αριθμός στην Αρχαία Ελλάδα)
και έτσι του δόθηκε το 77 (δυο φορές τυχερός).
Ακολουθώντας την τακτική που ακολουθούσε
πάντα, δεν σπατάλησε δυνάμεις από την αρχή
αλλά επιτάχυνε από το μέσον της διαδρομής
(είχε βάλει σαν «σημάδια» διάφορα κτήρια,
τοποθεσίες και τα παντελονάκια
των συναγωνιστών του). Επίσης κοιτούσε μόνο
μπροστά αναφέροντας: «όταν ένας μαραθωνοδρόμος
κοιτάζει πίσω του, δίνει φτερά στον αντίπαλο».
Στα τελευταία χιλιόμετρα προπορευόταν μαζί
με τον Τζόνυ Κέλυ. Τόσο ομογενείς όσο
και Αμερικανοί τον ενθάρρυναν, ενώ ένας ομογενής
θέλοντας να τον βοηθήσει, του προσέφερε ένα
πορτοκάλι χτυπώντας τον ενθαρρυντικά
στην πλάτη και μπερδεύτηκε στα πόδια του,
κάνοντάς τον να χάσει ρυθμό και έδαφος.
Κάποιος άλλος Έλληνας του φώναξε:
«Καλά πας, Στέλιο! Έστω δεύτερος».
Παρακάτω, ένας Αμερικανός δημοσιογράφος
που παρακολουθούσε τον αγώνα με αυτοκίνητο,
τον πληροφόρησε: «ο Κέλυ «έσπασε»,
είναι ώρα να φύγεις». Τότε συνέβη κάτι,
που ο Κυριακίδης θυμόταν με συγκίνηση:
«...ένας ηλικιωμένος Έλληνας να τραβάει
τα μαλλιά του και να λέει: Για την Ελλάδα Στέλιο μου!
Για τα παιδιά σου!». Τότε ο Στέλιος Κυριακίδης
έδωσε όλα τα σωματικά του αποθέματα
κατακτώντας την νίκη, φωνάζοντας στον τερματισμό:
«For Greece!» (Για την Ελλάδα).
Ο χρόνος του 2:29:27 αποτέλεσε τον καλύτερο
στην Ευρώπη και για 22 χρόνια
τον καλύτερο στην Ελλάδα.
Οι Αμερικανοί τον αποκάλεσαν
«ο απόγονος του Φειδιππίδη» και σε ερώτηση
που του τέθηκε: «Τι θα ήθελες να κάνουμε για σένα;»,
-ενώ του προσφέρθηκαν χρήματα για να γίνει
επαγγελματίας αθλητής και είχε προτάσεις
από το Χόλιγουντ για να γίνει ηθοποιός- απάντησε:
«Για μένα τίποτα. Μόνο για την Ελλάδα…»,
επιμένοντας: «Σας παρακαλώ,
μην ξεχάσετε τη χώρα μου». Ο Τζόνυ Κέλυ
(ήταν ο επικρατέστερος για τη νίκη) όταν ρωτήθηκε
γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα, απάντησε:
«Πως θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ
έναν τέτοιον αθλητή; Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου
κι αυτός για μια ολόκληρη πατρίδα».
Αργότερα, ο Κυριακίδης τηλεγράφησε στην Δ.Ε.Η.:
«Ενίκησα με δεύτερον τον Κέλυ και τρίτον τον Κοτέ.
Αγών σκληρός. Ευτυχής διότι ενίκησα».
Την επομένη του αγώνα στην εφημερίδα
της Βοστώνης (Boston Sunday Post), στο άρθρο
«Η νίκη ανήκει σε δύο έθνη», ο δημοσιογράφος
είχε γράψει: «Έχω ξαναδεί πολλούς αθλητές
να κλαίνε είτε από χαρά για το θρίαμβό τους
είτε από λύπη για την ήττα τους.
Αυτός ο Αθηναίος με τα ευγενή αισθήματα δάκρυσε
αληθινά, με δάκρυα που έβγαιναν μέσα από τη δυνατή
ελληνική καρδιά του. Μια καρδιά που δεν τον πρόδωσε
στα 26 μίλια που διήνυσε, αλλά που κόντεψε
να σπάσει όταν έφτασε στο τέρμα, τόσο από
περηφάνια για τη νίκη του όσο και από θλίψη
για τις κακουχίες που περνούσε η πατρίδα του».
Το «Πακέτο Κυριακίδη» Ο Στέλιος Κυριακίδης,
μετά τον αγώνα έμεινε για περίπου ένα μήνα
στην Αμερική, αποσκοπώντας στην συγκέντρωση
βοήθειας για την Ελλάδα, καθώς η νίκη του είχε
προκαλέσει την συμπάθεια σε Αμερικανούς
και κυρίως σε Έλληνες ομογενείς. Τελικά το ποσό
που κατάφερε να συγκεντρώσει έφθασε
τα 250.000 δολάρια, ενώ η οικογένεια Λιβανού
έστειλε δύο πλοία με είδη πρώτης ανάγκης
(τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα).
Η βοήθεια αυτή ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη».
Τον Μάιο του 1947, ως απόρροια της δημοσιότητας
που είχε δοθεί στην κατάσταση της Ελλάδας,
λόγω του Μαραθωνίου της Βοστώνης, τέθηκε
σε εφαρμογή εσπευσμένη οικονομική βοήθεια
από την Αμερική (400.000 δολάρια),
πριν το Σχέδιο Μάρσαλ. Στις 23 Μαΐου 1946,
ο Κυριακίδης επέστρεψε στην Ελλάδα,
όπου περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες
τον υποδέχθηκαν με τιμές ήρωα.
Έπειτα, πραγματοποιήθηκε επίσημη τελετή
στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου
ο λόγος του δακρυσμένου Κυριακίδη
(δήλωνε: «Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλλην»)
συγκίνησε το πλήθος. Η επιστροφή στο σπίτι του
στην Φιλοθέη κράτησε 8 ώρες.
Για πρώτη φορά μετά την Κατοχή,
φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη
προς τιμήν του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)