Σάββατο 19 Ιουλίου 2014
Δωρεάν ηλεκτρισμό για όλους; Ουτοπία ή πραγματικότητα;
Στην αυγή του 20ου αιώνα ο Νίκολα Τέσλα
έβαλε τον θεμέλιο λίθο για τη δημιουργία
ενός παγκόσμιου συστήματος γιγαντιαίων πύργων,
οι οποίοι θα μετέδιδαν τις ειδήσεις και τους δείκτες
των τιμών των μετοχών, θα προσέδιδαν κίνηση
στα αεροπλάνα και θα πρόσφεραν
δωρεάν ηλεκτρισμό για όλους.
Ο πρώτος πύργος άρχισε να αναγείρεται το 1901
στον Λόνγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης
και ολοκληρώθηκε το 1903.
Ο χρηματοδότης όμως του συγκεκριμένου έργου
αρνήθηκε να παραχωρήσει περισσότερα χρήματα
στον Τέσλα με αποτέλεσμα το έργο του
να παραμείνει ανολοκλήρωτο.
Σήμερα, έναν σχεδόν αιώνα μετά, το μόνο
που έχει απομείνει για να θυμίζει το τολμηρό,
με περιορισμένες πάντως πιθανότητες επιτυχίας,
εγχείρημα του Νίκολα Τέσλα,
είναι τα ερείπια του πύργου
και του εργαστηρίου του.
Μόνο μια επιστημονική ομάδα του Λόνγκ Άιλαντ
ενδιαφέρθηκε να αξιοποιήσει τον συγκεκριμένο χώρο
και να τον μετατρέψει σε μουσείο
και εκπαιδευτικό κέντρο για να συνεισφέρει
στην αποκατάσταση της φήμης
του μεγάλου εφευρέτη.
Ασύρματες Επικοινωνίες
και Απεριόριστα Ελεύθερη Ενέργεια.
Αυτά τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα,
καθώς ήταν το τελευταίο οχυρό
για την ελίτ εξουσίας – τι να την κάνουμε την ενέργεια,
αν αυτή δεν μπορεί να μετρηθεί και να ελεγχθεί;
Δωρεάν; Ποτέ.
Ο JP Morgan υποστήριξε τον Tesla με 150.000 δολάρια
για να χτίσει έναν πύργο που θα χρησιμοποιεί
τις φυσικές συχνότητες του σύμπαντος μας
για τη μετάδοση δεδομένων, συμπεριλαμβανομένου
ενός ευρέος φάσματος πληροφοριών που διαβιβάζονται
μέσω των εικόνων, τα μηνύματα φωνής και κειμένου.
Αυτό αντιπροσώπευε την πρώτη ασύρματη τεχνολογία
στον κόσμο των επικοινωνιών, αλλά σήμαινε επίσης
ότι εκτός από το κόστος του πύργου, το σύμπαν
θα ήταν γεμάτο με δωρεάν ενέργεια που θα μπορούσε
να χρησιμοποιηθεί για να σχηματιστεί
ένας παγκόσμιος ιστός που θα συνδέει όλους
τους ανθρώπους σε όλους τους χώρους.
Και το σημαντικότερο; θα επιτρέψει στους ανθρώπους
να αξιοποιήσουν την ελεύθερη ενέργεια γύρω τους.
Ουσιαστικά, το 0 και 1 για το σύμπαν, είναι ενσωματωμένα
στο φάσμα της ύπαρξης για τον καθένα από εμάς
ώστε να έχουμε πρόσβαση, όπως απαιτείται.
Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014
Τρίτη 15 Ιουλίου 2014
Κόρινθος: "Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω"!
Στην περίπτωση που δεν υπάρχει η δυνατότητα ή η διάθεση για να κοπεί το καρπούζι,
πολλοί καταφεύγουν σε έλεγχο που γίνεται χτυπώντας το ελαφρά περίπου στη μέση.
υποτίθεται ότι αν το καρπούζι κάνει έναν κούφιο, «καμπανιστό» ήχο
είναι καλής ποιότητας, ενώ αν ο ήχος είναι συμπαγής, δεν θεωρείται ώριμο
και η αγορά αποφεύγεται. Καθώς ο τρόπος αυτός είναι επισφαλής, μερικές φορές
όταν το φρούτο δεν αποδειχτεί ικανοποιητικής ποιότητας ακούγεται η φράση
«μάπα το καρπούζι» (η φράση αυτή χρησιμοποιείται και μεταφορικά),
δηλαδή ότι είναι εσωτερικά άσπρο (άγουρο) ή άγλυκο σαν λάχανο (μάπα).
Πολλοί νομίζουν ότι το καρπούζι δεν έχει θρεπτικές ουσίες
ή βιταμίνες όπως άλλα φρούτα και λαχανικά.
Έτσι έχει επικρατήσει η άποψη ότι το καρπούζι
προσφέρει μόνο νερό και ζάχαρη.
Όμως ποια είναι η αλήθεια σχετικά με το καρπούζι;
Μοιάζει με λαϊκό θρύλο αλλά δεν είναι.Όταν ο Σαρλό έχασε από τον... σωσία του.
Η ιστορία μας μοιάζει με λαϊκό θρύλο,
είναι όμως απόλυτα αληθινή, γιατί ο Τσάρλι Τσάπλιν
έχασε πράγματι σε διαγωνισμό
για τον καλύτερο σωσία του... Τσάρλι Τσάπλιν!
Την ώρα που απολάμβανε λοιπόν τη βολτίτσα του
στο Σαν Φρανσίσκο, είδε τον διαγωνισμό
για τον καλύτερο σωσία του Σαρλό και σκέφτηκε
να συμμετάσχει, μιας και είχε ένα εμφανές προβάδισμα
από τον ανταγωνισμό: ήταν ο Σαρλό!
Και παρά το γεγονός ότι δεν είναι γνωστό
σε ποια θέση κατατάχθηκε, ο Τσάπλιν δεν κατάφερε
καν να περάσει στην τελική φάση.
Ο ίδιος εγκατέλειψε τον διαγωνισμό εξοργισμένος
και σίγουρα μετάνιωσε το γεγονός ότι
πριν από την έναρξη δίδασκε στους άλλους συμμετέχοντες
πώς να κάνουν το ιδιαίτερο βάδισμα του Σαρλό.
Πάλι καλά δηλαδή που δεν τον έψεξαν
ότι κάνει τα βήματα λάθος...
Η... χειρότερη αναμνηστική γαμήλια φωτογραφία;
Ο κουμπάρος κλώτσησε την παράνυμφο
και έσκισε το παντελόνι του!
Η έμπνευση του ήταν άκρως… αποτυχημένη,
καθώς και επικίνδυνη. Για τη σωματική ακεραιότητα
άλλων όμως και δη της παρανύμφου
που έπεσε «θύμα» των ακροβατικών του.
Η φωτογραφία... καταστροφή,
με τον κουμπάρο (αριστερά)
να κλωτσάει την παράνυμφο.
Ένα ζευγάρι θέλησε να βγάλει γαμήλιες φωτογραφίες
μαζί με τον κουμπάρο και την παράνυμφο του.
Τελικά, ο κουμπάρος (και ξάδελφος του γαμπρού)
ήταν σκέτη… καταστροφή.
Ο 28χρονος Τέιλορ Φόστερ –που πάντρεψε τελικά
το ζευγάρι από την Ουάσινγκτον- έγινε η αιτία
για να χαρακτηρίζεται πλέον η φωτογραφία
ως η χειρότερη γαμήλια όλων των εποχών.
Τι έκανε; Θέλησε να γίνει η λήψη ακόμη πιο θεαματική
και όλοι έπρεπε να βρίσκονται εκ κινήσει.
Εκείνος είχε τη φαεινή ιδέα να χοροπηδήσει
ανοίγοντας τα πόδια του. το αποτέλεσμα;
Χτύπησε στο κεφάλι την παράνυμφο και παράλληλα
έσκισε το παντελόνι του.
Η εν λόγω φωτογραφία ανέβηκε στο διαδίκτυο
και αμέσως έγινε… χαμός, με πάνω
από έξι εκατομμύρια ζευγάρια ματιών να την έχουν δει
ως τώρα και χιλιάδες σχόλια να έχουν αναρτηθεί
κάτω από αυτή.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Φόστερ την πόσταρε, προσπαθώντας
να δει την αστεία πλευρά του θέματος.
«Ο κόσμος άρχισε να σχολιάζει
“Είναι η χειρότερη γαμήλια φωτογραφία που έχω δει”,
έγραψαν πολλοί.
Άλλοι “Ο τύπος κατέστρεψε το γάμο
του ξαδέλφου του”.
Μάλιστα κάποιος ρώτησε “Η παράνυμφος έζησε
μετά από αυτό;”».
Το καλό ήταν ότι η παράνυμφος συνήλθε από τη…
.........ζαλάδα και κατάφεραν να βγάλουν
άλλη φωτογραφία τελικά και οι νεόνυμφοι
τον συγχώρεσαν που τους κατέστρεψε
την πρώτη φωτογραφία.
Η τετράδα προτού αρχίσει το... πάρτι.
Η επόμενη προσπάθεια, μετά από αρκετή ώρα,
ευτυχώς στέφθηκε με επιτυχία.
Και ναι, η παράνυμφος επέζησε,
όπως τον ρωτούσαν πολλοί από τη στιγμή
που ανέβασε τη φωτογραφία.
Δικό μας σχόλιο:
Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν
μια πάρα πολύ καλή αναμνηστική
φωτογραφία γάμου
και θα έχουν τουλάχιστον
κάτι πολύ "δυνατό" για να θυμούνται.
Τι είναι άλλωστε ο γάμος;
Πως το "έριχναν έξω" οι αρχαίοι Έλληνες; (Πως διασκέδαζαν στην Κόρινθο και Πειραιά;)
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν θεωρούνται μόνο οι εφευρέτες
του κρασιού, αλλά και της ταβέρνας και γενικά
των κέντρων διασκέδασης.
Στην αρχαία Αθήνα, τα καπηλειά ήταν τόσο πολλά,
ώστε ο Περικλής με ένα διάταγμά του, θέλησε
να τα καταργήσει μια για πάντα.
Έπεσαν, όμως, στη μέση οι δημογέροντες
και δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει
την απόφασή του.
"Αν το κάνεις αυτό", του είπαν, "θα στερήσεις τον λαό
από μια ευχαρίστηση και το κράτος (πόλη)
από ένα έσοδο.
Ίσως, μάλιστα, το σπουδαιότερο έσοδό του".
Την εποχή εκείνη το κρασί της Αττικής ήταν φημισμένο.
Οι ξένοι που επισκέπτονταν την Αθήνα, το πρώτο πράγμα
που έκαναν ήταν να σπεύσουν στα καπηλειά,
για να κατεβάσουν μερικές κούπες κρασί.
Τα καπηλειά αυτά, ιδιαίτερα του Πειραιά,
που ήταν διεθνές λιμάνι, ήταν καθαρά καταστήματα,
με ζωγραφικές παραστάσεις στους τοίχους
από τις γιορτές του Διονύσου και του Πανός.
Όπως ξέρουμε και οι δύο ήταν θεοί του κρασιού
και της ευθυμίας. Εκτός, όμως, από τις παραστάσεις
αυτές, υπήρχαν στους τοίχους γραμμένα και διάφορα
δίστιχα, όπως αυτά που βρέθηκαν πάνω σε κάτι πλάκες,
πριν από πενήντα χρόνια στις ανασκαφές του Κεραμικού.
Τα παραθέτουμε σε μετάφραση:
Άμα θέλεις να γλεντήσεις,
πιες κρασί στου Πολυδάμα,
να ξεχάσεις πόνους, λύπες,
και τον εαυτό σου αντάμα.
Το κρασί του Αλκαμένη
το ευλόγησαν οι θεοί.
Πίνοντάς το μεταφέρεσαι
στου Ολύμπου την κορφή.
Χθες, με δυο κύπελλα κρασί,
του Φάνητος μεθούσα
αν έπινα άλλο, τη ζωή
θε ν’ αποχαιρετούσα.
Ο τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος,
για να δώσει λίγη διασκέδαση στους Αθηναίους,
που τους ανάγκαζε να δουλεύουν σκληρά, έβαλε
σ’ όλα τα καπηλειά μικρές εταίρες για να προσφέρουν
κρασί στους κουρασμένους και να τους ξεκουράζουν.
Ανάμεσα στ’ άλλα καθήκοντά τους τραγουδούσαν
και χόρευαν, ανάλογα με τις απαιτήσεις των θαμώνων.
Είναι κρίμα που χάθηκε ολότελα η μουσική
των αρχαίων αυτών τραγουδιών.
Γιατί θα ακούγαμε σίγουρα κάτι παρόμοιο
με τα λαϊκά μας τραγούδια.
Ο Θησέας, γυρίζοντας από την Κρήτη νικητής,
κατέβηκε στη Δήλο, την καθάρισε
από τα αγριοκάτσικα που είχαν πλημμυρίσει το νησί
και έστησε με τα κέρατά τους
τον περίφημο κεράτινο βωμό.
Ύστερα χόρεψε γυμνός τον χορό γέρανο,
γεμάτο τσακίσματα, για να παραστήσει
τους αγώνες του στο Λαβύρινθο του Μινώταυρου.
Από τότε, ο χορός αυτός επικράτησε παντού.
Έγινε, δηλαδή, της μόδας και τον χόρευαν
στα πανηγύρια και στα καπηλειά,
όταν έρχονταν στο κέφι.
Στην Κόρινθο τα καπηλειά αφθονούσαν σε βαθμό
αφάνταστο, επειδή όλο το εμπόριο Ανατολής
και Δύσης, μαζευόταν στο λιμάνι της.
Είχε τετρακόσιες χιλιάδες κατοίκους
και άλλους τόσους δούλους.
Όσο για τους ξένους, αυτοί ήταν αμέτρητοι.
Πολλά από τα καπηλειά αυτά είχαν σκοπό καθαρά
τουριστικό: Υπήρχαν π.χ. μαγαζιά στη μέση
των μεγάλων δρόμων, για άνεση και ξεκούραση
των ταξιδιωτών.
Οι αρχαίοι Έλληνες, των οποίων τα κτήματα συνόρευαν
με τους δρόμους αυτούς, συνήθιζαν να ανοίγουν
τέτοιου είδους καταστήματα, για να πουλούν
στους περαστικούς το κρασί τους.
Στην Κόρινθο, όπως και στην Αθήνα,
τα καπηλειά-ταβέρνες χωρίζονταν σε λαϊκές
και αριστοκρατικές. Στις πρώτες, σύχναζαν συνήθως
οι ναυτικοί, οι μεροκαματιάρηδες και οι δούλοι.
Στις δεύτερες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης.
Ανάμεσα στους αριστοκράτες, που πήγαιναν
να περάσουν την ώρα τους εκεί, έβλεπε κανείς
στρατηγούς και άλλους αξιωματούχους.
Στην αρχαία Ελλάδα έχουμε και τα συμπόσια
που είχαν αναπτυχθεί σε οργανωμένο κοινωνικό θεσμό
με κανονισμούς και εθιμοτυπία καθορισμένη.
Ήταν η κατ’ εξοχήν μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης.
Ήταν τα κέντρα ανταλλαγής ιδεών
και πνευματικών ζυμώσεων.
Και αυτό ήταν απαραίτητο, αφού δεν υπήρχαν
σχολεία ανώτερα, ούτε βιβλιοθήκες, ούτε άλλα μέσα,
μέσα πρόχειρης δημοσιότητας, η δε κυκλοφορία
και διάδοση των λογοτεχνικών και επιστημονικών
έργων γινόταν προφορικώς κυρίως.
Από την εποχή του Ομήρου ο θεσμός αυτός
ήταν αναπτυγμένος.
Στην Ιλιάδα ο Νέστορας λέει ότι ένα καλό συμπόσιο
δημιουργεί την καταλληλότερη ατμόσφαιρα
εγκαρδιότητας για συζήτηση σοβαρών υποθέσεων.
Γνωστά είναι επίσης από την Οδύσσεια
τα μεγαλοπρεπή συμπόσια στα ανάκτορα
του Αλκίνοου και του Οδυσσέα, τα οποία συνοδεύονταν
από τη μουσική διάσημων αοιδών.
Αυτόν τον χαρακτήρα άνετης πνευματικότητας
και αδέσμευτης κοινωνικότητας είχαν τα συμπόσια
στην Ιωνία και στην Αθήνα.
Στις καθαρώς δωρικές πόλεις, σε όσες δεν είχε
διαδοθεί μέσω της ναυτιλίας και του εμπορίου,
ο ιωνικός τρόπος ζωής
(όπως συνέβη στην Κόρινθο και στα Μέγαρα)
όπου οι άνθρωποι δεν είχαν ευφράδεια λόγου,
δεν είχαν ευχέρεια στη συζήτηση, αναπτύχθηκαν
τα συσσίτια με τη μορφή μάλλον στρατιωτικής
συνεστίασης πειθαρχημένης και λιτής.
Στα συμπόσια αυτά γίνονταν, κυρίως,
φιλοσοφικές συζητήσεις.
Άρχιζε συνήθως ενωρίς το βράδυ και κρατούσε
μέχρι το πρωί. Περιλάμβανε δύο αυτοτελή μέρη,
το δείπνον ή σύνδειπνον και τον πότον.
Το δείπνον ήταν δευτερεύον, διαρκούσε λίγο
και γινότανε χωρίς πολλές συνομιλίες
και άλλες πνευματικές απολαύσεις.
Αμέσως μετά το φαγητό απομακρύνονταν
τα τραπεζάκια, οι δούλοι πρόσφεραν
στους συνδαιτημόνες νερό, για να νίψουν
τα χέρια τους και άρχιζε το δεύτερο μέρος
του συμποσίου που ήταν και το κυριότερο, ο πότος.
Οι συμπότες έπιναν ολίγον άκρατον οίνον (χωρίς νερό)
προς τιμήν του «αγαθού δαίμονος».
Κατόπιν εμοιράζονταν σε όλους στεφάνια
και ο στεφανούμενος ήταν έτσι
υπό την προστασία του θεού.
Εγίνονταν οι σπονδές σε διάφορους θεούς
(Δία Ολύμπιο, θεούς Ολύμπιους, Δία Σωτήρα κ.λπ.),
έκαιαν λιβάνι και όλοι μαζί εν χορώ με συνοδεία
συνήθως αυλών έψαλλαν έναν ύμνο στον θεό.
Έτσι, ήταν πλέον έτοιμοι να αρχίσουν την οινοποσία.
Έπιναν πάντοτε κρασί νερωμένο (κεκραμένον οίνον),
για να μη μεθάνε... Εγινότανε εκλογή συμποσιάρχου,
ο οποίος ήταν, τρόπον τινά,
ο τελετάρχης του συμποσίου.
Κατόπιν οριζόταν το θέμα που θα συζητούσαν.
Όλα αυτά γίνονταν κατά σειρά με ορισμένη τάξη,
όπως όριζε ο συμποσίαρχος ή εκείνος που είχε προτείνει
το θέμα που θα συζητούσαν (ο πατήρ του λόγου).
Πολλές φορές το θέμα που θα συζητούσαν δεν ήταν
το ίδιο για όλους. Ο προηγούμενος όριζε μετά
την εκτέλεση της εντολής του, το θέμα
της ομιλίας του επομένου. Έτσι, εξασφάλιζαν, ότι
και οι επόμενοι θα επρόσεχαν τις ομιλίες
και δεν θα ήταν απασχολημένοι με την ετοιμασία
της δικής τους ομιλίας, η οποία έπρεπε
να είναι αληθινά αυτοσχέδια.
Ο Πλάτων, στους Νόμους, τονίζει ότι το συμπόσιο,
όταν διεξάγεται σωστά, είναι μεγάλο σχολείο,
γιατί διδάσκει τον άνθρωπο το μεγάλο καθήκον
του άριστου πολίτη: Να άρχει και να άρχεται
με δικαιοσύνη. Τον διδάσκει την ελευθερία,
χωρίς εξαναγκασμό, υποταγή στους νόμους,
τον διδάσκει το θάρρος.
Το παράδειγμα του Πλάτωνος, ο οποίος
και στην πράξη της Ακαδημίας εισήγαγε τα κοινά
συμπόσια, τα πλήρη ευτραπέλου νηφαλιότητας,
ακολούθησαν και οι κατόπιν φιλόσοφοι.
Αλλά ο θεσμός των συμποσίων δεν ήταν δυνατό
να διατηρηθεί. Εχάθηκε, όπως εχάθηκε
και η κοινωνία η λεπτή και λιτή, εντός της οποίας
αναπτύχθηκε ο θεσμός αυτός και άνθησε...
Του Αθανάσιου Δέμου
Αναδημοσίευση από: aftonomi
Φωτό: Marie-Lan Nguyen
Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014
Κόρινθος: Που "συνελήφθει" να πίνει την μπυρίτσα του ο συμπαθής "Ελβετικός σουγιάς";
Ο συμπαθής σε όλους τους Κορίνθιους
γνωστός στους φίλους του
και ως "Ελβετικός σουγιάς"
"συνελήφθει" από τον φωτογραφικό μας φακό
να πίνει την μπυρίτσα του
σε κεντρικό κατάστημα της πόλης μας.
Το όνομα του μαγαζιού είναι πασίγνωστο
και όλοι οι Κορίνθιοι το γνωρίζουν
Φυσικά περιμένουμε μηνύματά σας
στο kartson2@gmail.com
να μας αποκαλύψετε το όνομα του μαγαζιού.
Ο φίλος και αναγνώστης, του blog μας,
που θα το βρει πρώτος
κερδίζει μπύρα και πιτόγυρο από το κατάστημα.
Υ.Γ: Όπως και να το γράψετε,
το συνελήφθει ή συνελήφθει το ίδιο είναι
και δεν αλλάζει το νόημα.
Τον απαθανάτισε ο φακός μας
κι "έκλεψε" κάποια στιγμούλα από τον χρόνο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)