Καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν
ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται για μία μεγάλη
επικοινωνιακή αντεπίθεση, που θα στηρίζεται
στην αποκάλυψη ενός "απρόσμενα"
μεγαλύτερου "πλεονάσματος".
Θα είμαστε απόλυτα ειλικρινείς,
όπως πάντα: Ο δρόμος που έχει χαραχτεί
είναι αδιέξοδος
και έχει μόνο επικοινωνιακά χαρακτηριστικά.
Το ζητούμενο δεν είναι να μοιράζει κανείς χρήματα
από πλεονάσματα που προέρχονται
από την συμπεριφορά ενός κράτους - απατεώνα,
αλλά να δημιουργεί πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης.
Περιμένουμε περισσότερα πράγματα
από τον Αντώνη Σαμαρά.
Θα μπορούσε να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο
με όλες τις παραγωγικές τάξεις, ανοίγοντας
το κεφάλαιο ενός εθνικού σχεδίου
για την έξοδο από την κρίση.
Έναν ειλικρινή διάλογο με τον ιδιωτικό τομέα,
μέσα από τον οποίο θα επιδιώξει μία νέα συμφωνία.
Θα ακούσει τις προτάσεις του επιχειρηματικού κόσμου
και των εργαζομένων και ταυτόχρονα θα δεχτεί
τις αντίστοιχες δεσμεύσεις τους.
Πόσο μάλλον σε μία περίοδο που ο ιδιωτικός
τομέας έχει φιμωθεί. Η μόνη φωνή που ακούγεται
είναι εκείνη των συνδικαλιστών του δημόσιου τομέα
και των προστατών τους από όλο το φάσμα
του πολιτικού κόσμου.
Ωστόσο, τον πλούτο δεν πρόκειται να τον φέρουν
οι υπάλληλοι των υπουργείων.
Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος.
Πως όμως θα συμβεί κάτι τέτοιο, όταν ο ιδιωτικός
τομέας βρίσκεται υπό διωγμό;
Τι νόημα έχει να μοιράσουν ένα πλεόνασμα που όλοι
γνωρίζουμε το πώς δημιουργήθηκε,
όταν την ίδια ώρα στραγγαλίζονται
οι δημιουργικές δυνάμεις;
Άντε και μοιράσανε ένα επίδομα σε όσους έχουν
χαμηλές συντάξεις.
Πρώτον, θα το έχουν κάνει με ένα περίσσευμα
που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Ή αλλιώς, δεν είναι διατηρήσιμο με τις υπάρχουσες
συνθήκες της οικονομίας.
Δεύτερον, θα ανακουφίσει μόνο πρόσκαιρα
τους επιχορηγούμενους, αφού τα χρήματα αυτά
θα ενισχύσουν για σύντομο χρονικό διάστημα
την κατανάλωση.
Την ίδια ώρα πολλές επιχειρήσεις θα συνεχίσουν
να βρίσκονται στα πρόθυρα του λουκέτου
και χιλιάδες εργαζόμενοι ένα βήμα πριν την ανεργία,
επειδή ακριβώς το κράτος μπαταχτσής δεν πληρώνει
τις υποχρεώσεις του.
Δεν είναι ο ορισμός του τραγέλαφου;
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε λάθος δρόμο εδώ
και αρκετό χρονικό διάστημα, επειδή ακριβώς
απέφυγε αυτόν τον διάλογο με τις δυνάμεις της εργασίας.
Δεν θέλησε να συζητήσει, επειδή φοβήθηκε ότι
ο διάλογος με τον επιχειρηματικό κόσμο
και η λήψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων εκατέρωθεν
θα ενίσχυε την ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ,
ότι η κυβέρνηση εκπροσωπεί το "μεγάλο κεφάλαιο".
Κάνανε λάθος κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός
ότι το κενό που δημιούργησε η έλλειψη διαλόγου
έσπευσε να το καλύψει η αριστερά!
Η "φιλελεύθερη" Νέα Δημοκρατία φοβήθηκε
να "προωθήσει" τα συμφέροντα των επιχειρήσεων
και το έκανε ο δήθεν αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χώρος της βιομηχανίας,
όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για το κόστος ενέργειας
των επιχειρήσεων, επειδή ακριβώς η κυβέρνηση
άφησε όλο το γήπεδο ελεύθερο σε όποιον ήθελε
να το εκμεταλλευτεί.
Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Οι πολιτικές της υπερφορολόγησης έχουν ήδη
προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
Η ανάπτυξη είναι μακρινή μουσική.
Το τελευταίο πράγμα, λοιπόν, που χρειαζόμαστε
είναι να μοιράζονται χρήματα που δεν υπάρχουν
κι μάλιστα σε μορφή ελεημοσύνης.
Δεν θα γίνει έτσι η Ελλάδα μία σύγχρονη δυτική χώρα.
Το κλειδί των εξελίξεων δεν είναι η επικοινωνία,
αλλά η ουσία.
Από ουσία πάσχουμε και όχι από βεγγαλικά...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
