Μέσα στο ανελέητο αυτομαστίγωμα των Ελλήνων
τα τελευταία χρόνια –και ιδιαίτερα μετά
την χρεοκοπία της χώρας-, ακούγεται και γράφεται
πολύ συχνά πως οι Έλληνες ζούσαν πάνω
από τις δυνατότητές τους. Βέβαια, αυτό αφορά
τους φτωχότερους Έλληνες• κανείς δεν είπε
πως ο Λάτσης και οι υπόλοιποι ολιγάρχες ζούσαν
πάνω από τις δυνατότητές τους.
Συνηθίζω να διαβάζω τακτικά την Ιστορία
της Ελλάδας από διαφορετικές πηγές.
Όσο διαφορετικές κι αν είναι οι πηγές, όλοι
οι ιστορικοί συμφωνούν πως υπήρξε
η Μικρασιατική Καταστροφή, η Κατοχή,
ο Εμφύλιος Πόλεμος, η Χούντα των Συνταγματαρχών
και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Δεν θέλει και πολύ μυαλό, για να αντιληφθεί κάποιος
πως η ζωή της πλειοψηφίας
των Ελλήνων -στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα
αλλά και πριν- δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστη.
Πόλεμοι, προσφυγιά, μετανάστευση, πείνα, φτώχεια,
κυνηγητό, εξορίες, βασανιστήρια, δολοφονίες,
πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων -και άλλα
εξαιρετικά δυσάρεστα- ήταν η καθημερινότητα.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν μια σχετική
ηρεμία τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Αν δεχτούμε πως οι νεότεροι Έλληνες έζησαν
πάνω από τις δυνατότητές τους, θα πρέπει
να επίσης να δεχτούμε πως οι πιο ηλικιωμένοι
Έλληνες έζησαν πολύ κάτω από τις δυνατότητές τους.
Εκτός αν πιστεύει κάποιος πως οι δυνατότητές τους
ήταν να είναι πάμφτωχοι, να πεινάνε και να μην έχουν
το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης.
Προσωπικά, δεν πιστεύω πως οι νεότεροι Έλληνες
έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους.
Πιστεύω πως οι δυνατότητές τους ήταν μεγαλύτερες
από το να καταναλώνουν με κάρτες.
Αλλά μπορώ να καταλάβω πως οι άνθρωποι
που πέρασαν μεγάλες συμφορές στην διάρκεια
του 20ού αιώνα –ή προέρχονταν από οικογένειες
που είχαν υποφέρει- είχαν ανάγκη
να το ρίξουν και λίγο έξω.
Εκτός από ανάγκη, ήταν και δικαίωμα.
Η ζωή δεν είναι μόνο πόνος, είναι και ευτυχία.
Θα έρθουν λύπες αλλά πρέπει να έρθουν και χαρές.
Μόνο λύπες, θρήνοι και τραγωδίες δεν λέει.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως βρίσκω
απόλυτα λογικό, από ανθρώπινη άποψη,
να θελήσουν οι Έλληνες -και κάθε λαός
που έχει υποφέρει- να ζήσουν καλύτερα.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, μπορεί να υπήρξαν
εξαιρέσεις και υπερβολές αλλά η πλειοψηφία
των Ελλήνων δεν ζήτησε ούτε επιθύμησε
κάτι τρομερό• ζήτησαν μια δουλειά, ένα σπίτι
και μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους.
Στη «ζυγαριά» της νεότερης ελληνικής
ιστορίας –για την πλειοψηφία
των Ελλήνων- οι συμφορές
και οι καταστροφές ήταν πολύ περισσότερες
όχι μόνο από τις ευτυχισμένες ημέρες
αλλά και από τις ημέρες της γαλήνης.
Έπρεπε η ζυγαριά να ισορροπήσει κάπως.
Έπρεπε τα «παιδιά» να παίξουν και λίγο.
Αρκετό «ξύλο» είχαν φάει.
Και τα παιδιά, όταν παίζουν, χτυπάνε καμιά φορά.
Αλλά σηκώνονται πάλι.
Και αφού τα παιδιά ταλαιπωρήθηκαν
και στη συνέχεια διασκέδασαν, έρχεται τώρα
η ώρα να σκεφτούν και να τα φτιάξουν όλα σωστά.
Θα τα φτιάξουμε όλα σωστά.
Αν όχι εμείς, οι επόμενοι.
Πηγή: pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου