Αποσπάσματα από τον Αριστοτέλη:
«Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν,
εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή
των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος
έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή,
δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων
τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».
Πράγμα που σημαίνει: Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί
τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας
διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές
το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.
Δηλαδή: Ε= m: (3: 10.000:10.000) :
(3: 10.000:10.000)= m: (3: 10.000:10.000)2 = m;
(3: 100.000.000)2=m: (300.000.000)2= m : c2
Όπου 300.000.000 m/sec = c η ταχύτητα του φωτός.
Σχόλια: τριών μυρίων μυριάδων 3 (χ) 10.000 (χ) 10.000 άρα 300.000.000 m/sec.
Η μονάδα μήκους 3 πόδια (=1 μέτρο) = l m.
Η μονάδα του χρόνου είναι το 1 sec.
Άρα η ταχύτητα του φωτός c= 300.000.000 m/sec = 300.000 Km/sec
αφού 1 Km (χιλιόμετρο) = 1000 m.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πολλά σχόλια με πρώτο
το ότι βασιζόμαστε στην έρευνα των Άγγλων
και των Αμερικανών για την αυθεντικότητα
του αραβικού κειμένου.
Το βασικότερο όμως των σχολίων είναι το
«πώς γνώριζε ο Αριστοτέλης ή οι Άραβες τις σύγχρονες μονάδες μέτρησης; Δηλαδή το μέτρο και το δευτερόλεπτο. Μήπως και τις μονάδες μέτρησης τις πήραν
οι «πολύμαθοι κλέφτες της αρχαίας
ελληνικής γνώσης» από τους αρχαίους μας προγόνους;
Το μεν δευτερόλεπτο έχει κάποια λογική, αφού είναι το 1/60 του λεπτού (min)
που είναι το 1/60 της ώρας (h) που είναι το 1/24 της περιστροφής της Γης
γύρω από τον εαυτό της.
Το μέτρο όμως ή τα τρία πόδια; Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο.
Nα δώσουμε όμως και άλλα χωρία από το κείμενο του Αριστοτέλη
για την ταχύτητα του φωτός. «Την προς άκραν αύξησιν λόγου μεταβολής χώρου,
προς χρόνον, ουκ εά η φύσις εις μη μετρήσιμον προσάγειν: προσάγει γαρ
οσονούπω της μάζης το μέγεθος εις το μη μετρήσιμον».
Πράγμα που σημαίνει: « Την αύξηση του λόγου του μήκους
προς το χρόνο (ταχύτητα) προς ακραία τιμή (όριο της ταχύτητας του φωτός)
δεν την επιτρέπει η φύση να φθάσει σε μη μετρήσιμη τιμή (άπειρο).
Διότι κάνει και το μέγεθος της μάζας να είναι μη μετρήσιμο (άπειρο)».
Ακριβώς, δηλαδή, ότι λέει και η ειδική θεωρία της σχετικότητας
του Einstein (;) που του την εξήγησε και πλήρως διατύπωσε ο Καραθεοδωρή(ς).
Πάμε παρακάτω στο κείμενο του Αριστοτέλη:
«Την δε χρόνου ροήν πάλιν αίφνης εις βραδύτερον προσάγει».
Που σημαίνει: «Τη δε ροή του χρόνου την επιβραδύνει άμεσα».
Μιλάμε δηλαδή για τη διαστολή του χρόνου.
Όσον αφορά το όριο της ταχύτητας του φωτός ο Αριστοτέλης,
όπως τον αντέγραψαν οι Άραβες και όπως πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια
απεκάλυψαν οι Άγγλοι, μας λέει-
«Την δε μεταβολήν των θεών νόμος τοιαύτη επιβολή φέρει το μέγεθος μηδέ
των τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την του χρόνου μονάδα
υπερέχειν, μηδέ Ήλιος άλλος αστήρ αντιβαίνειν».
Εδώ έχουμε ένδειξη για το ότι ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει
και τη «γενική θεωρία της σχετικότητας».
Η μετάφραση είναι: Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο,
άρα στην ταχύτητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη
από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο)
προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος
ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).
Η τελευταία φράση δείχνει ότι:
1) Γνώριζε ο Αριστοτέλης ότι ο Ήλιος ήταν απλά ένα άστρο όπως όλα.
2) Γνώριζε ότι τις συνθήκες κίνησης τις ορίζουν
τα «βαρυτικά πηγάδια» (gravity wells) των άστρων, και ακόμη
και ένα μαύρο άστρο (μελανή οπή) με την τεράστια έλξη του δε μπορεί
να εξασφαλίσει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός.
ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι:
1) Οι υποψίες μας για το ότι ο Einstein κάτι έτοιμο πρέπει να βρήκε
όταν διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας επαληθεύονται.
2) Ο Einstein με ειλικρίνεια και εντιμότητα ζήτησε τη βοήθεια
του Καραθεοδωρή(ς) που του τα εξήγησε όλα.
3) Στον Αριστοτέλη πλέον μπορούν να αποδοθούν.
α) Ο τύπος E=m:c2 για τη μετατροπή της μάζας σε ενέργεια και αντιστρόφως.
β) Η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους .
γ) Το όριο της ταχύτητας του φωτός.
6) Η μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.
ε) Η «βαρυτική» θεωρία της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.
στ) Η σχέση μάζας – ταχύτητας (όταν απειρίζεται η μία, απειρίζεται και η άλλη).
Τέλος να τονίσουμε ότι ακόμη και αν δεν τα έβγαλε αυτά ο Αριστοτέλης,
τότε τα πήρε από κάποια άλλη αρχαιότερη ελληνική πηγή σαν μύστης που ήταν.
Ακόμη και αν οι Άραβες είπαν ψέματα και δεν τα βρήκαν όλα αυτά
από τον Αριστοτέλη, ας αναρωτηθούμε που τα βρήκανε πριν από εκατοντάδες χρόνια;
Εξάλλου γιατί να μην πάρουν αυτοί τη δόξα; Το πιθανότερο είναι ότι οι Άραβες
απλά αντέγραφαν για να σώσουν τη γνώση, χωρίς καν να την κατανοούν.
Αυτούς τους Άραβες αλλά και τους Άγγλους του Imperial College of London
τους ευχαριστούμε για τη γνώση που μας έδωσαν
και για την αλήθεια που την απεκατέστησαν.
Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία ελληνική επιστήμη
και μας την «πλασάρουν» ως δική τους και γεγονός μοναδικό και κοσμοϊστορικό..
Ίσως μαθαίνουμε λάθος ιστορία στους νέους…
Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε αυτά που φοβόμαστε
πως θα αλλάξουν όσα έχουμε στο νού μας ως…δεδομένα.
