Αυτά, μόνο στην Αμερική μπορούν να συμβαίνουν. (Φωτογραφίες)

Είδες μαμά, για να μην έχεις κινητό;

Γκρεμίζεται το μικρό σπίτι στην... ταράτσα. (μετά από την δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο;)

Προθεσμία δεκαπέντε ημερών έχει

 ο ρομαντικός Κινέζος που κατασκεύασε 

στην ταράτσα πολυκατοικίας στο Πεκίνο 

ένα σπίτι σαν σμιλεμένο μέσα σε βράχια. 

Οι γείτονες είχαν καταγγείλει πως το σπίτι 

φτιάχτηκε παράνομα, χωρίς άδεια, 

αλλά και πως προκαλούσε πολλά προβλήματα 

με ρωγμές και διαρροές νερού

 στα διαμερίσματα από κάτω του.

Οι αρχές αποφάνθηκαν πως η κατασκευή ήταν 

παράνομη και ζήτησαν την κατεδάφισή της.

Έτσι τα συνεργεία έπιασαν δουλειά και άρχισαν 

να… αποσυναρμολογούν την ψεύτικη βουνοπλαγιά 

στον 26ο όροφο…

Δικό μας σχόλιο:

Μα καλά τόσον καιρό,

 που το έφτιαχνε,

κανένας δεν είχε κινητοποιηθεί;

Δείτε τις φωτογραφίες:

Το θέμα το είχαμε δημοσιεύσει εδώ:

http://kartson.blogspot.gr/2013/08/blog-post_15.html

Δικό μας σχόλιο:

Και η Κινέζική γραφειοκρατία

θέλουν "κράξιμο"

στο διαδίκτυο για να ξυπνήσει;

Είσαι στο βάθος ξαπλωμένος βρε Βαγγέλη; Δεν κλείνεις ποτέ;

Νυχτερινός περίπατος στο λιμάνι της Κορίνθου.

Graffiti ή εικαστική παρέμβαση;

Όπως και να το πεις

είναι ένα υπέροχο έργο τέχνης.

Δημόσιος κίνδυνος πάνω σε . . . ρόδες! (Φωτογραφία)

Να θυμηθούμε και το κλασικό

κι ανεπανάληπτο:

 "Είσαι παιδί μου πειρασμός"

Αλέξια & Βλάσσης Μπονάτσος -

μουσική: Τάκης Μωράκης,

στίχοι: Γ. Οικονομίδης,

δίσκος: 

Η Αλέξια ερμηνεύει τα κλασικά, 

1993.

Δικό μας σχόλιο:

Η Αλεξία υπέροχη

 και ο Βλάσσης μας λείπει. 

Ξυλοκόπησαν και σκότωσαν γυναίκα επειδή πίστευαν ότι ήταν μάγισσα!

Μέχρι θανάτου ξυλοκοπήθηκε μια γυναίκα 

στο νότιο Νεπάλ από ένα πλήθος συγχωριανών της

 που την κατηγορούσαν ότι ήταν μάγισσα, 

μετέδωσαν σήμερα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Η 45χρονη γυναίκα δέχτηκε επίθεση

 από τον εξαγριωμένο όχλο στην περιοχή Πάρσα, 

στις νότιες πεδιάδες του Νεπάλ. 

Οι χωρικοί την κατηγορούσαν ότι έκανε μάγια 

στην κόρη ενός γείτονά της.

Η αστυνομία συνέλαβε τρεις γυναίκες 

που εμπλέκονται στην υπόθεση ενώ οι άνδρες 

του χωριού έφυγαν για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Θεότητες που γεννήθηκαν από το αίμα της πληγής του Ουρανού.

Κατά τον Ησίοδο, οι θεότητες Ερινύες γεννήθηκαν 

από το αίμα που έσταξε η πληγή του Ουρανού, 

όταν τον ακρωτηρίασε ο γιός του Κρόνος. 

Για άλλους συγγραφείς θεωρούνταν γονείς τους 

ο Άδης και η Περσεφό­νη, ενώ ο Αισχύλος τις θεωρεί

 κόρες της Νύχτας και ο Σοφοκλής κόρες της Γης 

και του Σκοταδιού. 

Οι Ερινύες ήταν φτερωτοί δαίμονες που κα­ταδίωκαν 

την λεία τους πετώντας. Είχαν παρόμοιες αναλογίες 

και με τις υπόλοιπες υποχθόνιες θεότητες τις Κήρες

 και τις Άρπυες. 

Είχαν την δυνα­τότητα να μεταμορφώνονται 

γρήγορα και συχνά....

   Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας 

έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία

 της τριλογίας Oρέστειας του Αισχύλου. 

Στη συγκεκριμένη τραγωδία, κατατρέχουν 

τον Ορέστη, γιο του Αγαμέμνονα 

και της Κλυταιμνήστρας, για το φόνο της μητέρας του.

  Τα κεφάλια των Ερινύων ήταν τυλιγμένα με φίδια, 

εικόνα που θυμίζει τη Μέδουσα Γοργώ,

 και γενικότερα όλη η εμφάνισή τους ήταν 

φρικιαστική και απωθητική. 

  Συνήθως απεικονίζονται με αστραφτερό βλέμμα

 μαύρες στην όψη, αποπνέουσες καταστρεπτικό πυρ 

αλλά και με φτερά φέρουσες μαύρες εσθήτες. 

Κατοικία τους είχαν τον κάτω κόσμο του Άδη

 απ΄ όπου και αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών

 που έθεταν οι κριτές του Άδη και της Δίκης 

στους ανθρώπους, ακόμα και πέραν του τάφου τους

 γι αυτό επί των φονέων αποκαλούνταν ως θεότητες

 "Επίκουροι της Δίκης".

  Στα χέρια τους έφεραν συνήθως αναμμένες δάδες

 για να διαλύουν τα σκότη που ευνοούσαν ή κάλυπταν

 τα διαπραχθέντα εγκλήματα καθώς και μαστίγιο

 φιδοφόρο ως όπλο κατά των δραστών.

 Στη μέση τους έφεραν ζώνη δίνοντας την όψη

 Μαινάδων και γι αυτό επίσης ονομάζονταν

 και "Βάκχες τoυ Άδη".

Το μελανό δέρμα τους καλύπτονταν

 από μαύρα φορέματα. 

Τα πρόσωπα τους ήταν τρομαχτικά και φρικιαστικά. 

Τα μαλλιά τους ήταν ανάκατα με φίδια. 

Η ανάσα τους ήταν φαρμακερή, όπως φαρμακερός 

ήταν κι ο αφρός που έβγαινε από το στόμα τους. 

Η πνοή τους έβγαζε φλόγες και τα μάτια τους

 πετούσαν σπίθες. 

Έτσι, σκορπούσαν στο πέ­ρασμα τους κάθε λογής 

αρρώστιες κι εμπόδι­ζαν ακόμη 

και τα φυτά ν'αναπτυχθούν.

  Οι Ερινύες  κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει

 εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης

 των πραγμάτων. Έργο των Ερινυών ήταν

 η καταδίωξη των ενόχων, ειδικά όλων όσοι δεν είχαν

 τηρήσει τις υποχρεώσεις που υπαγορεύει 

η οικογενει­ακή στοργή. 

Δηλαδή η μέριμνα και η αγάπη των γονιών απέναντι 

στα παιδιά καθώς επί­σης και το αντίστροφο.  

Επίσης, οι Ερινύες τι­μωρούσαν και καταδίωκαν 

με λύσσα όλους όσοι είχαν διαπράξει φόνο,

 ήταν κυριευμένοι από μίσος και κακία,

 ήταν επίορκοι ή δόλιοι. 

Επίσης, τιμωρούσαν όλες τις αντίθετες πρά­ξεις 

προς τη φυσική τάξη και αρμονία του κόσμου. 

    Φτάνουν στο σημείο 

να τιμωρούν αυτούς 

που αρπάζουν τους νεοσσούς 

απ'τις φωλιές των πουλιών.

 Μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες

 μέσω των Ερινυών συμβόλιζαν τις τύψεις 

και τις ενοχές που κατακλύζουν την ψυχή 

και το μυαλό ενός άδικου, ενός κακού ή ενός 

εγκληματία και που τον οδηγούν στην καταστροφή του αποδεικνύοντας ότι, το μάτι της Θεί­ας Δικαιοσύνης 

τα βλέπει όλα και μοιράζει στον καθένα δικαίως, 

εκείνη την αμοιβή που του αξίζει. 

  Κανένας ένοχος δεν γλιτώνει από την αβυσ­σαλέα

 εκδίκηση τους, όσο κι αν αυτός

 πιστεύει ότι είναι ασφαλής. 

Σε ανύποπτο χρόνο, οι τρομακτικές Ερινύες 

χυμούν καταπάνω του, δεν τον αφήνουν σε ησυχία,

 ρημάζουν το σπίτι του, τον διώχνουν από κει

 και τον καταδιώκουν, ώσπου να πέσει αποκαμωμένος,

 τρελός απ'τα τραγούδια τους 

που πιλατεύουν τ'αυτιά του.

   Στην Ιλιάδα του Ομήρου, βλέπουμε το θεό Άρη 

να τον καταδιώκουν οι Ερινύες επειδή βοήθησε

 τους Τρώες, αντίθε­τα προς την επιθυμία

 της μητέρας του Ήρας. 

Παρόμοια απειλή κρέμεται πάνω απ'τον Τη­λέμαχο 

σε περίπτωση που έδιωχνε την Πη­νελόπη 

από το πατρικό σπίτι. 

   Η μητέρα του Μελέαγρου επικαλείται τις Ερινύες 

κατά του γιου της, που είχε σκοτώσει τ' αδέλφια της.

 Οι Ερινύες, σαν εκδικήτριες του φριχτότε­ρου 

απ'όλα τα εγκλήματα, της πατροκτονίας, χρησίμεψαν

 για θέμα στους Έλληνες τραγι­κούς, ιδιαίτερα

 στους μύθους του Ορέστη και του Οιδίποδα. 

  Οι συμφορές του Οιδίποδα προέρχονται

 από το ό,τι άθελα του, είχε κα­ταστεί ένοχος 

απέναντι στους γονείς του. 

Σε άλλο μύθο, η Μέγαιρα, μαστίγωσε τόσο πολύ

 τις γυναίκες της αρχαίας Νύσας, ώσπου τρε­λάθηκαν 

και σκότωσαν τα παιδιά τους.

   Ο αριθμός τους δεν είναι ακριβής, ο Όμηρος 

δεν γνωρίζει αριθμό αυτών, ο Αισχύλος εισάγει 

ολόκληρο χορό Ερινύων, αντίθετα ο Ευριπίδης 

σ΄ ένα δράμα του αναφέρει τρεις, με ονόματα 

που έδωσαν μεταγενέστεροι όπως ο Βιργίλιος

 που επίσης αναγνωρίζει τρεις: 

την Αληκτώ:αυτή που τίπο­τα 

δεν την καταπραΰνει, 

ανθρωπομορφισμός της οργής και μανίας.

 Η Αληκτώ είναι η Ερινύα με την αποστολή 

της τιμωρίας των ηθικών εγκλημάτων (όπως ο θυμός), 

ειδικά αν στρέφονται εναντίον άλλων ανθρώπων. 

Η εξουσία της είναι παρόμοια με της Νέμεσης, 

με τη διαφορά ότι η εξουσία της τελευταίας 

είναι να τιμωρεί εγκλήματα εναντίον των θεών.

 Η Αληκτώ αναφέρεται στην Αινειάδα του Βιργιλίου,

 και επίσης στη Θεία Κωμωδία του Δάντη (Κόλαση) 

ως μία από τις τρεις Ερινύες. 

την Μέγαιρα:ανθρωπομορφισμός του μίσους 

και του φθόνου.Συνδέεται με τη ζήλεια-φθόνο

  και τιμωρούσε ιδιαίτερα τη συζυγική απιστία. 

Στη νεότερη εποχή η λέξη «μέγαιρα» κατέληξε 

να σημαίνει κάθε απαίσια και αδυσώπητη γυναίκα,

 τόσο στη νεοελληνική, όσο και σε άλλες γλώσσες: 

Στη σύγχρονη γαλλική (mégère)

 και πορτογαλική (megera) γλώσσα υποδηλώνει 

μια αντιπαθητική, φθονερή ή αξιοπεριφρόνητη 

γυναίκα, ενώ η ιταλική λέξη megera σημαίνει 

μια κακιά και/ή άσχημη γυναίκα.

την Τισιφόνη :ανθρωπομορφισμός

 της εκδίκησης φόνου. 

Όπως υπονοεί και το όνομά της, πιστευόταν

 ότι δρούσε ως τιμωρός των δολοφόνων. 

Σύμφωνα με ένα μύθο, η Τισιφόνη ερωτεύθηκε

 τον Κιθαιρώνα, αλλά προκάλεσε τον θάνατό του

 από δάγκωμα ενός από τα φίδια που είχε

 αντί μαλλιών στο κεφάλι της. 

 Στην Αινειάδα του Βιργιλίου η Τισιφόνη 

είναι η θηριώδης και σκληρή φρουρός των πυλών

 των Ταρτάρων.

   Ταυτόχρονα όμως οι υποχθόνιες θεότητες 

μπορούν και χάνουν το χαρακτήρα των αμεί­λικτων

 και στυγερών θεοτήτων.  

   Όταν οι άνθρωποι τηρούν με ευλάβεια 

τους Συμπαντικούς Νόμους τότε είναι 

που οι Ερινύες μεταμορφώνονται 

σε Ευμενίδες, ευεργετικές θεότητες,

 που θεωρούνταν προστάτιδες 

των ξένων και των ζητιάνων.  

   Επίσης οι Ευμενίδες απομάκρυναν 

από τον άν­θρωπο ή μια χώρα, την καταστροφή, 

τις αρρώστιες, τον κίνδυνο, την ξη­ρασία, 

τους βλαβερούς ανέμους και έφερναν την ευφορία, 

την υγεία και την ευημερία.

Από τις πιο γνωστές καταδιώξεις των Ερινύων 

αναφέρεται εκείνη κατά του μητροκτόνου Ορέστη 

που ερχόμενος στην Αθήνα δικάστηκε 

από τον Άρειο Πάγο ως φονεύς έχοντας συνήγορό του 

τον θεό Απόλλωνα, ενώ η θεά Αθηνά

 προεδρεύει των δικαστών. 

Στην ισοψηφία που ακολούθησε η Αθηνά έδωσε

 την ψήφο της υπέρ της αθώωσης του ήρωα. 

Τότε αναφέρεται πως οι Ερινύες οργίστηκαν 

και κατά της Αθηνάς και κατά της πόλεως 

και που για να τις εξευμενίσουν οι Αθηναίοι ίδρυσαν

 "Ιερό Ευμενίδων" πλησίον του Αρείου Πάγου, 

τις δε δίκες περί φόνου να τις εκδικάζει ο Βασιλεύς. 

Αλλά στην αρχαία Αθήνα υπήρχε και άλλο ιερό 

για τις Ερινύες που βρισκόταν στο "Ίππιο Κολωνό", 

εκεί ερχόμενος ο τυφλός Οιδίπους

 εύρε τον ποθούμενο θάνατο. 

Επίσης στο δήμο «Φλύα» υπήρχε μεταξύ των άλλων

 βωμών και εκείνος προς τιμή των "Σεμνών θεών". 

Στην Μακεδονία υπήρχαν παρόμοιες θεότητες

 που τις ονόμαζαν Αραντίδες

Σημειώσεις:

Η παραπάνω δίκη του Ορέστη αποτέλεσε

 και την υπόθεση του δράματος «Ευμενίδες» 

που με τον «Αγαμέμνονα» και τις «Χοηφόρες»

 συγκροτούσαν τη περίφημη τριλογία του Αισχύλου

 με το όνομα "Ορέστεια". 

Βέβαια με αφορμή την υπόθεση αυτή

 ο μεγάλος τραγικός εξαίρει το τότε δικαστήριο 

του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζοντας

 με τις φράσεις του ως: "άθικτο κερδών",

 "εγρήγορο" (άγρυπνο), "φούρημα της χώρας",

 "σεμνότατο", κ.ά. κάτι που συνηθίζεται 

μέχρι και σήμερα προκειμένου οι αποφάσεις

 κατά κατηγορουμένων να τύχουν ευμενείς (Ευμενίδες).

Τουλάχιστον δεν τους πυροβολούν κι απλά τους δροσίζουν, τους φωτορεπόρτερ.

Σκηνοθετημένες εικόνες με νεκρούς και τραυματίες στην Αίγυπτο;

Ένα περίεργο βίντεο κυκλοφορεί

 τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο το οποίο φαίνεται

 να είναι σκηνοθετημένο

 από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους 

και δείχνει κόσμο να διαδηλώνει, κρατώντας πανό,

 κάποιοι από αυτούς είναι τραυματισμένοι στο έδαφος

 και άλλοι τους παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.  

 Ωστόσο το υλικό φαίνεται πως είναι σκηνοθετημένο 

και πολλοί κατηγορούν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους

 πως προσπαθούν να παραπλανήσουν τα μέσα ενημέρωσης

 της Αιγύπτου, αλλά και του εξωτερικού.

iefimerida.gr

Ένα γκολ που μπαίνει μία στις χίλιες! (Βίντεο)

Το γύρο του -ηλεκτρονικού- κόσμου κάνει ένα βίντεο, 

που δείχνει έναν 13χρονο να σκοράρει

 ένα πανέμορφο γκολ σε πρωτάθλημα στο Μεξικό.

Αν και το παιχνίδι διεξήχθη τον περασμένο Απρίλιο, 

ο Σεμπαστιάν Κάστρο της Κρους Ασούλ Κ-13

 άρχισε να τραβάει τα φώτα πάνω του 

μέσα στο καλοκαίρι.

Ο λόγος; Ο νεαρός ποδοσφαιριστής είδε τη μπάλα 

να έρχεται μετά από σέντρα του συμπαίκτη του 

από τη δεξιά πτέρυγα και έκανε το… απλό. 

Τακουνάκι, λόμπα και γκολ. 

http://www.newsbeast.gr/

Δείτε το βίντεο.

Φωτογραφίες της Άνγκελα Μέρκελ από το προσωπικό της αρχείο στην ιστοσελίδα της

Χαιρετάει ή ορκίζεται;

Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε εδώ:

http://www.newsbeast.gr/world/arthro/571112/i-zoi-tis-angela-merkel-se-fotografies/

Γιατί όχι; Υπάρχει και αυτή η εκδοχή!

Λόγω ξηρασίας νεκρά ψάρια ο υγρότοπος! Κάποια μολυνσούλα;

(Φωτογραφία αρχείου)

Γέμισε πάλι νεκρά ψάρια, 

ο υγρότοπος στο Κεφαλόβρυσο.

Λόγω ξηρασίας έπεσε η στάθμη των υδάτων.

Δεκάδες κιλά νεκρά ψάρια - για δεύτερη φορά

 μέσα σε λίγες μέρες - εντοπίστηκαν από τις αρμόδιες

 υπηρεσίες στο ελάχιστο νερό που έχει απομείνει 

στον υγρότοπο «Γκίτζης» Κεφαλοβρύσου, 

στο δήμο Τρικκαίων.

Σύμφωνα με δηλώσεις του δημάρχου Τρικκαίων 

Χρήστου Λάππα, ο οποίος επισκέφθηκε σήμερα 

τον υγρότοπο, το μεγάλο πρόβλημα προκλήθηκε

 εξαιτίας της ξηρασίας της λίμνης καθώς, 

λόγω της λειψυδρίας, κατέβηκε αισθητά - συνολικά

 σε όλη την περιοχή - ο υδροφόρος ορίζοντας.

Ο κ. Λάππας αναφέρθηκε επίσης, σύμφωνα 

με το ΑΜΠΕ, στην ανάγκη σύνταξης μιας μελέτης,

 προκειμένου να διαμορφωθεί ένας χώρος 
περισσότερο στεγανός, στον οποίο
 θα μπορούν να επιζούν 

τα ψάρια σε καταστάσεις έντονης λειψυδρίας. 

http://www.newsbeast.gr/

Δικό μας σχόλιο:

Κάποια έρευνα για τυχόν μόλυνση στον υγρότοπο,

εκτός από όλα αυτά, θα γίνει άραγε;

Ναι, και μετά θα λες ότι έφταιγε η κολόνα! (φωτογραφία)

Πισίνες για . . . . όλα τα πορτοφόλια! (Φωτογραφία)

Τι οδήγησε στην κατάρρευση του Μυκηναϊκού αλλά και πολλών άλλων πολιτισμών;

Φως στις αιτίες της πτώσης του Μυκηναϊκού 

αλλά και άλλων σημαντικών πολιτισμών 

στην Ανατολική Μεσόγειο, έρχεται να ρίξει 

μια νέα επιστημονική έρευνα. 

Σύμφωνα με αυτή, πίσω από την κατάρρευση 

των πολιτισμών βρίσκονταν μια ξηρασία

 διάρκειας περίπου 300 ετών.

Για την πραγματοποίηση της μελέτης, 

οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αρχαιολόγο

 Ντέιβιντ Κανιέβσκι, μελέτησαν υπολείμματα γύρης

 και πλαγκτού, που βρέθηκαν σε διαδοχικά ιζήματα 

του βυθού μιας αρχαίας λίμνης 

στη Λάρνακα της Κύπρου, η οποία κάποτε ήταν λιμάνι, 

αλλά μετά (γύρω στο 1350 π.Χ.)

 περικλείστηκε από την ξηρά.

Με την ανάλυση των στοιχείων που βρήκαν 

στη λίμνη, δημιούργησαν μια εικόνα

 για τις διαχρονικές μεταβολές του κλίματος 

που συνέβησαν στην ευρύτερη περιοχή

 της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. 

Έτσι, συμπέραναν ότι μετά τον 13ο αιώνα π.Χ. 

σημειώθηκε μια παρατεταμένης διάρκειας ξηρασία

 η οποία προκάλεσε μια σειρά από πολέμους, 

λιμούς και εσωτερικές αναταραχές, οι οποίοι 

οδήγησαν τελικά στην κατάρρευση των ισχυρών 

και ένδοξων πολιτισμών. 

Μεταξύ αυτών, εκτός του Μυκηναϊκού, 

εντάσσεται και ο πολιτισμός των Χετταίων

 της Ανατολίας και άλλων

 της Ύστερης Εποχής του Χαλκού.

Οι μεταβολές στα ισότοπα άνθρακα και στα είδη

 φυτών που βρέθηκαν στη λίμνη, δείχνουν ότι 

βαθμιαία το κλίμα έγινε ολοένα πιο ξηρό και άνυδρο

 λόγω της σημαντικής μείωσης των βροχών,

 με συνέπεια οι γεωργικές καλλιέργειες 

να καταστραφούν. 

Αυτή η εξέλιξη εκτιμάται ότι οδήγησε 

τους πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής 

σε αδυναμία διατροφής, 

σε πολιτικοοικονομικές κρίσεις, 

μαζικές μεταναστεύσεις, πολέμους 

και επιδρομές,όπως των αινιγματικών

 «λαών της θάλασσας» κατά της Αιγύπτου 

περίπου το 1300 π.Χ. Η μελέτη της κυπριακής λίμνης 

δείχνει ότι η γεωργία στην περιοχή είχε εισέλθει

 σε περίοδο κρίσης έως το 1200 π.Χ. 

και δεν κατάφερε να ανακάμψει πριν το 850 π.Χ.

Συνδυάζοντας στοιχεία από τη μελέτη 

των πινακίδων με σφηνοειδή γραφή, καθώς

 και την αλληλογραφία μεταξύ βασιλιάδων 

της περιοχής, οι ερευνητές τεκμαίρουν ότι η κρίση 

της Ύστερης Εποχής του Χαλκού ήταν 

μια πολύπλοκη διαδικασία, η οποία αρχικά

 «πυροδοτήθηκε» από την κλιματική αλλαγή

 και τελικά οδήγησε στο κάψιμο των μεγάλων 

πόλεων και στον αφανισμό 

ή το ξερίζωμα πολλών πληθυσμών.

Ποιοι θα σου πουν τα πιο σκληρά λόγια;

Επίσης κι αυτοί που θεωρούσες φίλους σου

και για σένα η γνώμη τους "μετρούσε"

όταν θελήσουν κάποτε να σε πληγώσουν

μπορούν με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία

και ναι δεν πιστεύω ότι σε αγαπούν 

και γι αυτό το κάνουν

κι αυτό γιατί θα μπορούσαν να σου μιλήσουν 

για τα όποια σου ελαττώματα*

 δίχως να σε πληγώσουν και φυσικά αυτός

 είναι και ο καλύτερος τρόπος για να σε κάνουν 

να σκεφτείς πως μπορείς να γίνεις καλύτερος. 

*Φυσικά και όταν μιλάμε για ελαττώματα 

δεν αναφερόμαστε σε αυτό που βλέπουν οι άλλοι

 σαν πλάτωμα γιατί έτσι τους συμφέρει και μόνο.

Η αρπαγή και η "φυλάκιση" της Νίκης της Σαμοθράκης!

 Για την συμπλήρωση 150 χρόνων 

από την αρπαγή της Νίκης..

(Πρώτη δημοσίευση 12/12/2012) 

Σαμοθράκη 1863:Κοντά στο ιερό των Καβείρων, 

θα βρεθεί κατακερματισμένη η Νίκη της Σαμοθράκης 

από μια αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής 

τον Κάρολο Σαμπουαζό (Charles Champoiseau) 

υποπρόξενο της Γαλλίας στην Αδριανούπολη.

Το άγαλμα διαμελίστηκε πιθανόν μετά από σεισμό

 και τον λόγο ότι στα ελληνιστικά χρόνια 
οι καλλιτέχνες δούλευαν το έργο τους τους
 σε πολλά κομμάτια.

Έτσι λοιπόν ο άγνωστος δημιουργός είχε επεξεργαστεί 

το έργο του  τμηματικά και μετά το είχε ενώσει, 

με αποτέλεσμα κατά την κατακρήμνιση του γλυπτού,

 αυτό να σπάσει πολύ πιο εύκολα και σε πολλά σημεία.

Ο Σαμπουαζό επικοινωνεί άμεσα τότε  με τον πρέσβη

 της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη ώστε να πάρει 

έγκριση από τις Τουρκικές αρχές και να για μεταφέρουν

 το άγαλμα της Νίκης στην Γαλλία.

Ανθρωπόμορφα τέρατα,θαμπωμένα από το Φως

 και την ομορφιά της Νίκης της Σαμοθράκης, 

την αρπάζουν και την μεταφέρουν δεμένη

 χειροπόδαρα,λες και επρόκειτο

 για κάποιον εγκληματία! 

Συνήθης τακτική των μικρών και ανόητων λαών, 

που ταξιδεύουν από τις σκοτεινές χώρες τους 

για να "πλιατσικολογήσουν" 
στο Ελληνικό Φως.
 Προσπαθώντας έτσι να γεμίσουν
 τα άδεια μουσεία τους

 και να καλύψουν το κενό 

της ιστορικής ανυπαρξίας τους...

Η Νίκη θα εκτεθεί στο Λούβρο χωρίς τα φτερά 

και το επάνω μέρος του σώματός της
 2 χρόνια αργότερα, στις 11 Μαϊου 1864.

Το 1875 Αυστριακοί αρχαιολόγοι θα εντοπίσουν

 και τα υπόλοιπα μέλη της.

 Ο Σαμπουαζό θα ενημερωθεί

 και θα υφαρπάξει-μεταφέρει το 1879 

και τα τμήματα αυτά στο Λούβρο.

Έτσι η Νίκη "εγκαταλείπει" οριστικά την πατρίδα της

 και την ομορφιά του νησιού της,καταδικασμένη 

να "Ζεί" φυλακισμένη ανάμεσα στα μουντά ντουβάρια 

ενός μουσείου...Την ίδια δηλαδή τύχη που είχαν

 και οι άλλες συμπατριώτισσες της,  

όπως η Αφροδίτη της Μήλου και οι Καρυάτιδες.

Η διαχρονική τιμωρία του Ελληνικού Κάλλους 

από την "πολιτισμένη" Ευρώπη....

Επιμέλεια-κείμενο:

Βισάλτης -©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net    

Αυτή η εντυπωσιακή θεότητα, 

με τη νεαρή φτερωτή γυναικεία μορφή,

ήταν σταθερά στηριγμένη στην πλώρη ενός πλοίου

 και αποτελούσε τμήμα μίας μνημειακής κρήνης

 που δέσποζε σε κάποιο σημείο πάνω από το θέατρο

 του ιερού των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. 

Το μνημείο μάλλον αποτελούσε ανάθημα των Ρόδιων

 στο ιερό, μετά τη νικηφόρα ναυμαχία της Σίδης 

(191-190 π.Χ), όπου η Ρόδος είχε πάρει μέρος

 στο πλευρό της Περγάμου και κατατρόπωσε

 τον Αντίοχο Γ' τον Μέγα, βασιλιά της Συρίας.

Μία εκδοχή των αρχαιολόγων για το αφιέρωμα 

επί πολλά χρόνια ήταν πως το είχε κάνει 

ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (337-283 π.Χ.) 

όταν νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου 

στα ανοιχτά της Κύπρου γύρω στο 290 π.Χ.

 Σήμερα όμως λόγω της τεχνοτροπίας του έργου 

περισσότερο πιθανή θεωρείται η πρώτη εκδοχή.

Η θεατρικότητα της στάσης της

 με τα ανοιγμένα φτερά, η δύναμη της κίνησης 

προς τα εμπρός και οι βαθιές πτυχώσεις 

των ενδυμάτων από το φύσημα του αέρα, 

μπλέκονται με τα χαρακτηριστικά

 της Κλασικής Περιόδου και προμηνύουν 

τις μπαρόκ τάσεις των γλυπτών

 της Σχολής της Περγάμου. 

http://www.visaltis.net/