Τέχνη
Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά,
τάδα ύστερα να μαραίνονται
και να σβήνουν,
και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα
γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα.
Δόθηκα στα πιο μεγάλα
ιδανικά, μετά τ' απαρνήθηκα,
και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα.
Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους,
και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους
και τους φτωχούς,
είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια,
θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ματαιοδοξία,
συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν,
έγλυψα εκεί που έφτυσα,
έζησα την απάνθρωπη στιγμή,
όταν ανακαλύπτεις, πλέον αργά,
ότι είσαι ένας άλλος
από κείνον που ονειρευόσουνα,
ντρόπιασα τ' όνομά μου
για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού
απάνω μου ― κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός.
Τις νύχτες έκλαψα,
συνθηκολόγησα τις μέρες, αδιάκοπη πάλη
μ' αυτόν τον δαίμονα μέσα μου
που τα ήθελε όλα,
τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις,
τα πιο καθάρια μου όνειρα
και πείναγε, τούδωσα αμαρτίες βαριές,
τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς,
και πείναγε.
Βούλιαξα σε μικροζητήματα
φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση,
κατηγόρησα,
έκανα το χρέος μου από υπολογισμό,
και την άλλη στιγμή,
χωρίς κανείς να μου το ζητήσει
έκοψα μικρά-μικρά κομμάτια τον εαυτό μου
και τον μοίρασα στα σκυλιά.
Τώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι,
πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο, αληθινό.
Τάσος Λειβαδίτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα
το βράδυ της Αναστάσεως του 1922.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία
και συγκεκριμένα η ποίηση.
Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα
στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια
να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951.
Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη
κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα,
απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951.
Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου»
θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε.
Τελικά το δικαστήριο
(Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, 10 Φεβρουαρίου 1955)
τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών.
«Γι’ αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»
Στο ελληνικό κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης
εμφανίστηκε το 1946, μέσα από τις στήλες
του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα
(τεύχ. 55,15-11-46) με το ποίημα
«Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη».
Το 1947 συνεργάστηκε στην έκδοση του περιοδικού
«Θεμέλιο». Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική
σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας»
και εργάστηκε επίσης σαν κριτικός ποίησης
στην εφημερίδα Αυγή, από το 1954 - 1980
(με εξαίρεση τα έτη 1967-74 που η εφημερίδα
είχε κλείσει λόγω δικτατορίας) και το περιοδικό
«Επιθεώρηση Τέχνης» (1962-1966), όπου δημοσίευσε
πολιτικά και κριτικά δοκίμια.
Στο διάστημα της Χούντα των Συνταγματαρχών
ο ποιητής για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει
ή διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά
ποικίλης ύλης με το ψευδώνυμο Pόκκος.
Αδερφός του ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης
και ανιψιός του ο ηθοποιός Θάνος Λειβαδίτης.
Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα
30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό
Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου