Αυτή η χώρα είναι η πιο...."λαϊκή δημοκρατία" στον κόσμο;

Θα νομίζατε ότι η Βόρεια Κορέα είναι η πιο τρελή

 και επικίνδυνη δικτατορία στον κόσμο αλλά μόνο αν 

δεν έχετε ακούσει ποτέ για το Τουρκμενιστάν. 

Το Τουρκμενιστάν βρίσκεται ακριβώς   πάνω 

από το Ιράν, δίπλα στο Αφγανιστάν και κάτω 

από τη Ρωσία και το Ουζμπεκιστάν.

 Σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι

 - το ένα έκτο ολόκληρης της χώρας - 

ζουν στο Ασγκαμπάτ, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας

 και ίσως την πιο τρελή πρωτεύουσα

 σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Το Ασγκαμπάτ μοιάζει με κάτι βγαλμένο από κακό 

βιντεοπαιχνίδι - επειδή όλα τα κτίρια είναι φτιαγμένα 

από δύο μόνο οικοδομικά υλικά, δηλαδή χρυσό

 και λευκό μάρμαρο. 

Όχι μόνο τα κτίρια, αλλά και όλα τα μνημεία

 - από τα οποία υπάρχουν πολλά στο Ασγκαμπάτ - 

είναι φτιαγμένα κυρίως από μάρμαρο και χρυσό. 

Όλα τα υπόλοιπα   είναι επίσης εντελώς

 μεγαλοπρεπή - υπάρχουν τεράστιοι ουρανοξύστες, 

εντυπωσιακά πάρκα, γιγαντιαία παλάτια και 

υπερμεγέθη επιχρυσωμένα αγάλματα.

 Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν βλέπεις

 σχεδόν ποτέ στο Ασγκαμπάτ - οι άνθρωποι.

Αυτή η χώρα είναι η πιο...

"λαϊκή δημοκρατία"  στον κόσμο 

ή μήπως μια ακόμη θεότρελη δικτατορία;

Τι απέγιναν οι...αμύθητοι θησαυροί του Κιαμήλ μπέη;

Ενα αίνιγμα που δεν κατόρθωσαν 

να λύσουν οι θησαυροθήρες…

Ακόμη και στις μέρες μας εξακολουθούν κάποιοι 

να αναζητούν μάταια την τεράστια περιουσία

 του Κιαμήλ μπέη, του τελευταίου Τούρκου 

διοικητή της Κορίνθου. 

Αληθοφανείς πληροφορίες, χάρτες με αινιγματικά 

σημάδια αλλά και θρύλοι που διαδόθηκαν

 από στόμα σε στόμα προσπαθούν να απαντήσουν 

στο μεγάλο μυστήριο.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 Ο ζάμπλουτος Χαλίλ μπέης είχε χτίσει τη δικιά του

 ηγεμονία στην περιοχή της Κορίνθου.

 Γιος του ήταν ο Νουρή μπέης, ο οποίος, πεθαίνοντας

το 1815 άφησε διάδοχό του και κληρονόμο του 

τον Κιαμήλ μπέη. 

Ο τελευταίος είχε ωραίο παρουσιαστικό, θεωρείτο 

ένας δίκαιος άνθρωπος και παντρεύτηκε

 μια πανέμορφη γυναίκα, την Γκιαούλ Χανούμ, 

κάνοντας μαζί της τρεις γιους. 

Μέχρι οι Ελληνες να απελευθερώσουν 

την Ακροκόρινθο ο Κιαμήλ είχε αποκτήσει 

μια τεράστια περιουσία από τις εμπορικές του

 δραστηριότητες και από τη φορολογία 

των υπηκόων του.

 Ξεκινώντας οι εχθροπραξίες τον βρήκαν να αναζητεί 

καταφύγιο στην Τρίπολη για να είναι ασφαλής.

 Θα αιχμαλωτιστεί όμως από τους συμπατριώτες μας, 

που θα τον πιέσουν να αποκαλύψει από την πρώτη 

στιγμή πού βρίσκονται οι αμύθητοι θησαυροί του.

 Αφού ο Κολοκοτρώνης θα πείσει το μεγαλύτερο 

μέρος του στρατού του να εγκαταλείψει το κάστρο, 

ο Κιαμήλ θα αναγκαστεί να υπογράψει 

την παράδοσή του κι έτσι οι Ελληνες θα παραλάβουν 

χρήματα, πολύτιμους λίθους και διάφορα τιμαλφή

 που έφθαναν σε αξία τα 2.000.000 γρόσια.

 Ολος αυτός όμως ο τεράστιος θησαυρός

 θα λεηλατηθεί και μονάχα με την παρέμβαση 

του Υψηλάντη θα ανακτηθούν περίπου η μισή απ’ αυτή.

Οι παρεμβάσεις προς τον Κιαμήλ μπέη να αποκαλύψει 

και τον υπόλοιπο θησαυρό δεν θα έχουν αποτέλεσμα, 

ωσότου θα εκτελεστεί λίγο πριν μπει 

ο Δράμαλης στην Ακροκόρινθο.

 Εκεί θα τον υποδεχθεί η γυναίκα του Κιαμήλ μαζί 

με τη μητέρα του και θα του παραδώσουν 

40.000 πουγκιά με χρυσά νομίσματα, τα οποία

 ο άπληστος Δράμαλης θα παραλάβει μαζί

 με ακόμη 50.000 γρόσια που ανακάλυψε 

ο ίδιος στο παλάτι. 

Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Κιαμήλ μπέης είχε

 40 παλάτια (!) με μεγαλοπρεπέστερο 

αυτό της Κορίνθου. 

Ο Δράμαλης τελικά θα παντρευτεί τη χήρα του 

σε μια λαμπρή τελετή.

 Παρά το γεγονός πως ο τελευταίος «προικίστηκε» 

με τέτοια περιουσία, όταν θα χάσει τον πόλεμο 

είναι διάχυτη η εντύπωση στους Έλληνες

πως μονάχα ένα μέρος της περιουσίας του Κιαμήλ

 είχε αποκαλυφθεί. 

Ετσι, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας

 δεκάδες θησαυροθήρες θα παρουσιαστούν 

στην περιοχή απ’ όλα τα μέρη της χώρας μας,

 αναζητώντας τον χαμένο θησαυρό. 

Θα γίνουν νόμιμες αλλά και πολλές παράνομες 

ανασκαφές με επίκεντρο το παλάτι του Κιαμήλ

 και γειτονικές περιοχές αλλά δίχως αποτέλεσμα. 

Καταγράφονται συστηματικές προσπάθειες 

από το 1905 μέχρι και τη δεκαετία του ’70, 

οπότε ολόκληρα συνεργεία με πολλούς εργάτες 

θα επιχειρήσουν σε διάφορα σημεία 

που υποδείκνυαν ηλικιωμένοι πως βρισκόταν 

ο υποτιθέμενος θησαυρός.

Οταν ο Δράμαλης υπέστη συντριπτική ήττα

 από τα ελληνικά στρατεύματα, μπλέχθηκε 

και το δικό του όνομα στις αναζητήσεις.

 Ετσι, αρκετοί πίστεψαν πως τα 40.000 πουγκιά 

με τα χρυσά νομίσματα που είχε στην κατοχή του 

ο Δράμαλης τα έκρυψε κάπου κοντά στο κάστρο 

του Αγιονορίου. 

Σε εκείνο το σημείο μερικοί ανακάλυψαν και διάφορα

 σύμβολα που οδηγούσαν υποτίθεται στη λύση

 του μυστηρίου με τον θησαυρό: 

Ενα ψάρι χαραγμένο στον τοίχο με ένα μαχαίρι

 στην ουρά του, ένας κύκλος με πέτρες μέσα 

στο κάστρο με μια πέτρα στη μέση που φέρει 

μια χαραγμένη καρδιά καθώς και ένας άνθρωπος 

ζωγραφισμένος σε έναν βράχο θεωρήθηκαν 

υπόδειξη για το πού είναι θαμμένος ο θησαυρός.

 Υπάρχει όμως και άλλος θρύλος που αναφέρει ότι

 ο Δράμαλης έκρυψε τον θησαυρό σε κάποια σπηλιά 

στην Αρχαία Κόρινθο πριν την καταστροφή 

του στρατού του στα Δερβενάκια. 

Αλλού πάλι διαβάζουμε ότι σε απόσταση περίπου 

18 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά του Κιάτου, μεταξύ 

των χωριών Μικρού και Μεγάλου Βάλτου, 

Σουλίου, Βελίνας, Κλημεντίου και Κρυονερίου,

 εκεί που βρίσκεται το δρυοδάσος του «Μουγκουστό»,

 στην άκρη του είναι θαμμένοι οι θησαυροί 

του Κιαμήλ και μάλιστα θεωρούνται… 

στοιχειωμένοι από το φάντασμα ενός τούρκου φύλακα 

που δεν επιτρέπει να βρεθούν πριν περάσουν

 200 χρόνια και γι’ αυτόν τον λόγο όλοι 

οι θησαυροθήρες απέτυχαν μέχρι σήμερα. 

Φυσικά, στο πέρασμα των χρόνων το δάσος άλλαξε 

εντελώς με τις φωτιές και τις πολλές εκχερσώσεις 

που έχει υποστεί από καλλιεργητές.

Σας αφήσαμε για το τέλος το καλύτερο.

 Σύμφωνα με άλλον θρύλο ο Κιαμήλ μπέης έφυγε 

από την Κόρινθο προς Πάτρα με όλη του 

τη συνοδεία, την οικογένειά του, το χαρέμι του,

 τους αυλικούς του και κάμποσους Τούρκους

 από την Ακροκόρινθο, με άλογα, 

μουλάρια και καμήλες. 

Τα υποζύγια τα είχε φορτώσει με τον τεράστιο

 θησαυρό του, αποτελούμενο από χρυσά νομίσματα,

 κοσμήματα, διαμάντια και άλλους πολύτιμους 

λίθους που συγκέντρωνε όλα αυτά τα χρόνια. 

Το φορτωμένο καραβάνι όμως ήταν πολύ βαρύ

 και οι Ελληνες που τους καταδίωκαν

 πλησίαζαν επικίνδυνα. 

Τότε ανακάλυψε ένα σπηλαιοβάραθρο-καταβόθρα

 κάπου μεταξύ των σημερινών χωριών 

Ανω Λουτρού και Κορφιώτισσας, λίγο ορεινότερα 

από το Ξυλόκαστρο, και καταβαράθρωσε τα ζώα 

μαζί με τους θησαυρούς που κουβαλούσαν σε ένα 

τεράστιο βάθος 300-400 μέτρων για να μην πέσει

 στα χέρια των Ελλήνων. 

Μάλιστα, αναφέρεται πως ο Κιαμήλ μπέης

 στοίχειωσε τον θησαυρό με μια κατάρα και όποιος

 επιχειρήσει να ψάξει επιτόπου θα πεθάνει.

 Χαρακτηριστική είναι μια ιστορία με μια ομάδα 

θησαυροθήρων που αποπειράθηκαν να κατεβάσουν

 στο βάραθρο έναν νεαρό και ύστερα από λίγο

 άκουσαν τα ανατριχιαστικά ουρλιαχτά του.

 Ο νεαρός ανασύρθηκε νεκρός και με… 

άσπρα μαλλιά-θεωρήθηκε πως είδε κάτι 

το απίστευτα τρομακτικό εκεί που κατέβηκε!!! 

Η οργιώδης βλάστηση, τα πουρνάρια 

και τα αγριάγκαθα έκλεισαν με τα χρόνια 

την είσοδο του σπηλαίου και κανείς πλέον δεν έψαξε 

ξανά, αφού και η ακριβής τοποθεσία δεν είναι πλέον 

δυνατό να βρεθεί…

ΑΡΗΣ ΝΟΜΠΕΛΗΣ

Πηγή: «Αναζητώντας θρυλικούς 

θησαυρούς-Ιωάννης Μπαϊμπάκης»

https://nobile.gr/

Το ..."ζητούσε" η σημερινή βροχερή ημέρα. Σούπα με λίγα ρεβίθια και διάφορα φασόλια. (3 φωτογραφίες)

Αγαπάτε τους εχθρούς σας; Εγώ πάντως, όχι.

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι 

όταν δεν αγαπάς κάποιον δεν σημαίνει αυτόματα 

ότι τον μισείς κι αυτό γιατί το μίσος 

«τρώει τα σωθικά» τελικά, του ανθρώπου που μισεί.

Εκτός όμως από αυτό, το μίσος είναι κάτι που θρέφει 

ένας κατώτερος άνθρωπος προς κάποιον

 που θεωρεί πως στέκει ψηλότερα από αυτόν 

και δεν μπορεί να τον βλάψει άμεσα 

ή τέλος πάντων εκείνη την στιγμή και περιμένει καρτερικά….

..................... μισώντας τον.

Τώρα να δούμε ποιους θεωρούμε όταν λέμε εχθρούς.

Εχθρούς προσωπικά θεωρώ όλους όσους με την συμπεριφορά τους

 βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο και φυσικά κι εμένα προσωπικά.

Όλους αυτούς που θεωρούν ότι ο δικός τους τρόπος ζωής 

είναι ο σωστός και δια της βίας προσπαθούν να στον επιβάλουν

 και μάλιστα στην χώρα σου.

Εχθρός, λοιπόν είναι αυτός που πουλάει ναρκωτικά, ο βιαστής

και πολύ περισσότερο ο παιδεραστής, ο κλέφτης αλλά περισσότερο 

ο κλεπταποδόχος.

Αυτός που εξωθεί στην αναγκαστική πορνεία κι εκείνος ο γιατρός 

που αν δεν πάρει φακελάκι δεν….. 

Εχθρός, ο δικηγόρος που παζαρεύει το δίκιο σου με τον δικηγόρο

 του αντιδίκου σου η ο πολιτικάντης που σε ξεγέλασε

 για να τον ψηφίσεις σε ότι κι αν σου έταξε αν και για να λέμε

 και το σωστό αν εσύ του ζήτησες προσωπικό ρουσφέτι 

και σε εξαπάτησε έχεις κι εσύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Αυτός φίλε «πουλάει» κι εσύ αγοράζεις, ε, ας πρόσεχες,  

όπως συνήθιζε να λέει και κάποιος φίλος μου.

Γενικά, λέγοντας εχθρός είναι όποιος βλάπτει το κοινωνικό σύνολο 

αλλά κι εμάς προσωπικά με την συμπεριφορά του.

Εχθρός είναι, για το κοινωνικό σύνολο και αυτός που καταχερίζει 

την γυναίκα του ή τα παιδιά του.

Πως μπορείς να αγαπάς αυτόν που σου ασκεί βία 

σωματική ή ψυχολογική;

Αν τον αγαπάς μάλλον θα πρέπει να είσαι μαζοχιστής.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά νομίζω ότι 

τα πολλά λόγια είναι περιττά. 

Θα κλείσω μόνο με αυτό.

Ακόμη και ο γλυκός Ιησούς, πάνω στον σταυρό 

τον έναν από τους δύο που σταυρώθηκαν μαζί του

 προσκάλεσε μαζί του.

Για τον άλλον, απλά αδιαφόρησε. 

Ε λοιπόν το ίδιο κάνω κι εγώ για τους εχθρούς μου.

Απλά αδιαφορώ αλλά επειδή δεν είμαι και θεός 

λέω και κανένα άι σιχτίρ πότε –πότε. 

Φιλικά πάντοτε 

Πάν Καρτσωνάκης. 

Υ.Γ: Ελεύθερα μπορείτε, αφού διαβάσετε το κείμενο φυσικά,

να εκφράσετε και την δική σας άποψη, όποια και αν είναι, 

αρκεί να βγαίνει μέσα από τα εσώψυχά σας………… 

...................................για να είστε ειλικρινείς.

Α, να μην το ξεχάσω.

Κάποιος φίλος μου έστειλε κι ένα σχόλιο και μου θύμισε το:

“Αγαπάτε τους εχθρούς υμών” ως καλός Χριστιανός

 που θεωρεί ότι είναι.

Προσωπικά πιστεύω ότι μάλλον αυτό είναι προϊόν κοπτοραπτικής

που δεν είναι σπάνιο σε κείμενα….αλλά όπως και να έχει 

δεν είμαι οπαδός της θεωρίας “Σφάξε με Αγά μου, για να αγιάσω”.

Η «Η Ελιά της Όρσας»: Όρσα, μια κοπέλα που έζησε τον 17ο αιώνα και είχε ως μοναδική προίκα τη συγκεκριμένη ελιά.

Η «Ελιά της Όρσας»:

Το δέντρο 2500 ετών στη Σαλαμίνα που

"έζησε" τη μεγάλη Ναυμαχία του 480 π.χ.

Στη Σαλαμίνα, στην Κοινότητα Αιαντείου, υπάρχει μια γέρικη, 

πολύ μεγάλη ελιά, γνωστή ως «Ελιά της Όρσας». 

Πριν από ένα χρόνο περίπου το δέντρο χρονολογήθηκε από 

τους ειδικούς του Ινστιτούτου Klorane, στα πλαίσια της αναζήτησης

 και βράβευσης των αρχαίων ελαιοδένδρων στην Ελλάδα, οι οποίοι 

υπολόγισαν πως η ηλικία του είναι 2.500 χρόνια.

Ο φιλόλογος-λαογράφος κ. Παναγιώτης Βελτανισιάν 

και ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών 

κ. Προκόπης Μαγιάτης μίλησαν στο lifo για την ιστορία της.

Το 1987, ένα χρόνο πριν φύγει από τη ζωή, ο Νίκος Σαλτάρης 

δημοσιεύει στο βιβλίο του «Αρβανίτικες ιστορίες και θρύλοι

 της Σαλαμίνας» την ιστορία για την Ελιά της Όρσας. 

Η Όρσα ήταν μια κοπέλα που έζησε τον 17ο αιώνα 

και είχε ως μοναδική προίκα τη συγκεκριμένη ελιά.

Η κοπέλα αυτή είχε ένα τραγικό τέλος, ερωτεύτηκε έναν Τούρκο, 

ενώ ήταν παντρεμένη και ο σύζυγός την αποκεφάλισε και ήρθε

 στο νησί με το κεφάλι της μέσα σε ένα ταγάρι…

Δέκα χρόνια αργότερα, λέει ο κ. Βελτανισιάν, έκανα μία προφορική

 συνέντευξη με μία ηλικιωμένη κάτοικο των Αμπελακίων Σαλαμίνας,

 τη Σοφία Παπαπαναγιώτου, γεννημένη το 1916, γνωστή 

με το μελωδικό προσωνύμιο Αλαλά, που το όφειλε στη συνήθειά της 

να τραγουδά όλη την ημέρα. 

Εκείνη μου μετέφερε μια προφορική παράδοση, την οποία 

γνώριζε από την υπεραιωνόβια γιαγιά της Αικατερίνη Γεροντιώτου,

 που γεννήθηκε το 1808 και πέθανε το 1923.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα λεγόμενα της γιαγιάς Γεροντιώταινας, 

την Ελιά της Όρσας την είχε φυτέψει ένας πολύ μεγάλος βασιλιάς, 

ο Στράτος, γι΄αυτό και είναι η πιο μεγάλη και η πιο παλιά του νησιού. 

Τότε είχα γράψει ένα μικρό άρθρο γι΄αυτήν την προφορική παράδοση, 

στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Ρυθμοί της Σαλαμίνας, όπου ανέφερα 

πως, πίσω από το όνομα του Στράτου, κρυβόταν το όνομα του Τυράννου

 των Αθηνών Πεισίστρατου, ο οποίος έδρασε το 6ο αι. π.Χ. 

Εδώ πρέπει να πούμε πως ο Πεισίστρατος έδωσε μεγάλη ώθηση

 στην αγροτική πολιτική, μοίρασε σπόρους, έδωσε χρήματα 

στους αγρότες και ρίζες ελιών για να φυτευτούν

 στην, άγονη τότε, Αττική.

Στην ουσία, το αξιοθαύμαστο είναι ότι ένα αρχαίο ιστορικό γεγονός

 επιβίωσε, μέσα από αυτήν την ελιά, μέχρι τις μέρες μας, χωρίς

 να έχουμε κάποια ιστορική καταγραφή, γιατί η προφορικότητα 

του λαού είναι πολύ δυνατή.

Έχω εδώ και μια δεκαπενταετία στο Πανεπιστήμιο που ασχολούμαι 

με το θέμα ελιά και λάδι, και πάρα πολύ συστηματικά από το 2007 

και μετά, λέει ο κ. Μαγιάτης. 

Εμείς κάτσαμε και ψάξαμε, από τα αρχαία κείμενα, τι λέγανε 

οι αρχαίοι συγγραφείς για τη χρησιμότητα του λαδιού για την υγεία.

 Υπήρχε λοιπόν μια αναφορά του Διοσκουρίδη, που έλεγε ότι 

το καλύτερο λάδι για την υγεία είναι 

το «ομφάκινον» ή «ωμοτριβές», δηλαδή το αγουρέλαιο.

Αναρωτηθήκαμε γιατί να λέει κάτι τέτοιο, 

αφού αν αναλύσει κανείς 

χημικά το λάδι από άγουρες και από ώριμες ελιές, 

κατά 99,9% είναι ίδιο. 

Αυτό το 0,1% της διαφοράς περιελάμβανε 

την ελαιοκανθάλη, που υπάρχει μόνο στο αγουρέλαιο 

και για την οποία, την ίδια περίοδο,

 μια δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Nature 

ανέφερε ότι είχε αντιφλεγμονώδη δράση, 

ανάλογη του Ibuprofen. 

Ο Διοσκουρίδης έγραφε ότι το αγουρέλαιο ενδείκνυται 

για τον πονοκέφαλο και τον πονόδοντο, 

γνώριζε δηλαδή αυτές του τις ιδιότητες!

Αρχίσαμε, στη συνέχεια, να αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν διαφορές 

και ανάμεσα στις ποικιλίες ελιών, πράγμα που επίσης ισχυριζόταν 

ο Διοσκουρίδης και να αναζητάμε τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες.

Καθίσαμε λοιπόν και χαρτογραφήσαμε όλες τις ελληνικές ποικιλίες,

 οι οποίες υπερβαίνουν τις πενήντα, με την κορωνέικη να κυριαρχεί.

 Εδώ, στη Σαλαμίνα, όπως σε όλη την αττικοβοιωτία, 

οι παλιές ελιές είναι μεγαρίτικες, της Ελιάς της Όρσας

 συμπεριλαμβανομένης.

Ο κεντρικός της κορμός είναι μεγαρίτικη ποικιλία

 και οι περιφερειακοί είναι άγριοι. 

Η συνολική της περίμετρος είναι δώδεκα μέτρα και ο κεντρικός κορμός

 είναι 5,70 μέτρα. 

Οι ελιές πάντα βγαίνουν άγριες και μετά τις μπολιάζουν. 

Στην Αρχαιότητα έπαιρναν τμήματα από τις «μορίες ελαίες», δηλαδή 

τις ιερές ελιές από το βράχο τις Ακρόπολης, και από εκεί μπόλιαζαν 

όλο τον αθηναϊκό ελαιώνα.

 Υποθέτουμε λοιπόν ότι και η Ελιά της Όρσας πρέπει να μπολιάστηκε 

εκείνη την εποχή, όπως και όλος ο αρχαίος ελαιώνας.

Σήμερα ο ελαιώνας αυτός έχει σχεδόν καταστραφεί, 

ελάχιστα δέντρα έχουν επιζήσει. 

Υπάρχει μία ελιά στους Αγίους Αναργύρους, γνωστή 

ως Ελιά του Πεισίστρατου, η οποία πέρσι 

αναγνωρίστηκε ως μνημείο της φύσης. 

Ο Πεισίστρατος έδωσε εντολή το 540 π.Χ. σε κάθε Αθηναίο πολίτη 

ακτήμονα να φυτέψει ελιές. 

Η Αττική δεν είχε δέντρα, ήταν χέρσα. 

Υπάρχουν γκραβούρες από την εποχή της Τουρκοκρατίας που δείχνουν

 τον αττικό ελαιώνα να ξεκινά από τον Πειραιά και να φτάνει 

μέχρι τους Αγίους Αναργύρους. 

Ο ελαιώνας καταστράφηκε από την αστική επέκταση της Αθήνας 

αλλά και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821,

 όπως και ο πελοποννησιακός ελαιώνας καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ.

Αξίζει όμως να αναφέρουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Πεισίστρατος 

συνδέεται με τη Σαλαμίνα. Ο Πεισίστρατος ανήκε στο γένος των Φιλαϊδών. 

Ο Φιλαίος ήταν είτε γιος ή εγγονός του Αίαντα, οι απόψεις διίστανται. 

Ο Φιλαίος, μαζί με τον Ευρισάκη, παρέδωσε τη Σαλαμίνα

 στους Αθηναίους, με αντάλλαγμα τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη 

και πήγε να ζήσει στη Βραυρώνα.

 Όλοι οι απόγονοί του ήταν το γένος των Φιλαϊδών, 

ένας εκ των οποίων και ο Πεισίστρατος. 

Είχε επομένως καταγωγή από την Σαλαμίνα και αυτό ίσως συνέβαλε,

 μαζί με το γεγονός ότι απελευθέρωσε το νησί από τους Μεγαρείς,

 στη διατήρηση της προφορικής παράδοσης ότι εκείνος φύτεψε 

την Ελιά της Όρσας, παράδοση την οποία δείχνει να επιβεβαιώνει 

η χρονολόγηση του δέντρου, που συμπίπτει με την εποχή φύτευσης 

του αθηναϊκού ελαιώνα.

Να πω εδώ ότι το εντυπωσιακό είναι πως αντίστοιχης ηλικίας

 μεγαρίτικη ποικιλία ελιάς, όπως αναφέρει ο Δρ. Ιωάννης Ρούμπος, 

βρίσκεται στον βοτανικό κήπο της Κριμαίας, στην οποία υπήρξε 

αποικία των Μεγαρέων, η Χερσόνησος ή Ταυρική. 

Το δέντρο αυτό είναι το αρχαιότερο της Ουκρανίας και είχε

 ανακηρυχθεί εθνικό μνημείο της, τώρα βέβαια η περιοχή

 έχει περάσει στη Ρωσία. 

Η ακμή της Αθήνας ξεκίνησε με τη μεγάλη παραγωγή λαδιού, υπάρχουν 

μάλιστα και μύθοι για το ποιος ανακάλυψε τον τρόπο να βγάζουν το λάδι 

από την ελιά, γιατί δεν είναι αυτονόητο, θέλει ολόκληρη τεχνολογία.

Πολύ ωραία είναι η ιστορία του Κέκροπα, του μυθικού βασιλιά 

των Αθηνών, που ήταν μισός φίδι, μισός άνθρωπος και συνδέεται

 μυθολογικά με την Αίγυπτο, ο οποίος ήταν ο κριτής του αγώνα

 ανάμεσα στην Αθηνά και τον Ποσειδώνα και θεωρείται ότι έδειξε

 στους Αθηναίους την καλλιέργεια της ελιάς. 

Ο Πεισίστρατος όμως ήταν αυτός ο οποίος επέβαλε δια νόμου

 να φυτέψει ο κάθε Αθηναίος ελιές, με αποτέλεσμα τη δημιουργία 

ενός ελαιώνα που αποτελούνταν από τουλάχιστον 50.000 ελαιόδεντρα,

 ίσως ακόμα και 150.000.

 Η Σαλαμίνα, επίσης, πρέπει να είχε μεγάλη παραγωγή λαδιού,

 γεγονός που συμπεραίνουμε από την ύπαρξη πάρα πολλών ελαιοτριβίων, 

σε έναν τόσο μικρό τόπο.

Ακόμα και σήμερα διαθέτει αρκετά λιοστάσια και τα τελευταία χρόνια 

παρατηρείται μια επιστροφή στην αξιοποίησή τους,

 ίσως και λόγω της Κρίσης. 

Αυτό που είναι εντυπωσιακό, στην ιστορία της Ελιάς της Όρσας,

 είναι η τεράστια δύναμη της προφορικής παράδοσης, 

η οποία διέσωσε το γεγονός, όπως αποδεικνύεται 

από τη χρονολόγησή του, της φύτευσης του δέντρου 

από τον Πεισίστρατο ή κατόπιν, έστω, εντολής του.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως πρόκειται για 

τον μοναδικό ζωντανό οργανισμό που επιβιώνει 

από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα!

Πηγή

Κόρινθος: "Παίζει" να το ξέχασες ή το άφησες μήπως το χρειάζεται κάποιος άλλος; (3 φωτογραφίες)

Κόρινθος: Αυτό είναι το τηλέφωνο που καλείς 2741 362113 για ραντεβού. (3 φωτογραφίες)

Από πληροφορίες που μας έστειλε φίλη μας;

Από Δευτέρα ξεκινά να λειτουργεί

με ωράριο 9 με 2 το μεσημέρι

και θα παραμείνει εκεί 

μέχρι και ολόκληρο τον Ιανουάριο

για όλες τις γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας

 με την αστυνομική τους ταυτότητα.

Κόρινθος: Φυσικά και θα αναγνωρίσετε κάποιους (3 εικόνες)

Μήπως όμως κάποιος αναγνώρισε ποιος είναι το γκαρσόνι; 

Κόρινθος-σήμερα: Το αφισομάνι και αφισορύπανση συνεχίζεται ακάθεκτο, όσο και να το................φοβερίζουν. (8 φωτογραφίες)

Αλλά και άλλες 5 φωτογραφίες, πάνω στο ίδιο θέμα, 

από τον φίλο του BLOG που μου έστειλε όταν 

το πρωί του είπα ότι θα ανεβάσω κάτι ακόμη

 με το αφισομάνι και αφισορύπανση που συνεχίζεται

 ακάθεκτο όπως γίνεται 

σε όλες τις τεταρτοκοσμικές χώρες.

Κάτι εύκολομαγείρευτο αλλά πολύ νόστιμο και με ελαφρώς καυτερή σάλτσα φρέσκιας ντομάτας! (3 Photos)

Λαζάνια, φυσικά από φίλη που έφτιαξε,

 για την οικογένειά της και με σκέφτηκε 

που είμαι εργένης και μου φύλαξε 6 κιλά περίπου, 

για να βγάλω τον χειμώνα.

Υ.Γ: Ιωάννα, σ ευχαριστώ κι επιφυλάσσομαι.