Κόρινθος-σήμερα: Α, ένα "κουρεματάκι" το χρειάζονται σε αυτό το μέρος. (3 φωτογραφίες)

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025, στο Χιλιομόδι Κορινθίας, εορταστικές εκδηλώσεις......

Με σεβασμό και εθνική υπερηφάνεια, 

την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025,

 θα πραγματοποιηθούν στο Χιλιομόδι Κορινθίας 

οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του θανάτου

 του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης 

του 1821,  Νικήτα Σταματελόπουλου ή Νικηταρά.

Οι εκδηλώσεις, που διοργανώνονται 

από την Περιφέρεια Πελοποννήσου – Π.Ε. Κορινθίας

 σε συνεργασία με τον Δήμο Κορινθίων, αποτελούν κάθε χρόνο

 μια στιγμή βαθιάς συγκίνησης και εθνικού στοχασμού 

για όλους τους Κορίνθιους.

Στις 10:00 π.μ. θα πραγματοποιηθεί η έπαρση της σημαίας στον χώρο 

μπροστά από τον ανδριάντα του ήρωα στον ομώνυμο λόφο,

 ενώ στις 10:15 π.μ. θα τελεστεί δοξολογία στο παρεκκλήσι 

της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Η τελετή θα ολοκληρωθεί 

με την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, 

αφιερωμένου στη μνήμη και την προσφορά 

του Νικηταρά στην ελευθερία του Έθνους.

Κόρινθος: Αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα της λαϊκής αγοράς!

Στην λαϊκή αγορά πολύ συχνά συναντώ 

φίλους που είχα πολύ καιρό να δω.

Μισούν τον Βενιζέλο, αγαπούν την καταστροφή.

Κώστας Στούπας

Ο Ιωάννης Μεταξάς, αν και όχι πρότυπο 

δημοκρατικού ανδρός, είχε την κυνική

 διορατικότητα να καταγράφει 

στο ημερολόγιό του μερικές σκληρές αλήθειες.

Όταν κάποιοι της κυβέρνησης Γούναρη του ζήτησαν  να εκπονήσει 

μυστικά ένα σχέδιο για τις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού 

στη Μικρά Ασία, αρνήθηκε. 

Την ίδια μέρα σημείωσε το περιστατικό στο ημερολόγιό του 

κλείνοντας την παράγραφο: «Αυτοί οι άνθρωποι μισούν το Βενιζέλο, 

περισσότερο από όσο αγαπούν την Ελλάδα».

Όταν σημείωνε πως οι αντίπαλοι του Βενιζέλου τον μισούσαν 

περισσότερο απ’ όσο αγαπούσαν την Ελλάδα, περιέγραφε όχι μόνο

 την τότε κυβέρνηση Γούναρη αλλά και μια διαχρονική ελληνική

 παθογένεια: τη μικροκομματική μανία που κάνει τον Έλληνα

 πολιτικό να εύχεται καταστροφή στη χώρα του, 

μόνο και μόνο για να δικαιωθεί ο ίδιος.

Αν δούμε τα πρωτοσέλιδα κάποιων εφημερίδων την περασμένη

 εβδομάδα, θα νομίζαμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Νέα Υόρκη 

υπέγραψε όχι μια στρατηγική συμφωνία αλλά την παράδοση 

της Κρήτης, της Ρόδου και μισής Μυκόνου στον «Σουλτάνο».

Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική.

 Η απαίτηση της απεξάρτησης από ρωσική ενέργεια για

 να αποκτήσει δυτικό αμυντικό εξοπλισμό είναι απαγορευτική.

Γιατί; Διότι το αίτημα αυτό είναι καταστροφικό 

για την ίδια της την οικονομία. 

Μια χώρα που πληρώνει το φυσικό αέριο με ρούβλια 

και την πολιτική της με πληθωρισμό διψήφιο, δεν μπορεί να σβήσει 

τον Πούτιν με μια μονοκονδυλιά. 

Κι αν πει «όχι» στη Δύση, μένει χωρίς F-35, χωρίς Patriot

 και με το πολυδιαφημισμένο ΚΑΑΝ καθηλωμένο στο έδαφος.

Χωρίς αμερικανική τεχνολογία, η Τουρκία δεν μπορεί να κυριαρχήσει

 ούτε στον δικό της εναέριο χώρο, πόσο μάλλον στη Μέση Ανατολή,

 το Αιγαίο και τη Β. Αφρική.

 Έτσι, ο Ερντογάν βρίσκεται εγκλωβισμένος στις ίδιες του 

τις μεγαλομανίες: από τη μια θέλει να πουλάει ανεξαρτησία, 

από την άλλη χρειάζεται τη Δύση για να πετάξει

 κάτι παραπάνω από... ντακότες.

Κι όμως, εδώ στην Ελλάδα, τα κοράκια συνεχίζουν να κρώζουν.

 Γιατί; 

Μα γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους: να ονειρεύονται ερείπια 

για να αποκτήσουν ρόλο μέσα στην καταστροφή.

 Η άκρα Αριστερά, που δεν μπόρεσε να κυβερνήσει 

ούτε τον εαυτό της, περιμένει πάντα την οικονομική κατάρρευση

 για να ξαναπιάσει θέση στο τραπέζι.

Η άκρα Δεξιά, από την άλλη, εύχεται μια νέα

 Μικρασιατική Καταστροφή ώστε να αποδείξει 

ότι «οι προδότες», μάς οδήγησαν στον όλεθρο.

 Η Ελλάδα, ευτυχώς ή δυστυχώς, 

δεν μπορεί να πορεύεται με ψευδαισθήσεις. 

Οφείλει να κάνει αυτό που της επιτρέπει η ισχύς της: να χαράσσει

 τα όρια της, να στέλνει τη Chevron και την Exxon να ψάχνουν

 για πετρέλαιο και να εξοπλίζεται σαν αστακός. 

Γιατί στο τέλος, τόσο οι «συνοικιακοί νταήδες» 

όσο και οι «δυνητικοί σύμμαχοι», μόνο τη δύναμη καταλαβαίνουν.

Όσο για τα κοράκια; 

Ας συνεχίσουν να κρώζουν. 

Είναι ο μόνος ήχος που ξέρουν να βγάζουν.

Πηγή

Ποια είναι η γνώμη σας;

Όλα τα άρθρα δεν είναι απαραίτητο

να εκφράζουν πάντοτε και την δική μας άποψη

αλλά τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν

αφορμή για έναν ευπρεπή διάλογο.

Αυτό τουλάχιστον επιθυμούμε. 

Έναν γόνιμο διάλογο, με επιχειρήματα όμως.

Κόρινθος: Ποιους αναγνωρίσατε ανάμεσα σε αυτούς που εικονίζονται; Σίγουρα κάποιους στις 3 εικόνες.

Κόρινθος: Βίντεο και φωτογραφίες από την εκδήλωση της παρουσίασης του "Σπεύδε βραδέως"

Το συγκεκριμένο έντυπο είναι η πρώτη ατομική

συλλογή κάποιων κειμένων του Πάν Καρτσωνάκη 

στην αίθουσα της εταιρείας Κορινθίων λογοτεχνών. 

"Σπεύδε βραδέως"

Ρητό του Χίλωνος ή Χείλωνος (600-520 π.Χ) 

που σημαίνει «συντόμευε ότι κάνεις, 

αλλά χωρίς να βιάζεσαι πάνω σ' αυτό»

για να μην κάνεις λάθη λόγω της βιασύνης.

Υ.Γ: Ποιος αλήθεια μπορεί να υπερηφανευτεί

ότι δεν έκανε, ποτέ του, λάθη;

Σιγά την προσωπικότητα.(Άρθρο του Δημήτρη Καμπουράκη)

Δημήτρης Καμπουράκης

Ο ΣΥΡΙΖΑ που έφτιαξε ο Τσίπρας μετά το 2008, 

ήταν ένα μεγάλο πολιτικό σούπερ-μάρκετ. 

Χωρούσαν όλοι εκεί μέσα. 

Από τους ακροαριστερούς που φλέρταραν με τον Κουφοντινικό

 ένοπλο αγώνα, μέχρι τους νηφάλιους παλιούς 

ευρωκομμουνιστές του ΚΚΕ εσωτερικού.

 Από τους αντισυστημικούς ψεκασμένους που ψιλοπίστευαν ότι 

η γη είναι επίπεδη, μέχρι τα ορφανά του Άκη Τσοχατζόπουλου

 που άφησαν την Χαριλάου Τρικούπη 

για να πιάσουν στασίδι στην Κουμουνδούρου. 

Κι από τους κακόμοιρους της Δυτικής Αθήνας που οι τράπεζες

 τους έπαιρναν το σπίτι κι ήθελαν σεισάχθεια, μέχρι τους μεγαλοαστούς

 της Φιλοθέης που τσαντίστηκαν επειδή πλήρωναν μεγάλο ΕΝΦΙΑ

 για τις βίλες και τις μεζονέτες τους. 

Μετά το 2015 συνεργάστηκε και με τους ακροδεξιούς του Καμένου,

 ενώ άνοιξε τις κυβερνητικές του αγκάλες

 και στην Καραμανλική λαϊκή Δεξιά. 

Εκεί έδεσε ολοκληρωτικά το γλυκό.

Τόσο πολυσυλλεκτικό μαγαζί δεν είχε ματαξαναδεί 

μεταπολιτευτικά η χώρα. 

Εκτός ίσως από το ΠΑΣΟΚ του ’81, όταν όλοι είχαν 

αυτοπροσδιοριστεί ως «μη προνομιούχοι» κι είχαν κουρνιάσει κάτω 

από τις φτερούγες του Ανδρέα.

 Μόνο που ο Ανδρέας κράτησε ως το τέλος το κόμμα του μεγάλο, 

ενώ όσους κατά καιρούς τόλμησαν να φύγουν –μη αντέχοντας

 αυτή την πολυσυλλεκτικότητα- τους πατούσε

 σαν κατσαρίδες στην γωνία. 

Κανένας τους δεν πρόκοψε.

Ο Αλέξης αντιθέτως, το μικρό το ‘κανε μεν μεγάλο αρχικά, 

αλλά ύστερα πήρε το μεγάλο κι άρχισε να το πελεκά 

(ή να αφήνει να του το πελεκήσουν), όντας στην ηγεσία του.

 Από τον κορμό του αρχικού πολυσυλλεκτικού ΣΥΡΙΖΑ, 

προέκυψαν καμιά δεκαριά άλλα κόμματα και κινήσεις. 

Κι ένας-ένας που έφευγε, του ‘παιρνε από ένα κομμάτι, 

μικραίνοντας κάθε φορά τον μητρικό σχηματισμό.

Ζωές, Βαρουφάκηδες, Λαφαζάνηδες και Νέες Αριστερές 

αποσπάστηκαν από τον κεντρικό κομματικό κορμό, αφήνοντας 

τον ΣΥΡΙΖΑ μια συρρικνωμένη σκιά

 του παλιού κραταιού εαυτού του. 

Αποκορύφωμα ήταν η κωμωδία με τον Κασσελάκη, 

που απρόσμενα(;) άλωσε τον εναπομείναντα κορμό,

 οδηγώντας τον στην απόλυτη απαξία και γελοιότητα. 

Και στο τέλος, ήρθε ο ίδιος ο Τσίπρας κι έβαλε υπογραφή 

στο πιστοποιητικό θανάτου του κόμματος που είχε φτιάξει, 

αλλά αφού αυτό είχε πλήρως ρευστοποιηθεί.

 Αν κοιτάξει κανείς μακροσκοπικά την πορεία του από το 2008

 ως το 2025, θα δει τελικά έναν μεγάλο κύκλο που δεν άφησε 

τίποτα άλλο, πέραν των αναμνήσεων.

 Μέσα σε 17 χρόνια, ο Αλέξης πήρε ένα 3% που σε 7 χρόνια 

το πήγε θριαμβευτικά ως το  36%, αλλά τα επόμενα

 10 χρόνια του ‘δωσε μια καταστροφική κατρακύλα 

ξαναγυρίζοντας το στο 4-5%, οπότε και το έκλεισε οριστικά. 

Η δεύτερη αυτή περίοδος της σταδιακής αλλά διαρκούς 

καταστροφής του δημιουργήματος του, δεν μου δείχνει έναν 

πολιτικό μεγάλων οριζόντων όπως κάποιοι θέλουν 

να τον παρουσιάσουν. 

Η αρχική ικανότητα του να καβαλήσει το κύμα της οργής, 

αποδείχθηκε ύστερη ανικανότητα να πολιτευτεί

 μέσα σε συνθήκες κανονικότητας.

 Η τρομερή του δεξιότητα να περιμαζεύει όποιο πολιτικό άθυρμα

 κυκλοφορούσε γύρω του, κατέληξε σε παροιμιώδη αδεξιότητα 

να συγκρατήσει κοντά του έστω και έναν απ’ αυτούς. 

Ίσα-ίσα που κάποιοι από τους αποσπασθέντες κάνουν σήμερα 

καριέρα, ενώ ο Τσίπρας τώρα πάει να την ξαναξεκινήσει από την αρχή.  

Τα στερνά του Αλέξη δεν τίμησαν τα πρώτα του, ίσα-ίσα, μάλλον

 απέδειξαν ότι η πετυχημένη του αρχική έφοδος ήταν περισσότερο

 προϊόν τύχης παρά ικανοτήτων.

 Όπως έγραψα χθες, κάτι θα περιμαζέψει αρχικά, αλλά

 αμφιβάλω σφόδρα αν θα μπορέσει και να το συγκρατήσει

 γύρω του και να το οδηγήσει κάπου.

 Αμφιβάλω αν έχει ή αν μπορεί να φτιάξει σχέδιο για οτιδήποτε. 

Την τύχη του Γιώργου βλέπω στον ορίζοντα του.

Πηγή

Ποια είναι η γνώμη σας;

Όλα τα άρθρα δεν είναι απαραίτητο

να εκφράζουν πάντοτε και την δική μας άποψη

αλλά τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν

αφορμή για έναν ευπρεπή διάλογο.

Αυτό τουλάχιστον επιθυμούμε. 

Έναν γόνιμο διάλογο, με επιχειρήματα όμως.

Κορινθία: Σίγουρα θα αναγνωρίσετε τους περισσότερους από τους εικονιζομένους. (3 εικόνες)

Κόρινθος: Σ' ευχαριστώ Μαρία.τα περισσότερα λόγια, είναι περιττά. (4 φωτογραφίες)

Παλαιοχριστιανική Βασιλική Αγίου Λεωνίδη στο Αρχαίο Λιμάνι Λεχαίου (Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου)

(Ξενάγηση στο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Κορινθίας)

Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κορινθίας, σε συνεργασία με την Ν.Ε.

 του Τ.Ε.Ε. Κορινθίας, διοργάνωσε το Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2025 

ξενάγηση από τον Δρ. Απόστολο Ε. Παπαφωτίου στο χώρο 

της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής Αγίου Λεωνίδη 

στο Αρχαίο Λιμάνι Λεχαίου, με στόχο τη διαχρονική

γνώση του μνημείου και την κατανόηση της κατασκευής  και τον τρόπο 

λειτουργίας αυτού, ενταγμένο στο

γενικότερο χώρο του αρχαίου λιμένα και σε συνδυασμό με αυτόν.

Η Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη είναι, μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη 

στη Μεσογειακή Λεκάνη και αποτελεί

το καλλίστευμα της Παλαιοχριστιανικής αρχιτεκτονικής 

του 6 ου μ.Χ. αιώνα. 

Οι διαστάσεις της και η αρχιτεκτονική της συγκρίνονται 

με τις αυτές των μεγάλων Βασιλικών της Ρώμης, με διπλές επιδράσεις

 και από τις δύο πρωτεύουσες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,

 την Πρεσβυτέρα Ρώμη και τη Νέα Ρώμη -Κωνσταντινούπολη.

Έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις για τη σκοπιμότητα 

της κατασκευής της Βασιλικής, πέρα από το λειτουργικό χαρακτήρα της:

1. Η Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη δεν κατασκευάσθηκε τυχαία 

στην περιοχή του αρχαίου λιμανιού.

Κατά την άποψη του, αειμνήστου καθηγητή 

και ανασκαφέα της Βασιλικής, Πάλλα

αντικατέστησε μικρότερο χριστιανικό Ιερό ή ναό που είχε κτισθεί

 κοντά στη θέση όπου ξεβράστηκαν τα σώματα του Αγίου 

και της γυναικείας συνοδείας του.

 Είναι πολλές και σαφείς οι αναφορές του καθηγητή Πάλλα

 για τη δεύτερη χρήση μελών χριστιανικού μνημείου  προγενεστέρου

 της Βασιλικής.

Ο κοινός εορτασμός της μνήμης του μαρτυρήσαντος αγίου 

και της συνοδείας του πιστοποιείται από το 411. 

Στην Κόρινθο θα τιμόταν και νωρίτερα. 

Είναι εύλογο πριν από τη Βασιλική να είχε

κατασκευασθεί μικρό μαρτύριο ή χριστιανικό μνημείο, για να πάρει 

η Βασιλική τη θέση του αργότερα. 

Εάν τελικά η Βασιλική αυτή ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Λεωνίδη, 

που είναι και το πιο πιθανό, αυτό δείχνει το υψηλό κύρος 

που απολάμβανε ο άγιος. 

Και τούτο διότι η μεγαλύτερη ίσως Βασιλική της εποχής ή μία 

από τις μεγαλύτερες στη μεσογειακή λεκάνη, ένα από τα μεγαλύτερα

επιτεύγματα της αρχιτεκτονικής, αφιερώθηκε σε αυτόν.

 Γενικά η απόδοση τιμής στους μάρτυρες που ήταν χαρακτηριστικό

 των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού, βοηθούσε στη διαμόρφωση

της θρησκευτικής αντίληψης και μέσω αυτής στον αρχιτεκτονικό

 σχεδιασμό των ναών.

2. Από τις αρχές του 5ου αιώνα η Κόρινθος βρισκόταν

 στο επίκεντρο του ανταγωνισμού μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης.

 Η μεν Ρώμη θεωρούσε ότι η πόλη ανήκε στη σφαίρα της δικαιοδοσίας 

του παπικού θρόνου, η δε Κωνσταντινούπολη ότι ανήκε στη σφαίρα της

δικαιοδοσίας του εκεί Πατριαρχείου. 

Και οι δύο αποσκοπούσαν στην εκκλησιαστική προσάρτηση της Κορίνθου. 

Σε επιστολές που είχαν σταλεί από τους πάπες της Ρώμης προς τους

αυτοκράτορες και τους πατριάρχες της Νέας Ρώμης περιέχονταν

 οξύτατα σχόλια για την αρμοδιότητα και δικαιοδοσία 

της Ρώμης στο Ιλλυρικό.

 Ήδη το Ακακιανό σχίσμα (484-519) είχε δημιουργήσει εντάσεις

 μεταξύ των δύο τμημάτων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 

Οι παπικές διεκδικήσεις στο Ανατολικό Ιλλυρικό ήταν 

από τα θέματα που προκαλούσαν συγκρούσεις.

 Κατά άλλη άποψη το Ανατολικό Ιλλυρικό είχε διαφυλάξει 

τη διοικητική του αυτονομία τόσο από τη Πρεσβυτέρα όσο και 

από τη Νέα Ρώμη, υπαγόταν δε στη χαλαρή εξαρχική δικαιοδοσία

 της Θεσσαλονίκης, την οποία ο αρχιεπίσκοπός ασκούσε με τη Μείζονα

Σύνοδο και με την υποστήριξη της πολιτικής ηγεσίας και των δύο

 διοικήσεων του Ανατ. Ιλλυρικού, παρά την αντίδραση

 των μητροπολιτικών θρόνων της Κορίνθου (Αχαΐας), της Νικόπολης

 (Παλαιά Ήπειρος) και της Θεσσαλίας. 

Οι επίσκοποι του Ανατ. Ιλλυρικού, με επικεφαλής τον εκάστοτε

 αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, παίρνοντας θέση 

για το «Ενωτικό» του Ζήνωνα (482) ακολουθούσαν τουλάχιστον

 μέχρι το 511 τον θρόνο της Κωνστατινούπολης, και όχι της Ρώμης.

 Στο πλαίσιο της πολιτικής επηρεασμού μέσω επιγραφών με θεολογικό

περιεχόμενο, που πρώτη φορά εμφανίζεται στην Κόρινθο, δυνάμεθα

 να θεωρήσουμε την επιγραφή, η οποία βρέθηκε στην οχύρωση 

του Εξαμιλίου τείχους, αφιερωμένη στον Βικτωρίνο, αξιωματούχο

 μηχανικό επικεφαλής της επισκευής του τείχους.

Η επιγραφή έφερε τμήμα κειμένου του Συμβόλου Πίστεως που εισήχθη

 στη βυζαντινή Λειτουργία στις αρχές του 6ου αιώνα.

Ο Βικτωρίνος είναι γνωστός από επιγραφές που αφορούσαν 

ex novo κατασκευές στη Μοισία, στη Σκυθία, στη Θράκη, επίσης

 από επισκευές τειχών στη Βύλλιδα της Επαρχίας της Νέας Ηπείρου, 

σημερινό Byllis της Αλβανίας. Ήταν συνεχής η προσπάθεια την οποία

κατέβαλλε η Κωνσταντινούπολη να επηρεάζει, με διάφορα μέσα, 

τα πολιτικά και εκκλησιαστικά πράγματα της Επαρχίας Αχαΐας 

και της Κορίνθου. 

Η αυτοκρατορική οικονομική

 αρωγή και οι πολυποίκιλες συνδρομές για την ανέγερση της Βασιλικής 

και ίσως και άλλων εντάσσονται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο.

Ήταν σύνηθες η αυτοκρατορική χορηγία να μην περιοριζόταν μόνο 

στην προμήθεια των υλικών και των σχεδίων, αλλά η οικοδομική

 υπηρεσία του Αυτοκράτορα ανελάμβανε την υψηλή εποπτεία

 και επίβλεψη του έργου με μηχανικούς και τεχνίτες που είχαν σταλεί 

στους τόπους κατασκευής.

3. Ακόμα, η αυτοκρατορική χορηγία ίσως πρέπει να συνδυασθεί

 με την επιθυμία της Εκκλησίας της Κορίνθου να συναγωνισθεί 

με τη Βασιλική του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη,

 με την πρόθεση ο Άγιος Λεωνίδης να γίνει εφάμιλλος

 του Αγίου Δημητρίου, και με τελικό στόχο την υπαγωγή της 

στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

4. Ίδια άποψη δύναται να διατυπωθεί λόγω μεγέθους 

και για την προτεινόμενη Βασιλική του Πάλλα με ορθογώνιο 

ή οκταγωνικής μορφής μαρτύριο ή βαπτιστήριο στη θέση Αμφιθέατρο

 του Κρανείου που έχει προκύψει από τη γεωφυσική έρευνα 

της Αμερικανικής Σχολής, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ανασκαφεί. 

Η άρση του Ακακιανού σχίσματος το 519 υλοποιήθηκε από την κοινή

επιθυμία των θρόνων της Ρώμης και Κωνσταντινούπολης

 και θεμελιώθηκε τόσο στην κατάργηση του «Ενωτικού», όσο και

 στην αποδοχή και επιβολή της Δ΄ Οικουμενικής συνόδου (451 μ.Χ.)

ως της μόνης αποδεκτής βάσης για την εκκλησιαστική ενότητα.

Αυτή η περίοδος ειρήνης και αποκατάστασης της ενότητας

 θα μπορούσε να είχε σφραγισθεί και υλοποιηθεί με την κατασκευή 

της Βασιλικής του Αγίου Λεωνίδη, ως έκφραση κοινής θεολογικής

σύγκλισης μεταξύ των δύο κρεισσόνων πατριαρχικών θρόνων

 (Sanctae Sedis, Κωνσταντινούπολης) και της Ιουστινιάνειας ενωτικής 

πολιτικής προς κάθε κατεύθυνση.

Το έργο αποκατάστασης και ανάπλασης στον χώρο της Βασιλικής 

του Αγίου Λεωνίδη στο Αρχαίο Λιμάνι Λεχαίου είχε ενταχθεί στο ΕΣΠΑ 

από τον πρώην Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Πέτρο Τατούλη 

με τον τίτλο “ΑΝΑΠΛΑΣΗ – ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ

 ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ Α) ΜΑΡΤΥΡΑ ΛΕΩΝΙΔΗ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ 

ΤΟΥ ΛΕΧΑΙΟΥ, Β) ΚΡΑΝΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ «ΚΡΑΝΕΙΟ» 

ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ” (προϋπολογισμός ένταξης 550.000,00 €)

 και οι προβλεπόμενες εργασίες έχουν ολοκληρωθεί.

 Το έργο αυτό πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της πολιτιστικής 

αναγέννησης της Πελοποννήσου από τον πρώην Περιφερειάρχη

 κ. Πέτρο Τατούλη με συνολικό προϋπολογισμό έργων
περίπου 70.000.000,00 € για την Πελοπόννησο, εκ των οποίων 

για την Κορινθία περισσότερα από 7.000.000,00 €.

Οι δύο επόμενες Περιφερειακές Αρχές, μετά από αυτήν 

του κ. Πέτρου Τατούλη, δεν ενδιαφέρθηκαν

καθόλου για τη Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη

 και για το Αρχαίο Λιμάνι Λεχαίου, ούτε στην ολοκλήρωση

του σχεδίου που υπήρχε για την προβολή και αξιοποίηση του χώρου 

και την ασφαλή προσπέλαση σε αυτόν.

Το μνημείο και ο χώρος απαιτούν συντηρήσεις οι οποίες 

δεν καλύπτονται από τις φιλότιμες και συνεχείς προσπάθειες

 της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας και απαιτούν 

τη δραστηριοποίηση της Περιφερειακής Αρχής να εφαρμόσει 

τα αναγκαία για τη διατήρηση του.

Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας 

για τη βοήθεια και τη διευκόλυνση της ξενάγησης.

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.