Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

Λουτράκι: Εικόνες που θυμίζουν ανεμοστρόβιλο, από το δυστύχημα. (8 φωτογραφίες)





Η είδηση:
Ένα σοκαριστικό τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε 
τα ξημερώματα του Σαββάτου 9 Νοεμβρίου, 
στο Λουτράκι, όταν ο 23χρονος οδηγός 
του Ι. Χ αυτοκινήτου έχασε τον έλεγχο του οχήματος, 
πήρε «σβάρνα» 3 μαγαζιά και μια κολόνα της ΔΕΗ.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη, με αποτέλεσμα 
να χρειαστεί η συμβολή των ανδρών 
της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας
 προκειμένου να τον απεγκλωβίσουν 
μέσα από το αυτοκίνητό του.

Το «τείχος της ντροπής» ή «αντιφασιστικό τείχος προστασίας»; Εσείς τι πιστεύετε σήμερα;

Το Τείχος του Βερολίνου (στα γερμανικά Berliner Mauer)[1], 
«τείχος της ντροπής» για τους Γερμανούς της δύσης και επισήμως αποκαλούμενο
 από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση ως «αντιφασιστικό τείχος προστασίας», 
ανεγέρθηκε στην καρδιά του Βερολίνου με αφετηρία το βράδυ 
μεταξύ της 12ης και της 13ης Αυγούστου του 1961 
από τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ)[2], η οποία επιχείρησε
 με αυτό τον τρόπο να θέσει ένα τέλος στην ολοένα και αυξανόμενη φυγή 
των κατοίκων της προς την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ)[2][3].
 Το τείχος, συνιστώσα της εσωτερικής γερμανικής συνοριογραμμής, 
αποτελούσε ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του Ανατολικού Βερολίνου 
και του Δυτικού Βερολίνου για διάστημα άνω των 28 ετών, ενώ αποτελούσε
 το σημαντικότερο σύμβολο μιας Ευρώπης διχοτομημένης 
από το σιδηρούν παραπέτασμα. 
Κάτι παραπάνω από ένα απλό τείχος, επρόκειτο για μια σύνθετη στρατιωτική 
κατασκευή η οποία περιείχε δύο τείχη ύψους 3,6 μέτρων[4] 
με διάδρομο περιπολίας, 302 παρατηρητήρια και συστήματα συναγερμού, 
14.000 φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα. 
Ένας αδιευκρίνιστος αριθμός ατόμων υπήρξαν θύματα
 προσπαθειών διάβασης του τείχους. 
Ωστόσο, φαίνεται ότι οι Ανατολικογερμανοί συνοριοφύλακες 
και οι Σοβιετικοί στρατιώτες δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν τους φυγάδες.
Αίσθηση προκαλεί μια ανακοίνωση της ΚΝΕ, της νεολαίας του ΚΚΕ, 
με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την πτώση του Τείχους 
του Βερολίνου και την κατάρρευση του ολοκληρωτικού καθεστώτος
 της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η ΚΝΕ χαρακτηρίζει το Τείχος του αίσχους 
ως «Αντιφασιστικό Προστατευτικό Τείχος», το οποίο φτιάχτηκε
 γιατί ...«η ΓΛΔ είχε κάθε δικαίωµα να προστατεύσει την εργατική εξουσία 
από την ιµπεριαλιστική επιθετικότητα».

Όπως αναφέρει η οργάνωση, «η πτώση του τείχους αποτέλεσε 
σηµείο καµπής στην πορεία νίκης της αντεπανάστασης».
Αντί για δικό μας σχόλιο:

Όταν λένε μούλτι; Μούλτι μπλέντερ, μάλλον.

Για ποιον λόγο σημαιοστολίσατε το μπαλκόνι σας; 
Προκαλείτε! 
Όταν λένε μούλτι;
Μούλτι μπλέντερ, μάλλον.

Τότε ναι, θα έχουν κάθε λόγο οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας να πάρουν την σκυτάλη.

Στην Ελλάδα δύο πράγματα βρίσκονται σε ανάπτυξη ακόμη και στις πιο σκοτεινές 
ώρες της ύφεσης. Οι φήμες και τα σενάρια συνωμοσίας. 
Οργίασε χτες η αγορά κι αυτό ήταν φυσικό. 
Δεν μπαίνει και κάθε μέρα η Επιτροπή Ανταγωνισμού στις τράπεζες! 
Αυτά δεν έχουν συμβεί άλλη φορά. 
Θεωρείται «αφύσικο».
 Έτσι ξεχείλωσαν τα σενάρια για την «εκδίκηση του Μαξίμου», 
τον «μασκοφόρο Άδωνι» και άλλα πολλά.

Ένας άνθρωπος που έζησε στη Γερμανία και σήμερα είναι μέλος 
του ελληνικού Κοινοβουλίου, μου εξηγούσε πόσο δίκιο είχαν οι Γερμανοί
 εφοριακοί όταν εισέβαλαν στο γραφείο του! 
Η στάση του μου προκάλεσε έκπληξη! 
Δεν το έχω ακούσει από άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Κι όμως! 
Παρά το γεγονός ότι η έρευνα εκείνη του στοίχισε επαγγελματικά 
και τον αδίκησε κατάφωρα, ο ίδιος αναγνώριζε την αναγκαιότητα
 για το γενικότερο καλό.
 Υπό την έννοια ότι το σύστημα έπρεπε να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο. 
Μπορεί με τον άνθρωπο αυτόν να διαφωνώ σε πολλά, αλλά χαίρομαι 
που βρίσκεται στην Βουλή!

Στο σημείο αυτό θα πει κάποιος ότι και στην Γερμανία να έκαναν ντου
 οι υπάλληλοι της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε όλες τις τράπεζες ταυτόχρονα, 
το θέμα θα είχε πάρει διαστάσεις. 
Θα έτρεχαν τα νέα στα διεθνή πρακτορεία, θα επηρεάζονταν οι δείκτες 
των χρηματιστηρίων και οι δημοσιογράφοι θα ετοιμαζόντουσαν 
να γράψουν σεντόνια. 
Είναι αλήθεια, καθώς οι τράπεζες είναι οι ιερές αγελάδες του δυτικού πολιτισμού. 
Όχι ότι στο εξωτερικό δεν έχουν γίνει έρευνες, αλλά το μαζικό του πράγματος
 είναι αξιοσημείωτο από μόνο του.

Τις προηγούμενες ημέρες έγινε μια σύσκεψη στο Μαξίμου για τις χρεώσεις. 
Πολλά ειπώθηκαν για εκείνη την συνάντηση. 
Η ουσία είναι ότι αμέσως μετά οι τράπεζες έκαναν πίσω. 
Αλλά τότε ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά.
 Τι συνέβη, λοιπόν χτες; 
Είχε σχέση η έφοδος της Επιτροπής με το ραντεβού στο Μαξίμου; 
Τα σενάρια συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν.
 Ότι τους έστειλε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ότι θύμωσε ο Πρωθυπουργός. 
Εκείνο που δεν πέρασε από το μυαλό όλων μας είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού
 μπορεί απλά να θέλησε να κάνει την δουλειά της!

Ασφαλώς και ήταν πολιτική κίνηση. Υπό την έννοια ότι η Επιτροπή 
Ανταγωνισμού αποφάσισε να ξεκινήσει από έναν χώρο που η αγορά πίστευε 
ότι είναι στο απυρόβλητο. Αν μας έλεγε ότι θα κάνει έργο και έστελνε 
200 υπαλλήλους της σε διακόσια περίπτερα, αναζητώντας στοιχεία 
για εναρμονισμένες πολιτικές πώλησης, δεν θα έπειθε κάποιον.
 Όταν όμως μπαίνουν με τέτοιο τρόπο στο άβατο των τραπεζών, 
αυτό σημαίνει ότι οι πάντες θα πρέπει να ανησυχούν. 
Κι όχι μόνο για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλλά και για την Επιτροπή 
κεφαλαιαγοράς και για όσες άλλες Επιτροπές θέλουν να κάνουν αισθητή 
την παρουσία τους. 
Αν θέλουμε να λειτουργήσει κάποτε ο καπιταλισμός σε αυτή την χώρα,
 θα πρέπει να αφήσουμε τους θεσμούς να δουλέψουν.

Ενοχλητικό; Σε κάθε περίπτωση έτσι είναι. 
Αλλά δεν πρόκειται για μία κυβερνητική απόφαση.
 Δεν μπορεί να πρόκειται για κάτι τέτοιο. 
Γι' αυτό άλλωστε και οι αρχές αυτές λέγονται ανεξάρτητες. 
Για να μπορούν να ασκούν έλεγχο χωρίς τον αντίστοιχο έλεγχο του κράτους. 
Μερικοί μπορεί να ισχυριστούν ότι αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα 
και όχι όλες οι πράξεις έχουν ένα άρωμα πολιτικής. 
Θα έχουν δίκιο αν ο έλεγχος σταματήσει στις τράπεζες.
 Για παράδειγμα, αν δεν συμβεί το ίδιο σε λίγες εβδομάδες 
στις εταιρείες πετρελαιοειδών. 
Κι ύστερα στις γαλακτοβιομηχανίες και ούτω καθεξής. 
Τότε ναι, θα έχουν κάθε λόγο οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας 
να πάρουν την σκυτάλη.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
ΠΗΓΗ

Έτοιμο και το ψωμί και ξεφουρνίζουμε, λέμε.


Θεσσαλονίκη: Στον παγκόσμιο χάρτη με στούντιο χολιγουντιανών προδιαγραφών.

Στην είσοδο της Θεσσαλονίκης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας 
στον παγκόσμιο χάρτη των οπτικοακουστικών παραγωγών στάθηκε 
ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης, ανοίγοντας 
τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο ΕΚΟΜΕ, με αφορμή την δημιουργία 
studio στην περιοχή της Θέρμης, σημειώνοντας ταυτόχρονα
 πως το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης θα εξαγγείλει συγκεκριμένες
 πρωτοβουλίες σχετικά με την προσέλκυση ακόμα περισσότερων επενδύσεων
 στον τομέα των οπτικοακουστικών έργων.

Μιλώντας στο Μουσείο Φωτογραφίας όπου πραγματοποιήθηκε 
η συνέντευξη Τύπου, ο Υπουργός συνεχάρη τον Περιφερειάρχη
 Απόστολο Τζιτζικώστα αλλά και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους φορείς 
για τη δουλειά τους, υπογραμμίζοντας πως ο χώρος των οπτικοακουστικών 
παραγωγών «όφειλε να είναι ένα φυσικό πλεονέκτημα για τη χώρα».


Κόρινθος: Συγγνώμη κιόλας, αλλά όλα να τα παρεξηγούμε; "Εικαστική παρέμβαση" είναι!



Δεν μας αφήνουν να πλήξουμε. Το νέο «μαργαριτάρι» της Νοτοπούλου (BINTEO)

Μετά τον «τσέο», όπως βάφτισε τον CEO 
εισπράττοντας τα ευφάνταστα σχόλια των χρηστών
 του twitter, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενη
 στην παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην προανακριτική 
για τη Novartis, είπε πως η Κοινοβουλευτική Ομάδα 
του ΣΥΡΙΖΑ εκεί «θα είναι αρτιμελής» 
(πιθανότατα εννοώντας «σύσσωμη»).

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο.


Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019

Κόρινθος: Κάλιο δεντρόδενε ..... παρά τρέχα γύρευε! (7 φωτογραφίες)







Δικό μας σχόλιο:
Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει και μια πιο καλόγουστη λύση 
στο πρόβλημα των ανθρώπων που πάρα πολύ σωστά επιλέγουν
το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους στην πόλη.

Το τείχος του Βερολίνου και 10 γεγονότα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε τότε.

1ο Γεγονός
Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί κατάφεραν να διαφύγουν 
προς τη Δυτική Γερμανία μεταξύ 1945 και 1961, οι περισσότεροι μέσω Βερολίνου, 
την ώρα που η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) σταδιακά ενίσχυε 
όλο και περισσότερο τα σύνορα της και αντίστοιχα περιόριζε τις μετακινήσεις
 των πολιτών της. 
Ο αριθμός των φυγάδων αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο του τότε πληθυσμού της ΛΔΓ.
 Ήταν οι νεότεροι, οι πιο δυναμικοί και άνηκαν στην καλύτερα
 μορφωμένη τάξη της κοινωνίας της Ανατολικής Γερμανίας.
Η Μόσχα ήταν δυσαρεστημένη με αυτό το φαινόμενο φυγής, 
και ο σοβιετικός ηγέτης Γιούρι Αντρόποβ επέκρινε δριμύτατα την ηγεσία
 της ΛΔΓ επειδή αδυνατούσε “να μιλήσει την γλώσσα των διανοούμενων”.
2ο Γεγονός
50.000 Βερολινέζοι – γνωστοί ως Graenzgenger – διέσχιζαν καθημερινά το τείχος
 για να εργαστούν στη Δύση, λαμβάνοντας μεγαλύτερες αποδοχές, ενώ ζούσαν
 σε εργατικές κατοικίες, και δεν συνέβαλλαν στην Ανατολική οικονομία. 
Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα. 
Χάρη στην δυνατότητα που είχε η Δυτική Γερμανία να εμπορεύεται 
ένα ευρύτερο φάσμα καταναλωτικών αγαθών, δημιουργήθηκε μια διαφορά
 κατά τέσσερις με έξι φορές της νομισματικής αξίας του ανατολικού μάρκου 
με το δυτικό νόμισμα. 
Αλλά καθώς η σοσιαλιστική οικονομία επιδοτούσε σκόπιμα βασικά 
καταναλωτικά αγαθά στην Ανατολική Γερμανία, σε συνδυασμό με την δύναμη 
του δυτικού νομίσματος, η διαφορά στις τιμές βασικών καταναλωτικών 
προϊόντων ήταν ακόμη πιο αισθητή. 
Αυτό οδήγησε τους Graenzgenger να ανταλλάσσουν τα χρήματα τους
 στην μαύρη αγορά και όχι μόνο αυτοί αλλά και οι Δυτικοί Βερολινέζοι, 
εύκολα να αγοράζουν εξευτελιστικά φθηνά ανατολικά προϊόντα, εφόσον βεβαίως 
δεν σκόπευαν να αγοράσουν παπούτσια Αdidas, ή αυτοκίνητα Volkswagen.

3ο Γεγονός
Το τείχος του Βερολίνου χώριζε την πόλη και ιδεολογικά. 
Φανταστείτε το μισό Λονδίνο να μεταφέρεται στη μέση της Τεχεράνης,
 ή τη μισή Σεούλ στην Πιονγιάνγκ.. 
Η σύγκριση ήταν εκπληκτική και ενδεικτική των πλεονεκτημάτων 
και των αδυναμιών του κάθε καθεστώτος.
 Η ίδια η ύπαρξη μιας πόλης πιο επιθυμητής και ευημερούσας, ένα βήμα 
από την Ανατολικογερμανική ηγεσία προβόκαρε την αποτελεσματικότητά της. 
Ένα ιδεολογικό πλαίσιο ήταν απαραίτητο για να τεκμηριώσει τις διαφορές. 
Το Τείχος του Βερολίνου ονομάστηκε από το Ανατολικό μπλοκ 
ως ο Αντιφασιστικός Αμυντικός Προμαχώνας, με στόχο την αποτροπή εισόδου
 στο Βερολίνο εχθρικών στοιχείων. 
Τελικά όμως, κρατούσαν τους Ανατολικούς από το να διαφύγουν στη Δύση.

4ο Γεγονός
Από την άλλη πλευρά, ο Γουίλιαμ Μπραντ, δήμαρχος του Βερολίνου 
και στην συνέχεια καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, βάφτισε 
την οχυρωματική κατασκευή το “Τείχος της Ντροπής”. 
Ο όρος γρήγορα υιοθετήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.

5ο Γεγονός
Ενώ οι παγκόσμιες δυνάμεις ήταν μπλεγμένες ανάμεσα σε μυριάδες
 γεωστρατηγικές διαπραγματεύσεις και τελεσίγραφα σχετικά με το μέλλον 
της Γερμανίας, και ειδικότερα για το καθεστώς του Βερολίνου, 
το τείχος σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε σιωπηρά και ταχύτατα, 
με έγραφα που τεκμηριώνουν πως τα ακριβή αρχιτεκτονικά σχέδια
 ανακοινώθηκαν στα ανώτερα στελέχη του ΛΔΓ λιγότερο από μια βδομάδα 
προτού ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής.

6ο Γεγονός
Παρατίθενται τα συνοπτικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ιστορικό Τείχος, 
λίγο προτού γκρεμιστεί το 1989:
Συνολική περίμετρος – 155 χμ.
Ηλεκτρική περίφραξη: 127,5 χμ.
Φυλάκια επιτήρησης: 302
Στρατιώτες σε επιφυλακή: 11.000
Στρατιώτες του Ανατολικού Βερολίνου , 1961
 (wikipedia.org/German Federal Archive)

7ο Γεγονός
Στην πραγματικότητα, το Τείχος δεν χτίστηκε ως μια ενιαία
 προ-σχεδιασμένη δομή, αλλά από μια σειρά τεσσάρων διαφορετικών τοίχων,
 ξεκινώντας με δύο συρματοπλέγματα, και στη συνέχεια με δύο τοίχους από μπετόν. 
Η τελευταία από αυτές, η εικονική Grenzmauer 75, απαρτιζόταν 
από τις γκράφιτι-κοσμείται (στη δυτική πλευρά) τσιμεντόλιθους
 που εξακολουθούν να συνδέονται συνήθως με το Τείχος του Βερολίνου.

8ο Γεγονός
Μέσα στο Τείχος, κατά ειρωνικό τρόπο, είχε απομείνει μια εκκλησία 
του 19ου αιώνα, ο ναός της “Συμφιλίωσης”. 
Το ποίμνιο του ναού ήταν κυρίως Δυτικογερμανοί και όταν ο ναός κατέληξε 
να βρίσκεται στην αθεϊστική ανατολική πλευρά, μόνο οι στρατιώτες έμειναν
 να τον επισκέπτονται.
 Έτσι, το 1985, η στρατιωτική ηγεσία αποφάσισε να κατεδαφίσει 
το θρησκευτικό μνημείο με την χρήση δυναμίτιδας, καθώς έκριναν 
πως εμπόδιζε την ορατότητα στα παρακείμενα φυλάκια.

Μετά την πτώση του Τείχους, ένα νέο, μοντέρνο κτίριο κτίστηκε
 στην παλιά τοποθεσία, η οποία έχει γίνει ένα από τα ορόσημα
 του επανενωμένου Βερολίνου.

9ο Γεγονός
Συνολικά, περίπου 5.000 άνθρωποι πιστεύεται ότι διέφυγαν μέσω
 του Τείχους του Βερολίνου κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, ενώ
 επιχείρησαν να διαφύγουν περίπου 10.000 ακόμη. 
Επί χρόνια, ιστορίες για τολμηρές αποδράσεις έγιναν το αγαπημένο θέμα 
των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης. 
Η ευρηματικότητα ορισμένων περιπτώσεων έκανε πραγματικά το γύρω του κόσμου.
 Όπως η περίπτωση ενός ακροβάτη που κρεμάστηκε από ένα καλώδιο
 υψηλής τάσης, ή ένας οδηγός που έκοψε το παρμπρίζ του αυτοκινήτου του 
και πέρασε κάτω από την μπάρα του σημείου ελέγχου, έχοντας μάλιστα κρύψει 
τη μάνα του στο πορτμπαγκάζ. 
Όμως το απόλυτο σύμβολο φυγάδων ήταν οι Hans Strelczyk και Gunter Wetzel, 
οι οποίοι κατασκεύασαν ένα αυτοσχέδιο αερόστατο 
και πέταξαν πάνω από το τείχος το 1979.

10ο Γεγονός
Το Τείχος του Βερολίνου έπαψε να υπάρχει κατά λάθος.
 Günter Schabowski, ο εκπρόσωπος του υπό κατάρρευση γερμανικού καθεστώτος, 
ανακοίνωσε την απελευθέρωση των μετακινήσεων – οι πολίτες δεν χρειαζόταν 
να δηλώσουν τον λόγο για να περάσουν την συνοριακή γραμμή- σε μια συνέντευξη 
τύπου που έδωσε στις 18:53 στις 9 Νοεμβρίου, 1989. 
Όταν ρωτήθηκε πότε οι κανονισμοί θα τίθονταν σε ισχύ, είπε «Αμέσως!»

Αργότερα το ίδιο βράδυ, η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας
 προσπάθησε να ανακαλέσει την ανακοίνωση, καλώντας τους πολίτες
 να σχηματίσουν μια ομαλή σειρά αναμονής στο γραφείο μετανάστευσης, 
το επόμενο πρωί. 
Αλλά ήδη ήταν πολύ αργά.

Τα μέσα ενημέρωσης στη Δυτική πλευρά, που είχαν μεταδώσει
 την ανακοίνωση Schabowski ζωντανά, ερμήνευσαν κατά λέξη τις δηλώσεις του,
 όπως έκαναν και χιλιάδες Βερολινέζοι, από την ανατολική και τη δυτική πλευρά.

Το αποτέλεσμα ήταν το Τείχος να καταληφθεί από χιλιάδες κόσμου εκατέρωθεν, 
με του φύλακες να κοιτούν αποσβολωμένοι και ανίκανοι να αντιδράσουν 
την λαοθάλασσα που τους πολιορκούσε. 
Μετά από 28 χρόνια όπου δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτα, για πρώτη φορά 
ήρθε διαταγή τα στρατεύματα να πάρουν θέσεις σε πλήρη επιφυλακή, 
αλλά ουδέποτε κάποιος από τους διοικητές έδωσε την εντολή να πυροβολήσουν 
προς το πλήθος. 
Άλλωστε μια τέτοια εντολή πιθανώς να ήταν ανεφάρμοστη.

Μέσα σε λίγες ώρες από το άνοιγμα του Τείχους, καθώς και καθ’ όλο 
το επόμενο έτος, ακτιβιστές κατά του τείχους εμφανίζονταν με σφυριά
 και καλέμια προσπαθώντας να εξαφανίσουν το κομμάτι της μαύρης ιστορίας
 που τους στοίχειωνε. 
Η πτώση του Τείχους έσπασε το μισητό οχυρωματικό σύμβολο
 σε δεκάδες χιλιάδες κομμάτια τα οποία κατέληξαν στην προσωπική συλλογή 
ανθρώπων που θέλησαν να κρατήσουν “ένα κομμάτι ιστορίας”.
Δικό μας σχόλιο:
Είναι κάποιοι ικανοί να μας πουν ότι 
το τείχος το έχτισαν οι Ανατολικοί 
για να μην εισέρχονται 
στον Σοσιαλιστικό τους παράδεισο 
οι Γερμανοί της Δυτικής Γερμανίας.

Σήμερα το μενού είχε φρεσκότατο ψαράκι Κορινθιακού.....και όχι χοιρινή μπριτζόλα όπως χθες.(3 φωτογραφίες)




..............και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν!


Κόρινθος-"Καλάμια": Τάβλι, καφές και μπάνιο στην παραλία μας και σήμερα.



Η νύχτα που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.

«Και ξαφνικά, άνοιξαν την μπάρα! 
Ολοι άρχισαν να τρέχουν! Κι εγώ μαζί». 
Το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989, ο Αντρέας Φάλγκε ήταν ένας 
από τους πρώτους Ανατολικοβερολινέζους που πέρασε στη Δύση 
μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Αποσβολωμένος, αυτόπτης μάρτυρας, παρασύρθηκε στη δίνη της Ιστορίας 
και περιγράφει με βερολινέζικο σαρκασμό το άνοιγμα του πρώτου 
σημείου διέλευσης από τους ανατολικογερμανούς φρουρούς,
 παρασυρμένους από μεγάλο πλήθος που φώναζε: «Ανοίξτε την πύλη!».

«Υπήρχε μία ανθρώπινη πλημμυρίδα», που κατευθυνόταν 
προς το συνοριακό πέρασμα της Μπορνχόλμερ Στράσε λέγοντας 
ο ένας στον άλλο: «Ακουσες τα νέα;», διηγείται ο Αντρέας Φάλγκε 
στο σημείο όπου βρισκόταν πριν από 30 χρόνια.

«Το νέο» ήταν μία ανακοίνωση που είχε γίνει νωρίς το βράδυ 
από έναν αξιωματούχο του κομμουνιστικού καθεστώτος που έπνεε τα λοίσθια. 
Οι Ανατολικογερμανοί είχαν πλέον την άδεια να ταξιδέψουν στην Δύση.

Ο Αντρέας Φάλγκε, τότε τεχνικός σε σινεμά, κοιτάζει όπως και πολλοί 
συμπολίτες του την κρατική τηλεόραση να μεταδίδει...
............................ένα ποδοσφαιρικό ματς του γερμανικού κυπέλλου.

Ομως, κατά τις 22.40, ο παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων ανακοινώνει
 το άνοιγμα των συνόρων που χωρίζουν εδώ και 28 χρόνια του Βερολινέζους 
του ανατολικού και του δυτικού τομέα.

«Θεέ μου και όλο αυτό στραβώσει;»
Ο Αντρέας Φάλγκε πετάγεται από τη θέση του. 
«Δεν είχα την παραμικρή ιδέα αν τα σύνορα είχαν ήδη ανοίξει ή όχι.
 Ωπ, έφυγα: βάζω το δερμάτινο μπουφάν μου, παίρνω τα χαρτιά μου,
 100 μάρκα και έναν χάρτη του Δυτικού Βερολίνου».

Και νά 'τος στην Μπορνχόλμερ Στράσε μαζί με εκατοντάδες άλλους 
περίεργους, μπροστά στους βλοσυρούς ανατολικογερμανούς φρουρούς. 
«Ελεγα: "Ω Θεέ μου, κι αν όλο αυτό στραβώσει!
 Είχα τα μάτια μου ανοικτά για την περίπτωση που κάποιος από αυτούς 
θα έβγαζε περίστροφο», θυμάται.

«Και ξαφνικά, άνοιξαν την μπάρα! Ολοι άρχισαν να τρέχουν! Κι εγώ μαζί»,
 συνεχίζει ο Αντρέας Φάλγκε. 
Είναι σχεδόν 23.30 και το Τείχος του Βερολίνου έχει πέσει.

Παραζαλισμένος, περπατά επάνω στην γέφυρα και τελικά διακρίνει 
δύο δυτικογερμανούς αστυνομικούς
«Εκείνη την στιγμή το συνειδητοποίησα: Ω μαλάκα, είμαι στη Δύση!».

Η νυκτερινή περιπέτεια μόλις είχε αρχίσει. 
Η πρώτη του επαφή με την Δύση είναι ένα συνοικιακό μπιστρό,
 όπου μέσα στους πυκνούς καπνούς των τσιγάρων οι θαμώνες 
ξαναφτιάχνουν τον κόσμο για όσο διαρκεί ένα ποτήρι μπύρας.

«Ανοιξα την πόρτα και είπα: "Σούπερ. 
Αυτό είναι. Η Δύση και τα φώτα της...».

Το 1989, δεν υπάρχουν ούτε ειδοποιήσεις στα smartphones 
ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαδώσουν την πληροφορία
 με την ταχύτητα του ήχου. 
Οι περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους διασταυρώνεται αγνοούν
 μέχρι εκείνη την στιγμή τι έχει γίνει.
«Μα πού είσαι;»
Αυτός ο παθιασμένος με την μουσική και το σινεμά Ανατολικοβερολινέζος, 
που δεν σκέφτηκε ποτέ να διαφύγει από την Λαϊκή Δημοκρατία
 της Γερμανίας, αλλά έχει φίλους στην Δύση, δεν έχει άλλο στο μυαλό του: 
θέλει να επισκεφθεί τους φίλους, που μέχρι τότε εκείνοι έρχονταν 
να τον επισκεφθούν στον ανατολικό τομέα της πόλης τους,
 από την άλλη πλευρά του Τείχους.

Από το μπαρ, τηλεφωνεί στον φίλο του Βόλφγκανγκ.
 «Μου λέει ότι χαίρεται που μ΄ακούει. 
Του λέω: "Σταμάτα να μιλάς και έλα να με πάρεις".
 Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής πέφτει σιωπή. 
"Να σε πάρω; Μα πού είσαι;"».

Ο Αντρέας Φάλγκε του εξηγεί ότι βρίσκεται στην συνοικία Βέντινγκ, 
στον δυτικό τομέα. «Τι σημαίνει είσαι στο Βέντινγκ;», τον ρωτά ο φίλος του. 
«Του λέω: ε, μόλις άνοιξαν το Τείχος». Και τότε, ακούω: «Ω ρε π...!».

Από το παράθυρο του ταξί που τον πηγαίνει στον φίλο του, 
βλέπει να περνά μία πόλη όχι πολύ διαφορετική από την δική του,
 με την εξαίρεση «των φωτισμένων
 με νέο μαγαζιών» και των εξωφρενικών τιμών τους.

Ακολουθεί μία λευκή νύκτα με πολύ ποτό σε ένα μπαρ και στο διαμέρισμα
 του Βόλφγκανγκ, όπου όταν επιστρέφουν οι συγκάτοικοί του αποσβολωμένοι 
βρίσκουν το Αντρέας Φάλγκε «να κάθεται στον καναπέ με μία Beck's στο χέρι».

Την επομένη, επιστρέφει το Ανατολικό Βερολίνο για να εργασθεί στο σινεμά. 
«Ο μόνος που βρισκόταν εκεί ήταν το αφεντικό μου». 
Εργαζόμενοι και πελάτες είχαν πάει στην Δύση.

«Οπότε, κλείσαμε το Babylon.
 Πήγαμε να γιορτάσουμε την πτώση του Τείχους στην καντίνα του Volksbuhne», 
του περίφημου αβανγκάρντ θεάτρου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι.

Τα μέσα μεταφοράς κρύβουν πάντα ιδιαίτερες εκπλήξεις (6 φωτογραφίες)