Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

STANDING FOR PEOPLE: Μια πρωτοβουλία από ανθρώπους για ανθρώπους.

Οδοιπορικό του newsbeast.gr στην Αθήνα
 και ρεπορτάζ 
1.700 άστεγοι στην πρωτεύουσα.
«Σύμφωνα με τη δική μας καταγραφή αυτή τη στιγμή οι άστεγοι στην Αθήνα
 είναι 1.700. Μιλάμε πάντα για εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στους δρόμους.
 Γιατί δεν μπορούμε να καταμετρήσουμε εκείνους που ζουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. 
Μόνο στο Πεδίο του Άρεως θα συναντήσετε περίπου 100 άτομα που διαμένουν στο πάρκο. 
Για όλα αυτά όμως δεν ευθύνεται μόνο η κρίση. Το σαθρό έδαφος προϋπήρχε. 
Απλά η κρίση το γκρέμισε.
 Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα είναι βαθιά αξιακό», τονίζει ο Τάσος Σμετόπουλος.
«Πέρυσι είχα επισκεφθεί το Σάουθάμπτον της Αγγλίας για να δω
 πως λειτουργούν ανάλογες δομές στήριξης», συνεχίζει.
«Είχαν 25 άστεγους σε μία πόλη με το μέγεθος της Πάτρας και το έφεραν βαρέως. 
Με βάση αυτό το παράδειγμα λοιπόν, πιστεύω ότι υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης. 
Το επόμενο βήμα για εμάς εκτός από ρούχα και φαγητό, θα είναι να προσφέρουμε 
αυτόνομα διαμερίσματα για να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι. 
Όχι όλοι μαζί, αλλά ο καθένας μόνος του, στο δικό του προσωπικό χώρο».
Περιγράφοντας τα συστατικά κάποιου εθελοντή, εξηγεί ότι το βασικότερο στοιχείο 
για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο είναι να διαθέτει χρόνο.
 «Οι περισσότεροι τρέχουμε και δεν φτάνουμε. 
Εκτός από χρόνο, μπορεί να καλλιεργήσει και την αλληλεγγύη που διαθέτει. 
Όλοι διαθέτουμε αρκεί να την αφυπνίσουμε. 
Να σκεφτούμε ότι μπορεί κάποια στιγμή να έρθουμε κι εμείς
 στη θέση αυτών των ανθρώπων», λέει ο Δημήτρης.
«Όταν συναντάω τους Μαροκινούς είναι σαν να βλέπω τους κολλητούς μου!»
«Στην αρχή κι εγώ αντιμετώπιζα όλο αυτό πιο συντηρητικά. 
Στη συνέχεια γνώρισα πέντε παιδιά, Μαροκινούς. 
Μου άνοιξαν την καρδιά τους και μου μίλησαν για τον εαυτό τους, για τη ζωή τους. 
Συχνά μου δείχνουν φωτογραφίες από τη διαδρομή τους μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα. 
Από την παραμονή τους στον ενδιάμεσο σταθμό της Τουρκίας. 
Όταν τους συναντάω μερικά πρωινά στο δρόμο είναι σαν να βλέπω τους κολλητούς μου. Αγκαλιαζόμαστε στο δρόμο! 
Και το συναίσθημα είναι μοναδικό.
 Κανείς άλλωστε δεν έρχεται σ’ εμάς μόνο για να πάρει ρούχα ή να φάει. 
Αυτό που αποζητούν οι περισσότεροι είναι κοινωνικοποίηση. 
Αντιθέτως στα συσσίτια μπορεί να περιμένουν στην ουρά για πολλή ώρα. 
Εμείς δεν θα διώξουμε κανέναν.
 Σε όλους θα προσφέρουμε κάτι. 
Έστω μία μερίδα φαγητό.
 Και δεύτερη αν θελήσουν».
Το κινητό για ναρκωτικά
Μία διαδρομή, η οποία καταγράφει και απρόοπτα.
 Σκαμπανεβάσματα και ανθρώπινες συμπεριφορές
 όπως αυτή που αφηγείται στη συνέχεια ο Δημήτρης.
«Στις αρχές ήμουν κάπως ανυποψίαστος. 
Ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος μου έλεγε ότι είχε πάθει ένα ατύχημα.
 Μου έδειχνε τα ράμματά του. 
Μοιραζόταν συναισθήματα και σκέψεις μαζί μου.
 Κάποια στιγμή ζήτησε ένα κινητό. 
Έλεγε ότι είχε χάσει το δικό του και ότι του ήταν απαραίτητο. 
Έτσι του έφερα ένα παλιό τηλέφωνο που είχα στο σπίτι μου. 
Χωρίς το φορτιστή, καθότι τον είχα ξεχάσει.
 Ξαναήρθε και τον φώναξα να του δώσω το φορτιστή. 
Αμέσως άρχισε να απολογείται. 
"Συγνώμη φίλε, το έχασα, μου το έκλεψαν…"».
«Κατάλαβα ότι το είχε πουλήσει για να πάρει πρέζα. 
Και η αλήθεια είναι ότι από τότε έχω αντιμετωπίσει κι άλλες ανάλογες περιπτώσεις.
 Άτομα που έρχονται, παίρνουν κουβέρτες ή παπλώματα, και τα πουλούν όπου βρουν. 
Λίγη ώρα αργότερα επιστρέφουν να ζητήσουν κι άλλα. 
Ωστόσο εμείς τους δίνουμε την επιλογή. 
Να πιουν την πρέζα τους ή να εξασφαλίσουν ένα ζεστό φαγητό και μία κουβέρτα,
 να μην κρυώνουν.
 Εγώ, αλλά και κανένας από εμάς δεν κάνει κουμάντο στη ζωή τους. 
Ακόμα όμως κι αν έρθουν να ξαναζητήσουν κάτι δεν θα τους αρνηθούμε. 
Δεν διώχνουμε κανέναν…».
Περισσότερα σχετικά με τη δράση 
των Steps μπορείτε να δείτε
 στη ιστοσελίδα τους steps.org.gr.















Ο Όμηρος δεν έγραψε μόνο ένα λογοτεχνικό επίτευγμα αλλά και ένα... μαθηματικό!

Τα ομηρικά έπη όπως φαίνεται δεν είναι μόνο 
ένα λογοτεχνικό επίτευγμα αλλά και ένα... μαθηματικό!
Aριστος γνώστης των μαθηματικών, με ιδιαίτερη προτίμηση στον αριθμό τρία 
φαίνεται πως ήταν ο 'Ομηρος: τόσο στην Ιλιάδα, όσο και στην Οδύσσεια,
 χρησιμοποιεί με αξιοσημείωτο τρόπο στις αναφορές του χαρακτηριστικούς αριθμούς
 από το ένα ως το εννέα και τα πολλαπλάσιά τους, ενώ το ίδιο το μέτρο των στίχων
 διαπνέεται από αρμονία που θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά μοντέλα.

Μαθηματική μαεστρία
Για τον ρόλο των μαθηματικών στα ομηρικά έπη μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ 
η διδάκτωρ φιλοσοφίας Αναστασία Τσώνη, ομιλήτρια 
στην 8η Μαθηματική Εβδομάδα που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη
 η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία-Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας.

«Το έπος [της Ιλιάδας] είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο, κάτι που σημαίνει ότι 
έχουμε μια μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες. 
Η εναλλαγή αυτή θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά και πετυχαίνει αρμονία στον λόγο. 
Η ποιητικότητα και η μαεστρία του Ομήρου υπάρχουν με αντίστοιχο τρόπο 
και στην εσωτερική σύνταξη των Απολόγων [της Οδύσσειας]» εξηγεί η δρ. Τσώνη, 
σύμφωνα με την οποία ό,τι και να κάνει, ο 'Ομηρος 
σχηματίζει πάντα και με επιμονή μαθηματικό λόγο.

Για να δώσει μαθηματικές προεκτάσεις στους στίχους του, ο 'Ομηρος χρησιμοποιεί, 
σύμφωνα με την κα Τσώνη, τους λεξάριθμους, στους οποίους το γράμμα «άλφα»
 αντιστοιχεί στον αριθμό «ένα», το «Β» στο δύο και ούτω καθεξής 
(μετά το «κάππα» οι αριθμοί ανεβαίνουν ανά γράμμα σε δεκάδες και μετά το «ρο»
 σε εκατοντάδες). Ενδεικτικά αναφέρει, ότι αν οι πρώτες τέσσερις λέξεις 
της Α' Ραψωδίας της Οδύσσειας («άνδρα μοι έννεπε, μούσα») «αποκωδικοποιηθούν» 
με λεξάριθμους προκύπτει ο αριθμός 1182, που αν αθροιστεί ανά ψηφίο, 
προκύπτει και πάλι ο αριθμός τρία.

«Ολόκληρες αριθμητικές παραστάσεις καταλήγουν στον αριθμό τρία 
και τα πολλαπλάσιά του» υποστηρίζει η κα Τσώνη και προσθέτει ότι στην Ιλιάδα, 
ολόκληρο το κείμενο οργανώνεται μαθηματικά σε τρία επίπεδα. 
«Στο κείμενο αναφέρονται 29 ελληνικά βασίλεια στη νότια Βαλκανική, 
σε έξι γεωγραφικές ενότητες, σε 164 συγκεκριμένες θέσεις με 64 ηγεμόνες. 
Κάθε βασίλειο συμμετέχει στην εκστρατεία με συγκεκριμένο αριθμό πλοίων 
κι όλα μαζί αθροίζονται σε 1186. Καθένα από αυτά έχει 50 έως 120 στρατιώτες. 
Αν όλοι οι αριθμοί αθροιστούν, καταλήγουμε και πάλι στο τρία» εξηγεί 
η δρ Τσώνη, η οποία διδάσκει στο Β’ Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης.

Αριθμητική επιμονή
Ο Όμηρος αποδεικνύεται επίμονος - και με μεγάλη προσοχή
 στη λεπτομέρεια - και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των δώρων του Αγαμέμνονα 
προς τον Αχιλλέα, του Πρίαμου προς τον Αχιλλέα, ακόμη και των λάφυρων 
μετά από συγκεκριμένες μάχες.
 Ολόκληρη η Ιλιάδα περιγράφει μια περίοδο 51 ημερών (5+1=6, οπότε καταλήγουμε
 και πάλι σε πολλαπλάσιο του αριθμού τρία), ενώ εννέα μέρες διαρκεί 
ο λοιμός και 12 η απραξία του Έκτορα.
 Επιπλέον, «τρεις φορές τίναξε ο Θεός Απόλλωνας τη φωτεινή του ασπίδα 
στην Ε' Ραψωδία, τρεις φορές σκάλωσε ο Πάτροκλος στο τείχος κτλ» σημειώνει.

Σχετικά με τα επεισόδια της Οδύσσειας και την εσωτερική σύνταξη 
των Απολόγων, αυτά σχηματίζουν και πάλι τριάδες και μάλιστα 
με πολύ συγκεκριμένη σειρά: Κίκονες, Λωτοφάγοι και Κύκλωπες, Αίολος, 
Λαιστρυγόνες και Κίρκη και Σειρήνες, Σκύλλα-Χάρυβδη, Θρινάκια. 
«Πάντοτε το πρώτο είναι συνοπτικό και τα άλλα δύο διεξοδικά.
 Είναι συμμετρικά δεμένα μεταξύ τους με «κρίκους» και ο τρίτος κόμβος 
της αφήγησης είναι αυτός που αλλάζει αποφασιστικά την τύχη του Οδυσσέα 
και των εταίρων του» σημειώνει η κα Τσώνη. 
«Θέλουν οι μαθηματικοί, οι φιλόλογοι, οι καλλιτέχνες να βρουν τον εαυτό τους;
 Θα τον βρουν στα ομηρικά έπη» υπογραμμίζει η δρ Τσώνη κι αναφέρει 
εν κατακλείδι έναν στίχο του Κωστή Παλαμά 
από το ποίημά του «Pαψωδία»: «ω μεγαλόχαρο βιβλίο, 
σε καρτερούσα μάθημα κι εσύ ήρθες θάμα»..

Κόρινθος: Λίγα ψίχουλα αγάπης μας γυρεύουν και ειδικά τώρα το Χειμώνα. (8 φωτογραφίες)









Κόρινθος-σήμερα: Το έχουμε ξαναπεί. Ο φωτογράφος πάντα εκτός πλάνου.

Κόρινθος-LOUKOUMAN-Posto di Giovanni
Ναι φυσικά πάντα στην Ερμού και δίπλα στο Δημαρχείο.
Καφεδάκι και συζητησούλα χαλαρά με φίλους.


Τον εγκαταλείπει και ο "Αριστοφάνης" του;

ΟΡΙΣΤΙΚΗ «ΡΗΞΗ» ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΣΥΡΙΖΑ:
«ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ- 
ΈΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΜΑΤΑ
 ΓΕΜΑΤΑ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»
Τώρα που βουλιάζει το σκάφος...
Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση ασκεί ο γνωστός παρουσιαστής 
και ηθοποιός Λάκης Λαζόπουλος
μέσα από κείμενο στην ιστοσελίδα altsantiri.gr με αφορμή την επικείμενη 
αύξηση της τιμής του καφέ και το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου.
Ο γνωστός παρουσιαστής που στο παρελθόν υπήρξε μέσω της εκπομπής του
 «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» σφοδρός υπέρμαχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ 
βάλλει τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και κατά των δανειστών.
Αναλυτικά τα όσα γράφει ο Λάκης Λαζόπουλος στο altsantiri.gr:
«Η χώρα πάλι περιμένει. Τώρα έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας 
στην 5η Δεκεμβρίου.
Γαντζωμένοι σε μέρες, σε ώρες, και σε λεπτά.
Θα βρούμε άκρη με το χρέος;
Αυτό το δυσβάσταχτο, τυραννικό, αβίωτο χρέος, που μας έχει βυθίσει σ
το σκοτάδι της ανυποληψίας.
Θα δούμε τι θα πει ο τύραννος της Ευρώπης. 
Το μεγάλο μας αφεντικό.
Η Ευρώπη σέρνεται αδιαμαρτύρητα στο άρμα της παράνοιας.
Ζούμε πια σε μια Ευρώπη εξαθλίωσης, τρομοκρατίας. 
Μια Ευρώπη διαλυμένη, ξενοφοβική και ακροδεξιά.
Η Ευρώπη γεννάει μικρούς Χίτλερ παντού. 
Η Γερμανία γίνεται και πάλι η μητέρα του νεοναζισμού, μόνο που ότι γεννάε
ι το γεννάει μακριά από το δικό της σώμα.
Η ακροδεξιά ήταν και παραμένει παιδί της Γερμανίας.
Εμείς, βέβαια, στις πορείες μας καταλήγουμε πάντα στην αμερικανική πρεσβεία, 
αλλά όπως η ιστορία κάνει καινούργιους κύκλους, 
έτσι και οι διαδηλωτές σε λίγο θα αλλάξουν διαδρομές.
Εμείς εδώ λοιπόν.
 Περιμένουμε τις καινούργιες ημερομηνίες. 
Να δούμε τι άλλο θα μας κόψουν, τι άλλο θα αυξήσουν.
Οι δικοί μας εδώ, ετοιμάζονται να αυξήσουν τον καφέ κατά 50%.
Πρέπει να είναι αληθινά τρελοί οι άνθρωποι.
Ειλικρινά.
Θα μου πεις ο καφές σε πείραξε; Έχουν ανέβει όλα τον κατακόρυφο. 
Γίνεται της πουτάνας της αύξησης κι εσύ μου λες καφέ;
Όμως η Ελλάδα είναι καφές. 
Είναι συζήτηση, είναι συνάντηση είναι όσα γέλια έχουν απομείνει ακόμα.
Έχει γεμίσει η Ελλάδα στόματα γεμάτα θυμό και εκδίκηση. 
Τα χαμόγελα πεθάναν.
Ζούμε σε μία χώρα όπου σου επιτρέπει όταν βρεις έναν άνθρωπο στον δρόμο
 να πεταχτείτε να πιείτε ένα καφέ, απολαμβάνοντας την μέρα.
«Είστε ζεστός λαός», μου έλεγε ένας φίλος Γερμανός στην Πάρο.
«Είναι το κλίμα μας», του λέω. Αυτό επιβάλλει συμπεριφορές. 
«Σε σας εκεί βρέχει ασταμάτητα και κάνει ψοφόκρυο.
 Δεν μπορείς να σταθείς να πιάσεις κουβέντα. 
Πρέπει να πας να χωθείς κάπου».
Εμείς έχουμε υπόστεγο τον ουρανό.
Εμάς ο ήλιος μάς επιτρέπει να πιάσουμε κουβέντα στον δρόμο. 
Βέβαια, αυτός ο ήλιος μάς αποδιοργανώνει κιόλας.
Λες τόσο ωραία μέρα και εγώ θα κάθομαι μέσα να δουλεύω; 
Την κοπανάς.
 Πας μετά στις δημόσιες υπηρεσίες και τους ψάχνεις. 
Τρεις να δουλεύουν, οι άλλοι να σου δείχνουν με το δάχτυλο του Κολοκοτρώνη
 ποιος είναι ο αρμόδιος για την περίπτωσή σου. 
Και δυο τρεις απελπισμένες από τους χωρισμούς να τρώνε τυρόπιτες να ξεχαστούν.
Και αρκετοί βέβαια που έχουν πεταχτεί για έναν καφέ απέναντι.
Καφές είναι αυτός. 
Φίλος είναι αυτός. 
Να μην πεις μια κουβέντα;
Θα διαλυθεί όλη η χώρα μ’ αυτούς τους ανελέητους φόρους πού δεν έχουν τελειωμό. 
Χιλιάδες επιχειρήσεις με καφέ θα τιναχτούν στον αέρα.
 Κλείσαν τόσες επιχειρήσεις πρέπει να κλείσουν κι άλλες; 
Κάθε μέρα σκέφτονται έναν καινούργιο φόρο, αντί να σκέφτονται μία καινούργια ανάσα.
Όσες επιχειρήσεις δίνουν στα στελέχη τους αυτοκίνητα, κινητά, βενζίνες,
 άκουσον άκουσον, αυτά θα θεωρούνται σαν εισόδημα των εργαζομένων 
και πρέπει να φορολογούνται. Τρέλα. Καθαρή. Ατόφια.
Κι όμως είναι οι απαραίτητες συνθήκες εργασίας στο σήμερα.
Εκτός κι αν του το αγοράσεις εσύ το αυτοκίνητο για να κάνει τις δουλειές 
της υπηρεσίας του. 
Εκτός κι αν έχεις συγκοινωνίες που σε πάνε παντού. 
Άμα δεν τα έχεις όλα αυτά σέβεσαι την ανημποριά σου σαν κράτος
 και δεν τα φορτώνεις στους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, 
η οποία δε χτύπησε τα λαθρεμπόρια – ούτε είδαμε και κανέναν να περνάει 
το κατώφλι των φυλακών – δεν μπορεί να φορτώνει στους εργαζόμενους
 όσα δεν κατάφερε η ίδια να μαζέψει.
Δεν μπορεί να αυξάνει τον καφέ 50%. 
Είναι ευκολίες και αποφάσεις ιστορικού αναλφαβητισμού.
Δικαιολογίες υπήρχανε και υπάρχουνε και για τους προηγούμενους
 και για τους καινούργιους.
Ένα μόνο επιχείρημα δεν θα δεχτώ και με προσβάλει βάναυσα.
Το να μου λένε ότι το χρέος αυτό είναι βιώσιμο. 
Μόνο και μόνο γιατί κάποιοι είναι το μακρύ χέρι του ακατανόμαστου
 τυράννου της Ευρώπης.
Αυτό μόνο αυτός το ισχυρίζεται.
Η Ελλάδα στενάζει. 
Πολλά χρόνια τώρα. 
Και όσο περνάει ο καιρός τόσο η κούραση γίνεται πιο ευδιάκριτη στα πρόσωπα.
Το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο. 
Ας το καταλάβουν εκεί, στις 5 Δεκεμβρίου.
 Αλλά δεν θα την πληρώσει ο εργαζόμενος, δεν θα την πληρώσει ο καφές.
Κόβεις μισθούς, κόβεις συντάξεις και την ώρα που πάει στο καφενείο ο άλλος 
να ξεχαστεί του ανεβάζεις και τον καφέ.
Άσ’ τον ένα λεπτό να ησυχάσει ο άνθρωπος κάπου.
Γιατί καφές είναι Ελλάδα, είναι κουβέντα, είναι ήλιος, είναι ζωή, είναι παρέα, 
είναι αγάπες παλιές, είναι αγάπες καινούργιες, είναι η πρώτη φράση του φλερτ.
Θες να πάμε αύριο για έναν καφέ;
Ε, άσε μας να πιούμε ένα καφέ, ρε αδερφέ.
Να παραγγείλουμε έναν βαρύ πικρό;
Καφές και πάσης Ελλάδας που λένε.
Αν και ο καφές των Ελλήνων έχει πλέον το ίδιο κατακάθι.
Έτσι ξεκινούν όλες οι καφετζούδες πια.
Καλέ μεγάλη στεναχώρια βλέπω, τι είναι; 
Τι σε τρώει ματάκια μου; 
Ποιος καημός;
Και ένα ζώο βλέπω εδώ.
Γάιδαρος είναι, ο άντρας σου είναι, δεν μπορώ να ξεχωρίσω.
Και χωρίς καφέ τέτοιοι διάλογοι δεν υπάρχουν.
Μας ξηλώνουν τη ζωή. Πρέπει όμως σε κάτι να θυμίζουμε τους παλιούς μας εαυτούς.
Αυτούς που μας κράτησαν όρθιους στην ιστορία.
Η Κλεοπάτρα, έχωνε τις χρυσές τις καρφίτσες στα στήθια των σκλάβων της
 γιατί ήθελε να ακούει τις φωνές από τον πόνο τους.
Έτσι έχει γίνει η Ευρώπη σήμερα. 
Σαν Κλεοπάτρα χώνει τις χρυσές οδηγίες της βαθειά στα στήθια μας και στις ζωές μας. 
Στα δέρματα μας. 
Μας χώνουν χρυσές καρφίτσες οι Κλεοπάτρες της Κομισιόν. 
Χωρίς όμως να ακούνε τις φωνές μας.
Είναι το τζάμι της τηλεόρασης ενδιάμεσα που δεν τούς επιτρέπει 
να ακούνε τις φωνές του κόσμου.
Γι’ αυτό χαμογελούν αδίστακτα εκεί, στις συναντήσεις τους.
5 του Δεκέμβρη λοιπόν.
Θα ξαναχώσουν τις καρφίτσες τους οι βάρβαροι της γραβάτας.
Θα μας αφήσουν να πιούμε ένα καφέ ήσυχοι;
Οι βάρβαροι…»
Δικό μας σχόλιο:

Τον εγκαταλείπει και ο "Αριστοφάνης" του;

Αντί για δικά μας σχόλια λίγα 
από τα σχόλια αναγνωστών της πηγής μας.

Να φτιάξουμε έναν ουρανό με λίγες λέξεις.

Απόκριση
στον ποιητή Θανάση Παπαθανασόπουλο.

Ο ήλιος μοιράζεται σε κομμάτια
μέσα στους ποιητές.

Είναι το αντίδωρο
που ο Θεός διανέμει στους εντολείς του.

Συμμετέχουμε στην υπόθεση του φωτός.

Ενώ φτιάχνουν
 εκείνοι, πουλούν, διακινούν
όπου γης κι όπου άνθρωποι όπλα
κι αποθηκεύουν αίμα
σκοτώνοντας όνειρα
εμείς προσπαθούμε:
Να φτιάξουμε 
έναν ουρανό
με λίγες λέξεις.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Αναμνηστική φωτογραφία μου
με αυτόν, τον σπουδαίο ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο.

Ποιος είναι ο αρχαιότερος δρόμος στην Ελλάδα; (φωτoγραφίες)

Ο Έλγιν έκανε μια στάση για να αρπάξει τρεις ιωνικούς κίονες και ο Α. Σικελιανός
 έγραψε ποίημα για τις ειδυλλιακές εικόνες που έζησε δίπλα στο ποτάμι…

Πρόκειται για έναν σπουδαίο δρόμο της αρχαιότητας που άντεξε
 μέσα στον χρόνο και έχει φωτεινή ιστορία.
Συνέδεε το Θριάσιο Πεδίο με τη Δυτική Πύλη της Αθήνας και πήρε αυτό το όνομα 
γιατί αποτελούσε τη διαδρομή που ακολουθούσε η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
 Κατά μήκος της διαδρομής υπήρχαν αρκετά μνημεία, κάποια από τα οποία 
έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. 
Σήμερα το μόνο τμήμα που διατηρεί κάποια στοιχεία από την αρχαία διαδρομή
 είναι το 1 χλμ που συνδέει το ιερό της Αφροδίτης στην Αφαία Σκαραμαγκά
 με τη Λίμνη Κουμουνδούρου.
Το πλάτος της Ιεράς Οδού ήταν πέντε μέτρα και σε πολλά σημεία υπήρχαν
 χτισμένες πέτρες εκατέρωθεν για να συγκρατούν τα νερά και να προφυλάσσουν 
το οδόστρωμα. Σε σημεία που γλιστρούσαν, λάξευαν σκαλοπάτια,
 ενώ έχει σωθεί επιγραφή από το 421 π.Χ. που μαρτυρά ότι οι ιερείς 
του ναού της Θεάς Δήμητρας, οι οποίοι τη συντηρούσαν, 
είχαν παραγγείλει την κατασκευή γέφυρας στους Ρειτούς….
Λίγο παρακάτω, στο σημείο που είναι σήμερα η διασταύρωση της Ιεράς Οδού 
με την Κωνσταντινουπόλεως ήταν η περιοχή Σκίρον, τοποθεσία στην οποία
 κατέληγε μια πομπή από την Ακρόπολη κάθε Ιούνιο. 
Αυτό ήταν και το φυσικό όριο του ελαιώνα, ενώ σε μικρή απόσταση,
 εκεί που βρίσκεται σήμερα η Γεωπονική, υπήρχε η περίφημη «Ελιά του Πλάτωνα». 
Σε αυτό το τμήμα υπήρχαν ναοί και ιερά με σημαντικότερο αυτό
 της Δήμητρας και της Κόρης, ενώ σε μικρή απόσταση ήταν η κοίτη του Κηφισού
 όπου υπήρχε γέφυρα. Ο ναός του Αγίου Σάββα στην περιοχή είναι κτισμένος
 πάνω στα ερείπια του ναού που ήταν αφιερωμένος στον Μειλίχιο Δία….
Πλήθος ευρημάτων έχουν φέρει στην επιφάνεια οι αρχαιολογικές ανασκαφές 
στο Αιγάλεω, ενώ δεν είναι ακόμη γνωστό το σύνολο των ευρημάτων που αποκάλυψε
 ο μετροπόντικας που έφτασε στην πλατεία Εσταυρωμένου. 
Είναι σίγουρο πως έχουν εντοπιστεί τρεις μεγάλοι σαρκοφάγοι με θραύσματα αγγείου
 κι ένα σημαντικό τμήμα της Αρχαίας Οδού. 
Το πρώτο μνημείο που έβλεπαν οι επισκέπτες της Αθήνας 
ήταν ο τάφος της Πυθιονίκης στο Χαϊδάρι, στο σημείο απ΄ όπου φαίνεται
 και σήμερα η Ακρόπολη, μπαίνοντας στην Αθήνα….
Ο Παυσανίας που περιγράφει την διαδρομή αναφέρει ότι συνάντησε 
το Ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί. Εκεί ήταν μία από τις πιο σημαντικές στάσεις
 της ελευσινιακής πομπής. Μάρτυρας της ύπαρξης του ναού αποτελεί ο κίονας
 που είναι εντοιχισμένος στη Μονή Δαφνίου. 
Τους υπόλοιπους τρεις τους είχε αρπάξει ο Έλγιν και τους είχε μεταφέρει στο Λονδίνο.
 Την ύπαρξή τους είχε επιβεβαιώσει και ένας άλλος Άγγλος περιηγητής 
και αρχαιολόγος, ο Edward Dodwell (1767-1832), που πέρασε από το Δαφνί 
το φθινόπωρο του 1805. Ανέφερε ότι υπήρχαν μερικοί μικροί ιωνικοί κίονες 
με τα κιονόκρανά τους. Οι κίονες σήμερα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο 
μαζί με την υπόλοιπη κλεμμένη Ελλάδα….
Η Ιερά Οδός συνεχίζονταν μέχρι την Ελευσίνα και πριν από τον Σκαραμαγκά 
βρισκόταν σε λόφο το ιερό της Αφροδίτης. 
Μετά το ιερό ήταν τα ρέματα στους Ρείτους και η κοίτη του Κηφισού 
προς την Ελευσίνα που πλημμύριζε και τότε. 
Εκεί, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ανδριανός έφτιαξε γέφυρα με τέσσερα τόξα 
για να γλιτώσουν οι κάτοικοι και οι καλλιέργειες από τα νερά. 
Το φυσικό τοπίο που περιέβαλε την Ιερά Οδό δεν άλλαξε σημαντικά 
από την αρχαιότητα έως τις αρχές του 20ου αιώνα όπως καταδεικνύουν πλήθος 
από φωτογραφίες, γκραβούρες και καρτ ποστάλ…
Η αρχαία οδός που συνέδεε την Αθήνα με την Ελευσίνα παρέμενε για αιώνες
 ένας πανέμορφος δρόμος που προσφερόταν για περίπατο, πέρα από την κάλυψη
 των συγκοινωνιακών αναγκών.
 Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός στο ομώνυμο ποίημα που αφιέρωσε στην Ιερά Οδό 
αναφέρει ότι επέλεξε τον συγκεκριμένο δρόμο 
για να «ν΄ αρμέξει ζωή από τον έξω κόσμον», αγναντεύοντας το όμορφο τοπίο 
και χαζεύοντας τους πλανόδιους και τους αρκουδάδες. 
Η περιγραφή του εντυπωσιάζει και συγκινεί:

«Tι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα σα δρόμος της Ψυχής. 
Φανερωμένος μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε αργά συρμένα 
από τα βόδια αμάξια γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα αμάξια, 
γοργά που προσπερνούσαν, με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους.»

Οι λόγοι για τους οποίους η σημερινή εικόνα της Ιεράς Οδού
 δεν έχει καμία σχέση με αυτή της καρτ ποστάλ και της περιγραφής 
του Σικελιανού είναι πολλοί και δυσάρεστοι. 
Άλλωστε και ο ποιητής, που έγραψε το συγκεκριμένο ποίημα το 1935 
ήθελε να δείξει τη βαρβαρότητα του ανθρώπου που καταστρέφει τη φύση,
 τη Μεγάλη Θεά, την αιώνια Μάνα και εν τέλει την υποδούλωσή του….

Άγγελος Σικελιανός

Ακολουθεί το ποίημα του Άγγελου Σικελιανού
 «Ιερά Οδός»:
Aπό τη νέα πληγή που μ’ άνοιξεν η μοίρα
έμπαιν’ ο ήλιος, θαρρούσα, στην καρδιά μου
με τόση ορμή, καθώς βασίλευε, όπως
από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι π’ ολοένα
βουλιάζει.

Γιατί εκείνο πια το δείλι,
σαν άρρωστος, καιρό, που πρωτοβγαίνει
ν’ αρμέξει ζωή απ’ τον έξω κόσμον, ήμουν
περπατητής μοναχικός στο δρόμο
που ξεκινά από την Aθήνα κ’ έχει
σημάδι του ιερό την Eλευσίνα.

Tι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα
σα δρόμος της Ψυχής.

Φανερωμένος
μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε
αργά συρμένα από τα βόδια αμάξια
γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα
αμάξια, γοργά που προσπερνούσαν,
με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους.
Πηγή: mixanitouxronou.gr