Να το πιστέψω θα ‘θελα πως έχω παραισθήσεις
και λέω ζεις σε όνειρο σε λίγο θα ξυπνήσεις.
Δεν είναι λέω δυνατόν, πως το μπορεί και κάνει
να μου μιλά τόσο συχνά αφού έχει πεθάνει.
Δεν κάνω χρήση κι απ αυτές που λένε τις ουσίες
που παραισθήσεις προκαλούν και βλέπεις οπτασίες
απατηλές, μα πάντοτε κι όταν τις συνηθίσεις
ο εφιάλτης γίνονται κι αιχμάλωτος θα ζήσεις.
Από αφέντης, άρχοντας που στην αρχή θα νιώσεις
αιχμάλωτός τους γίνεσαι ώσπου να «τελειώσεις»,
επώδυνα πολύ χαζά και δίχως σημασία
πως έμπλεξες, πως κόλλησες και ποια ήταν αιτία.
Εσύ όμως στα όνειρα υπάρχεις κι είναι μόνο
αυτός ο πιο πολύτιμος μοναδικός μου πόνος
δώρο που μου ‘κανες εσύ κι όσο θα σε θυμάμαι
θα έρχεσαι στα όνειρα και ώρες θα μιλάμε.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου