Στο σπίτι πάντα άναβε, η μάνα μου καντήλι
αφού πρώτα-πρώτα άλλαζε το χθεσινό φυτίλι.
Ύστερα θα καθάριζε τα λάδια στο ποτήρι
κι απ το καλό του φαγητού, έβαζε λαδωτήρι!
Τέλος το ακούμπαγε, αφού το ΄χε ανάψει
μέσα σε πιάτο με νερό κι όχι να μη μας κάψει,
αλλά σαν έλθουν οι ψυχές, μου έλεγε, το βράδυ
με το νερό δεν καίγονται και πίνουνε το λάδι!
Είναι ψυχές, μου έλεγε, προγονικές που κάνουν
γλέντια, γιορτές, συνάθροιση, όπως προτού πεθάνουν!
Πάν Καρτσωνάκης
