Διερωτηθήκαμε ποτέ αν τα Χριστούγεννα
αποτελούν αποκλειστικά γιορτή των χριστιανών
ή αν δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντιγραφή θρύλων
και ιστοριών, ηθών και εθίμων παλαιότερων λαών
και θρησκειών;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το ερώτημα αυτό
μπορεί να σοκάρει πολλούς.
Ή μπορεί ορισμένοι να κάνουν και πονηρές σκέψεις
ως προς τους σκοπούς αυτού του ερωτήματος.
Όπως και να έχει όμως, η απάντηση
στο ερώτημα είναι καταφατική.
Ο χριστιανισμός προκειμένου να φανεί πιο οικείος
προς τους λαούς στους οποίους επιβλήθηκε
(πολλές φορές δια της βίας), αναπροσάρμοσε θρύλου
ς και παραδόσεις των θρησκειών τις οποίες εκτόπισε.
Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε Δεκέμβριο.
Παρά τα όσα μπορεί να πιστεύουν οι περισσότεροι,
η ημερομηνία γέννησης του Ιησού είναι άγνωστη.
Το μόνο σίγουρο είναι
πως δεν γεννήθηκε τον μήνα Δεκέμβριο.
Με βάση τα όσα περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη
ο Χριστός θα πρέπει να γεννήθηκε φθινόπωρο
ή άνοιξη.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει
ότι: «Στην ίδια εκείνη περιοχή υπήρχαν
και μερικοί βοσκοί που διανυκτέρευαν στην ύπαιθρο
και φύλαγαν βάρδιες στο κοπάδι τους».
Σε καμιά περίπτωση οι βοσκοί θα διανυκτέρευαν
στο ύπαιθρο μέσα στη βαρυχειμωνιά
αλλά σε πιο ήπιες εποχές όπως είναι το φθινόπωρο
και η άνοιξη.
Ο Λουκάς μας δίνει και το στοιχείο ότι
εκείνη την περίοδο γινόταν απογραφή πληθυσμού.
Εκείνες τις εποχές δεν γίνονταν απογραφές
κατά τη χειμερινή περίοδο λόγω δυσκολιών
στη διακίνηση του πληθυσμού προκειμένου
να μεταβεί στο χώρο καταγωγής του.
Αρχικά
δεν γιορτάζονταν τα Χριστούγεννα.
Τα Χριστούγεννα
γιορτάστηκαν για πρώτη φορά το 300 μ.Χ.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι οι πρώτοι ιστορικοί
της Εκκλησίας όπως και άλλοι ιστορικοί παραλείπουν
τα Χριστούγεννα από τις εκκλησιαστικές γιορτές.
Και αυτό διότι η Αγία Γραφή δεν αναγνωρίζει
την ημέρα γέννησης αλλά την ημέρα θανάτου.
Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα
των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη
από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.Χ. αιώνα.
Σημειώνεται δε ότι αρχικά και για αρκετά χρόνια
η γέννηση του Ιησού γιορταζόταν την ίδια ημέρα
με τα Θεοφάνεια, δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου.
25η Δεκεμβρίου,
ημέρα γιορτής του Θεού Ήλιου.
Εξ’ όσων φαίνεται η μετάθεση της ημερομηνία
στις 25 Δεκεμβρίου έγινε από τον Γρηγόριο
τον Νανζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ.
και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο (345-407 μ.Χ.)
ο οποίος αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια
να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.
Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού,
τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων
στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν
σε όλη την Ανατολή.
Κατά «σύμπτωση» όμως, αυτή η ημερομηνία
ήταν η ίδια με την ημερομηνία που γιόρταζαν
οι λεγόμενοι ειδωλολάτρες
την γέννηση του Θεού Ήλιου!
Με άλλα λόγια οι χριστιανοί επιχείρησαν
(και το πέτυχαν) να αντικαταστήσουν τη γέννηση
του Ήλιου με τη γέννηση του Ιησού.
Οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει τον Ήλιο.
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει
την αρχή του χειμώνα, και αρχίζει βαθμιαία
να αυξάνει η ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα,
κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο.
Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι,
και έρχεται η άνοιξη,
η εποχή της αναγέννησης για την φύση.
·Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου γιόρταζαν
την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη.
·Το ίδιο και οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες
που ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ.
· Οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση
του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά.
·Οι Βραχμάνοι γιόρταζαν την γέννηση
του βασιλιά του κόσμου.
·Οι αρχαίοι Έλληνες
κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου
γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου.
Ο Διόνυσος ήταν ο καλός «Ποιμήν»,
του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο,
όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.
Ανάλογη εικόνα δημιουργήθηκε και για τον Ιησού
που όχι μόνο παρουσιάζεται αλλά αναπαρίσταται
ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και ο Διόνυσος.
Κυρίως όμως η γιορτές αυτές είχαν ταυτιστεί
με τον Φωτοφόρο θεό Απόλλωνα.
Στη Ρώμη γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια,
προς τιμήν του Κρόνου.
Από αυτές τις γιορτές έχουν την πηγή τους
τα περισσότερα έθιμα των Χριστουγέννων όπως
τα κάλαντα, η ανταλλαγή δώρων, οι στολισμοί,
το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και άλλα.
Θεοί που γεννήθηκαν από παρθένες.
Η αντίληψη που έχουν αρκετοί ότι ο Ιησούς
είναι ο μόνος θεός ή γιος τους θεού
που γεννήθηκε από παρθένα είναι λανθασμένη.
Από παρθένα μητέρα γεννήθηκαν ακόμα
και βασιλείς όπως ο Αμενχοτέπ της Αιγύπτου,
1.500 χρόνια πριν τον Χριστό.
Χωρίς την παρέμβαση άνδρα γεννήθηκαν
ο αγγελιοφόρος θεών Θωτ και άλλοι θεοί
της αρχαιότητας όπως οι Αιγύπτιοι θεοί
του Ήλιου Ώρος και Ρα.
Παρθένα και μάλιστα
με πολλά παιδιά ήταν
και η θεά Ήρα.
Με τον ίδιο τρόπο γεννήθηκαν
ο θεός της Φρυγίας Άττις, ο έλληνας θεός Διόνυσος
ο έλληνας ήρωας Περσεύς, ο Άδωνης,
ο Βούδας και πολλοί άλλοι.
Γεννήθηκαν σε σπηλιές.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση
ο Ιησούς γεννήθηκε μέσα σε μια σπηλιά.
Ωστόσο σε σπηλιές γεννήθηκαν ο Άδωνης,
ο Διόνυσος, ο Ερμής, ο Μίθρας, ακόμα
και θεοί της Ασίας, όπως δείχνει
και η σχετική φωτογραφία που παραθέτουμε.
Σε σπηλιά γεννήθηκε, όπως λέγεται,
και ο θεός Ερμής.
Ο ίδιος ο Δίας
(που θεωρούνταν ο πατέρας ή ο βασιλιάς των θεών)
γεννήθηκε από τη Ρέα μέσα σε μια σπηλιά.
Γενικά όμως όλοι αυτοί οι θρύλοι για τη γέννηση
των θεών σε σπηλιές συνδέονται με το γεγονός
ότι οι σπηλιές, άλλοτε κατοικίες
των πρωτόγονων ανθρώπων, άρχισαν να θεωρούνται
άντρα των πνευμάτων και των θεών
και να μετατρέπονται στα πρώτα ιερά.
Με τις σπηλιές άρχισαν να συνδέονται κατοπινά
και οι αφηγήσεις για τη γέννηση
και την ταφή των θεών.
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι μέσα στο διάβα
των αιώνων η κάθε θρησκεία διαμόρφωνε
τα ίδια δεδομένα δίνοντας τους διαφορετικό
περιεχόμενο και προσαρμόζοντας τες
στις δικές της διδασκαλίες.
Κατά συνέπεια σε καμιά περίπτωση μπορεί
να θεωρηθεί ότι η περίπτωση του Ιησού
υπήρξε μία και μοναδική στην παγκόσμια ιστορία.