Λίγο πριν από την υπόθεση του Γολιάθ,
η Βίβλος περιγράφει μια συντριπτική νίκη
του Σαούλ, με εξακόσιους μονάχα άοπλους
Εβραίους στρατιώτες, (Α΄Σαμ.14.2) απέναντι
σε μια φιλισταιική πανστρατιά:
«τριάντα χιλιάδων αρμάτων, έξη χιλιάδων ιππέων
και λαός (πεζοπόρων στρατιωτών)
ως η άμμος της θαλάσσης». Α΄Σαμ.13.1-5.
Τουλάχιστον οι 600 αυτοί στρατιώτες του Σαούλ,
μόλις είχαν δει "τέρατα και σημεία",
υπέρ του λαού τους... γιατί λοιπόν επί σαράντα
ολόκληρες μέρες, κανείς δεν τολμούσε
να αποδεχθεί την πρόκληση;
Στην μάχη
(που προηγείται του επεισοδίου με τον Γολιάθ)
με τις χείμαρο-μαγγανείες του Σαμουήλ...
........οι Φιλισταίοι "τρελάθηκαν"
και "αλληλοσκοτώθηκαν".
Στην ίδια αυτή μάχη, ο Ιωνάθαν,
ο γιός του βασιλιά Σαούλ, ολομόναχος σκότωσε
είκοσι πάνοπλους άνδρες! (Α΄Σαμ.14.14)
Παρ’ όλα αυτά, ούτε κι αυτός ο υποτιθέμενος
ήρωας των μαχών, επί σαράντα μέρες δεν τόλμησε
να αποδεχθεί την μονομαχία με τον Γολιάθ!
Όλοι αυτοί οι σκληροτράχηλοι στρατιώτες...
.........επί σαράντα μέρες ακούνε τον Γολιάθ
να τους ταπεινώνει και να χλευάζει
τον παντοδύναμο θεό τους!
Κρίνουν όμως, ότι δεν θα ήταν φρόνιμο
να διακινδυνεύσουν το μέλλον της χώρας τους
σε μια άνιση μονομαχία με τον γίγαντα Γολιάθ!
Ξαφνικά όμως, όλα αυτά τα πολύ συνετά,
ανατρέπονται και την κρίσιμη αυτή μονομαχία,
που πρόκειται να σημάνει ζωή ή θάνατο
για την παράταξή τους και υποτέλεια
για ολόκληρο τον λαό τους... την αναθέτουν
σε ένα ανεκπαίδευτο παιδαρέλι, που κανένας
δεν γνωρίζει, που δεν μπορεί να κρατήσει όπλα,
και ο κάθε έμπειρος στρατιωτικός θα μπορούσε
δικαιολογημένα να υποθέσει, ότι είναι ένας τυχαίος
νεαρός που καταφεύγει σε ολοφάνερες υπερβολές,
με "ιστορίες για αρκούδες" και λιοντάρια
που δήθεν σκότωσε ταυτόχρονα, προκειμένου
να ικανοποιήσει την αρρωστημένη φιλοδοξία του,
με κίνδυνο να παρασύρει σε υποδούλωση
ολόκληρη την χώρα!
Θα πρέπει να υποθέσουμε λοιπόν, ότι
το πραγματικό θαύμα της περίπτωσης, είναι
η ανεξήγητη αφέλεια των στρατιωτικών συμβούλων
του Σαούλ, που ξαφνικά, επέτρεψαν σε έναν άγνωστο
μυθομανή νεαρό βοσκό, να πάρει το μέλλον
της χώρας στα χέρια του, κατεβαίνοντας
να μονομαχήσει με το φοβερό Γολιάθ, παίρνοντας
μαζί του... μόνο το ποιμενικό ραβδί του!
Πραγματικά, κατά την αφήγηση, κανείς
δεν φαίνεται να γνωρίζει την ύπαρξη της σφενδόνης,
ως το τελικό όπλο του Δαυίδ, πριν αυτός ξεκινήσει
για την φανταστική αυτή μονομαχία!
Απ’ την άλλη, ο κατά τον ισχυρισμό του,
χειροδύναμος Δαυίδ, συμπεριφέρεται δόλια χωρίς λόγο.
Αντί να μονομαχήσει τίμια, στηριζόμενος
στην απαράμιλλη θεόδοτη δύναμή του, την οποία
μόλις περιέγραψε, αυτός λιθοβολεί τον αντίπαλό του
από απόσταση, ακυρώνοντας όσα ο ίδιος είπε.
Αν πάλι, η επιλογή του σφενδονισμού, στηρίχθηκε
σε θεϊκή (προφητική) διαβεβαίωση, τότε... γιατί πήρε
μαζί του πέντε και όχι έναν και μοναδικό λίθο; (!)
Ο ίδιος ο γίγαντας Γολιάθ είναι εντελώς παραμυθένιος!
Με ύψος «έξη πηχών και σπιθαμής»,
είναι ένα τρίμετρο, δυσκίνητο, μυθικό τέρας!
Ένας σχεδόν ανάπηρος γίγαντας, με πρωτοφανή
μάλιστα ακρομεγαλία.
Μια διαπιστωμένη πάθηση γιγαντισμού,
με τόσα πολλά και οδυνηρά συμπτώματα,
που όχι μόνο δεν θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει
την τιμή μιας τόσο σημαντικής μονομαχίας, αλλά
θα του ήταν απολύτως αδύνατον, να αποκτήσει
και αυτήν ακόμα την ιδιότητα του στρατιώτη,
αφού θα ήταν αδύνατον να ανταποκριθεί
στις κοπιαστικές πορείες και την σκληρή
στρατιωτική εκπαίδευση!
Τα ίδια τα βιβλικά στοιχεία που έχουμε γι’ αυτόν,
είναι σαφώς υπερβολικά, ακόμα και για το μέγεθος
ενός γίγαντα. Μόνο ο θώρακάς του,
κατά τον βιβλικό μυθιστοριογράφο ζύγιζε:
«πέντε χιλιάδες σίκλους» (ένας σίκλος =14,25gr)
δηλαδή 71 κιλά! Αν προσθέσει κανείς,
το 600 σίκλων δόρυ του (8,5 κιλά) και ολόκληρο
τον υπόλοιπο οπλισμό του, όπως περικεφαλαία,
ξίφος, δεύτερο δόρυ, περικνημίδες κ.λ.π,
η συνολική στρατιωτική εξάρτυση του γίγαντα,
πρέπει να ξεπερνούσε τα εκατόν πενήντα κιλά!
Ένα τέτοιο φορτίο, μόνο ένας γίγαντας
με τετραπλάσιο βάρος θα μπορούσε να το κουβαλήσει!
Ε, λοιπόν μόνο η Χαλδαιο-παραμυθική Βίβλος,
θα απαιτούσε να δεχθούμε ως αληθινές τέτοιες
εξωφρενικές τερατολογίες! Βέβαια στην κατεύθυνση
της απατηλής αφήγησης, συνηγορούν
και άλλοι ακόμα λόγοι.
Η ίδια η βιβλική αφήγηση, παραμένει μέχρι
σήμερα, εμφανώς αμφισβητούμενη.
Η τόσο ποιητική, έως επική αυτή νίκη του Δαυίδ
επί του Γολιάθ, εικόνα που έγινε παγκοσμίως
γνωστή και παροιμιώδης, αγνοείται επιδεικτικά
απ’ το υπόλοιπο της Παλαιάς Διαθήκης!
Το πλέον ενδεικτικό είναι, ότι ακόμα και ο ίδιος
ο πολυγραφότατος Δαυίδ, στον οποίον αποδίδονται
150 θρησκευτικά ποιήματα, «ύμνοι, θρήνοι
και ευχαριστιακά άσματα» (ψαλμοί), που είναι
φορτωμένα με υπαινιγμούς επέμβασης του θεού
στην ζωή και στην ιστορία του Δαυίδ, ποτέ
και πουθενά δεν αναφέρουν ούτε μια φορά
το όνομα Γολιάθ!
Απουσιάζει δε εντελώς από τους ύμνους του
και η υποτιθέμενη παράτολμη μάχη του,
ταυτόχρονα με δυο άγρια θηρία, λέοντα και αρκούδα,
για να σώσει την ζωή ενός μοναδικού προβάτου!
Του Μ. Καλόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου