Σαν ένα βάλσαμο για το μυαλό τους.

Το σούρουπο, μου προκαλεί μια θλίψη, 

μια διάθεση έντονων αναδρομικών σκέψεων

της περασμένης μου ζωής

κι όμως, αντί για οδυνηρό συναίσθημα 

με φέρνει σε μια ευχάριστη κατάσταση 

σε μια ποιητική διάθεση, θα έλεγα.

Το σούρουπο, σ έναν έρημο 

και ξεχασμένο σιδηροδρομικό σταθμό 

δεν το διπλασιάζει απλά,

αυτό το συναίσθημα,

αλλά το πολλαπλασιάζει.

Κάτι οι σκουριασμένες ράγες,

κάτι τα κτίρια που συμπληρώνουν το τοπίο

και κάτι η σκέψη ότι σε αυτό το τοπίο

που κάποτε έσφυζε από ζωή, 

τώρα μόνο αγριόχορτα, σκουπίδια, ζούδια συναντάς

α, και κάπου – κάπου κάποιους υπερήλικους 

που περπατώντας για λόγους υγείας

δεν παραλείπουν 

να συμπεριλάβουν

 και τον παλιό σταθμό, στο πρόγραμμά τους.

Έτσι σαν μια ευχάριστη συνήθεια,

 σαν ένα βάλσαμο για το μυαλό τους.

Πάν Καρτσωνάκης.