Ο ουρανός σαν θάλασσα απλώνεται μπροστά μας
και τ’ άστρα είναι σαν νησιά τις νύχτες με τα φώτα.
Προκλητικά μας γνέφουνε και σαν να προσκαλούνε
τον άνθρωπο που κάποτε ίσως τα εποικίσει.
Σαν ναυαγός αισθάνομαι χαμένος μες το σύμπαν
και σκέφτομαι ότι μπορεί και ναυαγός να είμαι.
Να χουν ξεμείνει πρόγονοι, σε τούτον τον πλανήτη,
εκατομμύρια χρόνια πριν, και δεν μπορούν να φύγουν.
Οι άνθρωποι ανέκαθεν κοιτούσαν προς τ’ αστέρια.
Ακόμη και το μέλλον τους πίστευαν πως θα δούνε.
Πάν Καρτσωνάκης
Βίνσεντ βαν Γκογκ
Vincent Willem van Gogh
1853-1890
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου