Ζωγράφισα με γράμματα
κι όλα τα χρώματα της γης
για να πλάσω έναν κόσμο
με λέξεις, όνειρα κι επιθυμίες.
Σε προσκάλεσα να ζήσουμε εκεί,
ειρηνικά,
κοιτάζοντας τη θάλασσα,
τον ουρανό, τους γλάρους
και κανείς να μην υπάρχει άλλος,
στον κόσμο μας,
παρεκτός οι φίλοι μας.
Έναν κόσμο
που να τον αντιλαμβάνονται
μόνο όσοι αγαπάμε.
Ένας κόσμος, σα νησί που ταξιδεύει
στην απεραντοσύνη του χρόνου.
Ένας κόσμος δίχως θάνατο
δίχως χθες και αύριο,
ένας κόσμος του παρόντος.
Μοιράστηκα τα όνειρά μου μαζί σου
και γέλασες
αυτά είναι παιδιάστικες φαντασίες
και ποιητικές ουτοπίες,
μου είπες,
αλλά δέχτηκες.
Από τότε κάθε νύχτα
μου τραβάς τα σκεπάσματα
αποκαλύπτοντας το γυμνό μου σώμα.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου