Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος, από πειρατές,
σε ένα ταξίδι του για την Αίγινα και κατέληξε
στα σκλαβοπάζαρα στην Κρήτη.
Ο Ξενιάδης, πλούσιος Κορίνθιος είδε τον Διογένη
και θέλησε να τον αγοράσει.
Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος
πλησίασε τον Διογένη και τον ρώτησε:
“Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει,
τι δουλειά ξέρεις να του πω;”.
Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά “Ανθρώπων Άρχων”.
Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου άρεσε στον Ξενιάδη
που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε
τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης:
“Διοικώ τους ανθρώπους
και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές”.
Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη τη διδασκαλία
των παιδιών του και έτσι ο Διογένης
έμεινε στο Κράνειον,
το καλύτερο προάστιο της Κορίνθου.
Φυσικά και δεν έταν απλό λογοπαίγνιο
αφού ο φιλόσοφος θεωρείτο πολύ καλός
διδάσκαλος της κυβερνητικής,
όπως θα λέγαμε σήμερα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ένα εκπαιδευτή,
τον Λεωνίδα, που ήταν μυημένος στην κυνική
φιλοσοφία. Γνώστης της κυνικής φιλοσοφίας
ο Αλέξανδρος γνώριζε για τον Διογένη,
για τα διδάγματά του, το ύφος και το πνεύμα του.
Έτσι όταν ο Αλέξανδρος ήταν στην Κόρινθο,
ήθελε να τον γνωρίσει και έστειλε ένα υπασπιστή του
να βρει τον Διογένη και να του τον παρουσιάσει.
Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε:
“Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει”.
Ο Διογένης απάντησε “Εγώ δεν θέλω να τον δω.
Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει”.
Πράγματι, ο Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη.
Ο Αλέξανδρος πλησιάζει το φιλόσοφο και του λέει:
“Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος”. Ο Διογένης ατάραχος
απαντά “Και ‘γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων”.
Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και τον ρωτάει:
“Δε με φοβάσαι;” Ο Διογένης απαντάει:
“Και τι είσαι; Καλό ή κακό;”.
Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός.
Δεν μπορεί ένας βασιλιάς να πει ότι είναι κακό,
και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό;
Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτά εκ νέου:
“Τι χάρη θες να σου κάνω;” Και ο Διογένης ξανά
με λογοπαίγνιο απαντά: “Αποσκότισόν με”.
Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την άγνοια
και δείξε μου την αλήθεια.
Το λογοπαίγνιο του Διογένη, μπορεί και να εννοηθεί
έως: Μη μου κρύβεις τον ήλιο”, καθώς οι κυνικοί πίστευαν
πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα,
στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα
από τα υλικά πλούτη.
Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο:
“Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος,
θα ήθελα να ήμουν Διογένης”.
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης
είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία
που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο.
Σε αυτή ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο
πότε ένας βασιλέας είναι ωφέλιμος.
Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλιά
στο εάν είναι ωφέλιμος στο λαό.
Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει:
“Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη
και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος.
Εάν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία
και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος.
Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους
και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις
αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλύτερη της Ασίας
και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος
γιατί δεν ωφελείς το σύνολο”
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου