Κάποιοι λένε, πως έχει πεθάνει. Αν είναι ποτέ δυνατόν.

     Υπάρχω

κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,

σκλάβα τη ζωή σου θά' χω

κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς.

               Υπάρχω

μες' στα μάτια σου που κλαίνε,

μες' στα χείλη σου που καίνε

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ' ακούς.

Είμαι της ζωής σου ο ένας,

δε με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους μιλάς

κι ώρες-ώρες γελάς

κατά βάθος πονάς,

γιατί σκέφτεσ' εμένα.

Είμαι και αρχή και φινάλε

και στη σκέψη σου βάλε

πως αν κάνεις δεσμό

μες' σε λίγο καιρό

θα χωρίσεις γιατί

θα υπάρχω εγώ.

               Υπάρχω

στη χαρά σου και στη λύπη

η μορφή μου δε θα σου λείπει

κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.

              Υπάρχω

μες' στην τύχη σου που βρίζεις,

στο μυαλό σου που ζαλίζεις

με τσιγάρο, μ αναμνήσεις  και πιοτό.

Τους στίχους έγραψε ο Πυθαγόρας

Μουσική ο Χρήστος Νικολόπουλος

κι ερμήνευσε με μοναδικό, όπως πάντα τρόπο    

ο  Στέλιος Καζαντζίδης

Αυτή η εγγραφή είναι αφιερωμένη

στον μεγάλο ερμηνευτή Στέλιο Καζαντζίδη

που κάποιοι λένε, πως έχει πεθάνει.

   Αν είναι ποτέ δυνατόν.

     Ποιός τους πιστεύει;

 Οι μύθοι δεν πεθαίνουν ποτέ!

         Υπάρχω

μες' στα μάτια σου που κλαίνε,

μες' στα χείλη σου που καίνε

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ' ακούς.