Κάθε φορά που ταξιδεύω
σε θυμάμαι
φευγάτη,
μια σκιά, ένα άρωμα.
Παρουσία, αίσθηση
δίπλα μου, κοντά μου.
Στο μυαλό μου και τόσο μακριά μου.
Κάθε φορά που ταξιδεύω
λέω ψέματα στον εαυτό μου
υποκρίνομαι
είμαι αυτός που έσπασε το τσόφλι του,
ναυαγός στην γενέθλια πόλη,
υποδύομαι ρόλους
περιηγητών - εξερευνητών
και ταξιδεύω δίχως χάρτες και πυξίδα
προορισμό και χρονοδιαγράμματα.
Κάθε φορά που ταξιδεύω
μνημονεύω φίλους παιδικούς
που έχουν πια πεθάνει
πίνω το νερό της βροχής
και τραγουδάω στιχάκια
μονότονα
παλιά και μισοξεχασμένα
για μια πολιτεία που έχασα
κερδίζοντας τον κόσμο.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου