Με τη μαγειρική των σημερινών Κινέζων
και των Ιαπώνων και όχι με τη δική μας έμοιαζε
αυτή των Αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν
σαν σκοπό με το φαγητό τους να «ερεθίσουν
και όχι να βαρύνουν το στομάχι». Αυτό προκύπτει
από το βιβλίο του Σαρλ Πικάρ με θέμα τη ζωή
στην κλασική Ελλάδα, όπως αναφέρει το K-mag.gr.
Στα συμπόσια των αρχαίων τα τραπέζια ήταν
φορτωμένα με πλήθος τροφών, ενώ το κρασί
έρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό
νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι.
Τι θα απολάμβανε ένας καλεσμένος σε τραπέζι
στην εποχή του Περικλή.
Οπως αναφέρει η ίδια πηγή οι Αθηναίοι
αρέσκονταν να τρώνε λαγό μαγειρεμένο με μέντα
και θυμάρι, ψητές τσίχλες ή σπίνους διατηρημένους
σε ευωδιαστό λάδι, αρνάκι
ή γουρουνόπουλο σούβλας
ποτισμένο με «θυλήματα»
(χοντροαλεσμένο αλεύρι ραντισμένο με κρασί και λάδι,
με το οποίο έσβηναν το κρέας καθώς ψηνόταν),
γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι
πασπαλισμένα με μελωμένο κρασί και σουσάμι,
αλμυρά τσουρέκια, ψητά ορτύκια, τυρί της Αχαΐας,
σύκα και μέλι της Αττικής, κρασί από τη Χίο
και τη Λέσβο, σταφύλια από τη Μένδη της Παλλήνης,
χέλια και ψάρια από τη λίμνη Κωπαΐδα, θαλασσινά
από την Εύβοια, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο,
βραστούς βολβούς, που ευνοούν τη σεξουαλική
διάθεση, ραπανάκια για να περνά η μέθη και, βέβαια,
τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης,
παραγεμισμένες με τυρί,
μέλι και διάφορα καρυκεύματα.
Το ημερήσιο διατροφικό πρόγραμμα
των Αθηναίων.
Το πρωινό των Αθηναίων ήταν λιτό.
Περιελάμβανε το «ακράτισμα» που ήταν
συνήθως λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο
σε ανέρωτο κρασί, το λεγόμενο άκρατο οίνο.
Μερικές φορές στο πρώτο αυτό γεύμα πρόσθεταν
ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν
απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα
ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο
με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν
ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι Αθηναίοι
ελάμβαναν ακόμη τρία γεύματα:
Το μεσημεριανό τους (το άριστον),
το απογευματινό τους (δειλινό) και το δείπνο,
το οποίο ήταν και το κύριο γεύμα της ημέρας
και το ελάμβαναν αφού έπεφτε ο ήλιος.
Ηταν πλούσιο και πολλές φορές τελείωνε
με τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά,
κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι.
Το προϊόντα
που έβαζαν στο τραπέζι τους.
Το κρέας βρισκόταν συχνά στο μενού τους.
Εδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στο χοιρινό
και στο μοσχάρι, ενώ σπανιότερα έτρωγαν κατσίκι
και αρνί, ενώ έτρωγαν και κυνήγι και κυρίως τσίχλες,
ορτύκια και ελάφια.
Μάλιστα, για να είναι μαλακά τα κρέατα έκαναν
ό,τι και εμείς σήμερα δηλαδή τα μαρίναραν,
κυρίως με χορταρικά.
Οι Αθηναίοι είχαν ιδιαίτερη αδυναμία
στα θαλασσινά και στα όστρακα, ενώ από τα ψάρια
φέρονται να προτιμούσαν τις τσιπούρες,
τα μπαρμπούνια,
τις σαρδέλες και τα χέλια, ενώ θέση στο τραπέζι τους
είχαν και τα παστά ψάρια.
Στο μενού τους θέση είχαν και τα όσπρια, όπως
τα φασόλια, οι φακές, τα ρεβίθια (ψημένα),
τα μπιζέλια και τα κουκιά σε πουρέ (έτνος).
Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν
τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν
από την εποχή του Μίνωα.
Ιδιαίτερη ζήτηση είχαν και τα λαχανικά,
τα οποία οι Αθηναίοι καλλιεργούσαν
στους κήπους τους.
Προτιμούσαν τους βολβούς, τα μαρούλια,
τον αρακά, τις αγκινάρες, τα βλίτα, το σέλινο,
τον άνηθο και το δυόσμο.
Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο,
τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες,
τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια.
Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων
ήταν τα αγγούρια και τα σύκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου