Σε λίγο θα χαθεί και η λίστα επίορκων δημοσίων υπαλλήλων.

Όταν η ανεπάρκεια είναι μεγίστου βαθμού, 

ορθώς πάει ο νους μας στον δόλο, μου είπε κάποτε 

ο καλός μου φίλος ο Παναγιώτης Γεννηματάς.

Όταν όμως η ανεπάρκεια είναι εγκληματική, 

τότε ορθώς πάει ο νους μας στη συγκάλυψη

 (Γ. Καισάριος 25/10/2012).

Το αν ο κύριος Παπακωνσταντίνου έχασε

 ή όχι το περίφημο CD 

(ή USB, όποιο από τα δυο και να είναι) 

με την λίστα Λαγκάρντ, έχει λίγη σημασία, 

από την στιγμή (που αν καταλαβαίνω καλά) 

υπάρχει αντίγραφο. 

Δηλαδή έχει σημασία, διότι ορθώς ο νους μας πάει

 σε απόπειρα συγκάλυψης, αλλά από την στιγμή

 που υπάρχει η λίστα, έχει λίγη σημασία.

Το ερώτημα όμως είναι, τι ποινή υπάρχει 

(αν υπάρχει) για δημόσιους λειτουργούς 

που λόγω απροσεξίας χάνουν δημόσια έγγραφα; 

Διότι όπως δεν υπάρχει δικαιολογία να μην γνωρίζει 

κάποιος τον νόμο, δεν θα πρέπει να υπάρχει

 δικαιολογία να χαθεί κάποιο δημόσιο έγγραφο, 

ιδίως δε τέτοιας σημασίας.

Και όπως κάποιος που παρανομεί θα πληρώσει

 το αντίτιμο που ορίζει ο νόμος, χωρίς

 καμία δικαιολογία (ήξερε δεν ήξερε τον νόμο), 

έτσι κατά την άποψη μου θα πρέπει να υπάρχει 

κάποια ποινή για αυτούς που άθελα τους 

ή από απροσεξία χάνουν δημόσια έγγραφα. 

Δεν είναι δικαιολογία (για μένα) για ποιο λόγο

 χάθηκε το CD, αλλά το ότι χάθηκε

 και κάποιος θα πρέπει να πληρώσει.

Διότι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, 

πως θα μας βγάλουν από το μυαλό ότι κάποιος

 προσπαθεί να συγκαλύψει κάποιον; 

Έμενα τουλάχιστον, δεν μου το βγάζει κανείς 

από το νου και ας έχασε τη λίστα 

ο κ. Παπακωνσταντίνου

 χωρίς να υπάρχει δόλος και αν μην έχει αυτή 

η λίστα ούτε ένα γνωστό όνομα.

Και μέχρι να δημοσιευτεί αυτή η λίστα

 και να αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει ούτε ένα

 γνωστό όνομα, οι πολίτες αυτής της χώρας 

(καθώς και εγώ ο ίδιος) θα πιστεύουν ότι κάποιος

 προσπαθεί να συγκαλύψει κάποιον.

Και αν δεν τιμωρηθεί κάποιος 

(όχι αναγκαστικά ο κ. Παπακωνσταντίνου) 

για αυτή την απώλεια, τότε για άλλη μια φορά

(και με το δίκιο του) ο μέσος πολίτης θα βγάλει 

το συμπέρασμα ότι ζει σε ένα κράτος χωρίς ηθικό 

και όσιο και ότι η κρατική γραφειοκρατία

 (πολιτικοί παράγοντες, δημόσιοι λειτουργοί 

και λοιποί παρατρεχάμενοι) δεν είναι τίποτα άλλο

 από μια κλειστή λέσχη, που αποκλειστικό σκοπό

 έχουν να λεηλατούν οικονομικά αυτή τη χώρα 

και τον μέσο πολίτη προς ίδιον  όφελος

  και τίποτα άλλο.

Διότι σε λίγο θα μας πουν ότι χάθηκαν 

και οι καταδικαστικές αποφάσεις φοροφυγάδων, 

επίορκων δημοσίων υπαλλήλων, εμπόρων 

ναρκωτικών, λαθρεμπόρων όπλων 

και βέβαια πολιτικών που τα έχουν πάρει.

Oops, γράψτε Χ, στο τελευταίο,

δεν υπάρχει λίστα από πολιτικούς 

που τα έχουν πάρει, διότι δεν γίνονται 

αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα, 

με εξαίρεση βέβαια τον Άκη...

Του Γιώργου Καισάριου

george.kesarios@capital.gr