Κι αν οι στερνοί δεν είμαστε, ούτ' οι πρώτοι . . . .

Κι αν δοθήκαμε ολάκεροι στη νιότη,

κι αν άφραστα αγαπήσαμε ό,τι ζει,

κι αν οι στερνοί δεν είμαστε, ούτ' οι πρώτοι

ένθεν η ορμή μας ξεπετά εκεί

επάνω απ' της αβύσσου τ' άγρια σκότη

και πέρα από του πλήθους τη βοή:

δρόμο να μη χαράξουμε προδότη,

στο χώμα χνάρι μας να μη σταθεί.

Κι αν η πίστη στη χίμαιρ' άλλης πλάσης

δε γλυκάνει τη πίκρα στη ψυχή,

Ανυπαρξία κι αν δε μας ξεγελάσεις,

οι κοσμικοί κι οι απόκοσμοι μαζί

να πούμε πως εζήσαμε σ' αμάχη,

μέσα μα και σαν έξω απ' τη ζωή!...

Ρώμος Φιλύρας

Το πραγματικό του όνομα 

ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος,

 γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888

 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, 
στις 9 Σεπτέμβρη 1942. 
Μορφώθηκε κατ' οίκον από τον πατέρα του, 

που 'ταν εκπαιδευτικός και στα 14 του 

εγκατασταθήκανε στην Αθήνα όπου εργάστηκε

 σ' αθηναϊκές εφημερίδες. 

Πέρασε πολλές περιπέτειες και μεταπτώσεις 

σ' όλο τον υγιή του βίο, ύστερα, συνεπεία

 αφροδισιακού νοσήματος, το 1920, πέρασε 

τα σύνορα της ουτοπίας και του δράματος, 

για να υποκύψει στη τρέλα. 

Το 1927 κλείστηκε στο Ψυχιατρείο, -όπου 

δε σταμάτησε να γράφει, άλλοτε καλά και στρωτά 

κι άλλοτε παντελώς αλλοπρόσαλλα ποιήματα, 

τα οποία συνέγραφε σε χαρτί του ψυχιατρείου 

και τα χάριζε αφειδώς στους επισκέπτες,

αλλά τελικά δεν κατόρθωσε να βγει ποτέ από 'κει.