Πόσο μεγάλη ευκαιρία είναι τα ελληνικά ομόλογα;
Εξαρτάται! Αν υπάρξει ένα σχέδιο επαναγοράς,
τότε θα είναι σαν να κλέβεις εκκλησία.
Αν όχι, θα μοιάζει να ψάχνεις θησαυρό στα σκουπίδια.
Άρα; Άρα, η μεγαλύτερη σε αξία πληροφορία
είναι ακριβώς αυτή:
Θα αγοράσουν μαζικά ελληνικά ομόλογα;
Όποιος πράγματι κατέχει αυτή την πληροφορία
είναι σαν να έχει στην τσέπη του τους αριθμούς
που θα κληρωθούν στο τζόκερ.
Τόσο καλά!
Κι είναι απορίας άξιο πως η σχετική πληροφορία
διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης.
Όταν κάποιος θέλει να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του
και να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα,
τότε φροντίζει να τηρήσει τουλάχιστον
τις αρχές της εμπιστευτικότητας.
Η διαρροή, αντίθετα, μπορεί να σημαίνει ένα
από τα ακόλουθα τρία πράγματα: 1) Γίνεται διαρροή
για να καταστραφεί κάθε πιθανότητα να εφαρμοστεί
ένα τέτοιο σχέδιο. 2) Δεν έχουμε τα λεφτά
για να το εφαρμόσουμε και ελπίζουμε ότι η ίδια
η αγορά θα ανεβάσει τις τιμές των ομολόγων μόνο
και μόνο με την φήμη. 3) Κάποιο μεγάλο παιγνίδι
στήνεται και η διαρροή εξυπηρετεί έναν σκοπό.
Σε κάθε περίπτωση ο χειρισμός κι αυτού
του θέματος δίνει τροφή σε όσους υποστηρίζουν
ότι η ελληνική υπόθεση πρόσφερε μεγάλες ευκαιρίες
στους κερδοσκόπους όλου του κόσμου.
Από την ημέρα του... Τιτανικού μέχρι σήμερα.
Το να έχουν συμβεί όλα αυτά τυχαία και από λόγους
βλακείας, είναι κάτι που δεν θα θέλαμε
να το πιστέψουμε. Όχι μόνο γιατί θα έπρεπε
να δεχτούμε ότι κάποιοι απίθανοι τύποι στην Αθήνα
που αρθρογραφούν σε ένα site είναι πιο έξυπνοι
από τους επαγγελματίες των διεθνών αγορών, κάτι
που είναι εξ ορισμού ανόητο, αλλά και διότι ξεχνάμε
μία βασική αρχή:
Τίποτα στον κόσμο αυτόν δεν είναι τυχαίο.
Όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε μιλήσει
για τον περίφημο Τιτανικό, ο γράφων είχε επισημάνει
τότε τον παραλογισμό του πράγματος.
Το ίδιο επισημαίνουμε και σήμερα.
Αν θέλει το κράτος, η ΕΕ, το ΔΝΡ ή η CIA
να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, πρώτα αγοράζουν
και μετά μιλάνε.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι ξεκινούν αύριο
για να αγοράσουν με 10 δισεκατομμύρια ομόλογα
αξίας 40 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Πιστεύει κανείς ότι θα βρεθούν τόσα χαρτιά
σε τέτοια τιμή; Μάλλον όχι!
Όταν παρουσιαστούν οι πρώτες μεγάλες εντολές
αγορών, θα αρχίσει να αυξάνεται η τιμή των ομολόγων
και το σχέδιο θα έχει αυτοκαταστραφεί.
Για να αγοραστούν ομόλογα ονομαστικής
αξίας 40 εκατομμυρίων θα χρειάζονται
ίσως 20 ή 30 εκατομμύρια.
Και τώρα που το συζητάμε, θυμήθηκα
μία παλιά χρηματιστηριακή ιστορία.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90,
όταν γνωστός κερδοσκόπος της Σοφοκλέους
άφηνε να διαρρεύσει ότι είχε πουλήσει ανοικτά
μετοχές μιας κλωστοϋφαντουργίας.
Κάποιος «μάγκας» της αγοράς, λοιπόν, πίστεψε
ότι παγίδευσε τον κερδοσκόπο και άρχιζε
να αγοράζει με μανία μετοχές της εν λόγω
εταιρείας και να ανεβάζει έτσι την τιμή της.
Όταν αυτή είχε σημειώσει άνοδο 50%,
ο κερδοσκόπος γνωστοποίησε ότι ναι μεν
πουλούσε ανοικτά, αλλά από άλλες
χρηματιστηριακές αγόραζε
ακόμη περισσότερες μετοχές.
Κι ότι τις πούλησε όλες στα ψηλά
στον απερίσκεπτο μάγκα.
Ο οποίος, ο μάγκας, έμεινε με ένα σωρό μετοχές
στα χέρια και με ένα επίσης μεγάλο χρέος
προς τις τράπεζες. Ηθικό δίδαγμα;
Στον κόσμο των αγορών υπάρχουν πάντα
πιο έξυπνοι άνθρωποι από εμάς.
Ή αλλιώς, αυτό που μοιάζει με ευκαιρία
μπορεί να είναι και μία μεγάλη παγίδα.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου