Πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα
που έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Έλληνας
μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας
Νίκος Καζαντζάκης (26 Οκτωβρίου 1957).
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε
στο Ηράκλειο της Κρήτης
στις 18 Φεβρουαρίου του 1883.
Ήταν γιος του εμπόρου γεωργικών προϊόντων
και κρασιού Μιχάλη Καζαντζάκη
και της Μαρίας και είχε δύο αδελφές.
Στο Ηράκλειο έβγαλε το γυμνάσιο και το 1902
εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε
νομικές σπουδές.
Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1906
δημοσιεύοντας το δοκίμιο «Η Αρρώστια του Αιώνος»
και το πρώτο του μυθιστόρημα «Όφις και Kρίνο»
σύμφωνα με τη Wikipedia.
Τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε
μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι.
Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε
τον Καζαντζάκη Γενικό Διευθυντή
του Υπουργείου Περιθάλψεως
με αποστολή τον επαναπατρισμό
Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου.
Οι εμπειρίες που αποκόμισε αξιοποιήθηκαν
αργότερα στο μυθιστόρημα του
Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται.
Τον επόμενο χρόνο, μετά την ήττα του κόμματος
των Φιλελευθέρων, ο Καζαντζάκης αποχώρησε
από το Υπουργείο Περιθάλψεως και πραγματοποίησε
αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών,
δραστηριοποιήθηκε έντονα στην ελληνική
πολιτική ζωή, αναλαμβάνοντας την προεδρία
της Σοσιαλιστικής Εργατικής Κίνησης, ενώ
διετέλεσε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου
της κυβέρνησης του Σοφούλη
από τις 26 Νοεμβρίου του 1945
έως τις 11 Ιανουαρίου του 1946.
Παραιτήθηκε από το αξίωμά του μετά
από την ένωση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Το Μάρτιο του 1945 προσπαθεί να πάρει μια θέση
στην Ακαδημία της Αθήνας, αλλά αποτυγχάνει
για δύο ψήφους. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου
παντρεύεται την Ελένη Σαμίου,
στον Άι - Γιώργη τον Καρύτση, με κουμπάρους
τον Άγγελο και την Άννα Σικελιανού.
Tρεις φορές προτάθηκε ο Καζαντζάκης
για το Βραβείο Νόμπελ.
Την πρώτη απ' την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών,
που τον έχει Πρόεδρο, έχοντας συνυποψήφιό του
τον Άγγελο Σικελιανό.
Επίσης δυο φορές προτάθηκε, το 1952 και 1953,
απ' τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών,
ποτέ όμως απ' την Ακαδημία της Αθήνας.
Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO
με αποστολή την προώθηση μεταφράσεων
κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο
στόχο τη γεφύρωση
των διαφορετικών πολιτισμών.
Παραιτήθηκε τελικά το 1948, προκειμένου
να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο.
Για τον σκοπό αυτό εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ
της Γαλλίας, όπου τα επόμενα χρόνια ακολούθησε
μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος,
κατά την οποία ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος
του πεζογραφικού του έργου.
Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση
αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη
και το σύνολο του περιεχομένου
του Τελευταίου Πειρασμού (1953), έργο το οποίο
δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.
Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε
από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων
του Νίκου Καζαντζάκη.
Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές
της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε
σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα,
Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή:
Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή
όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί
και θρήσκοι όσο είμαι εγώ».
Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε
να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη,
καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο
ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας.
*Υπενθυμίζουμε ότι η εκκλησία
της Κρήτης
υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, εκδόθηκε
στο Παρίσι το 1947 και με την επανέκδοση του,
το 1954, βραβεύτηκε, ως το καλύτερο
ξένο βιβλίο της χρονιάς.
Το 1955, ο συγγραφέας
μαζί με τον Κακριδή αυτοχρηματοδότησαν
την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας,
ενώ την ίδια χρονιά
κυκλοφόρησε τελικά στην Ελλάδα
ο Τελευταίος Πειρασμός.
Τον επόμενο χρόνο, τιμήθηκε
με το Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη, ένα βραβείο
το οποίο προερχόταν από το σύνολο
των τότε Σοσιαλιστικών χωρών.
Καθώς μια από αυτές ήταν η Κίνα επιχείρησε
δεύτερο ταξίδι εκεί τον Ιούνιο του 1957,
προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης.
Επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του
προσβληθείς από λευχαιμία.
Νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας
και το Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου τελικά
κατέληξε στις 26 Οκτωβρίου του 1957
σε ηλικία 74 ετών.
Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό
αεροδρόμιο της Ελευσίνας.
Η γυναίκα του Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε
από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του
σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία
ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
Θεόκλητος απέρριψε.
Τη σορό συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας
Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος
και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης,
ο οποίος αργότερα τιμωρήθηκε.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε,
όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή:
«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα,
είμαι λέφτερος».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου