Άνοιξη βγαίνουν τα γερά νιογέννητα πουλάκια
και μια γιορτή φανταστική στην εξοχή αρχίζει
ολόγυρα σε όργιο χρωμάτων να μεθάμε
να ξεγελιέται η καρδιά και θέλει ν’ αγαπήσει.
Ακόμη κι αν σε πλήγωσαν και πάλι πεταρίζεις
κι αν θα ματώσει η πληγή πίνουν να ξεδιψάσουν
γιατί ‘ναι κάποιοι π’ αγαπούν αθώα σαν παιδάκια.
Ακόμη και τα τραύματα βαπτίζουν εμπειρίες.
Αγάπα, γιατί Άνοιξη για πάντα δεν θα είναι
θα έρθει και Φθινόπωρο κι ο κρύος ο Χειμώνας.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου