Όταν, θυμάμαι, στη σχολή σπουδάζαμε για σχέδιο
να κάνουμε ελεύθερο σε βάζα και κεφάλια
μου πρότεινες να παίξουμε παιχνίδι φαντασίας
κάποια φορά στο ύψωμα του κάστρου της Κορίνθου.
Μου έδειχνες τα σύννεφα που άλλαζαν το σχήμα
στον άνεμο και ρώταγες αυτό με τι σου μοιάζει;
Πότε με ζώο δηλαδή και πότε κάτι άλλο
κι ήταν παιχνίδι τρυφερό…. ήταν το μυστικό μας.
Σήμερα το θυμήθηκα τον ουρανό κοιτώντας
κι αναρωτήθηκα που ζεις κι αν ζεις ευτυχισμένη.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου