Ανιστόρητη μωρία η ταύτιση μεταναστών Ελλήνων με τα τωρινά.....

Οι Έλληνες πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελλάδα, 

δεν δύνανται να συγκριθούν με τους αντίστοιχους 

που αιτούνται άσυλο από την σημερινή ελληνική Πολιτεία.

Των Αθανάσιου Μεταξά, Μιχάλη Δέλτα 

(Παρατηρητήριο Ελληνοφώνων Γραικύλων)

Οι πρόσφυγες ή/και μετανάστες του 19ου και 20ου αιώνος, διέφεραν 

ως προς τους σημερινούς αιτούντες άσυλο, ως προς τρία σημεία:

Πρώτον, οι Έλληνες πρόσφυγες εκθεμελιώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες

 ένεκα εθνικών εκκαθαρίσεων, μίας μεθόδου, που υφίστατο κατά κόρον 

στην Χερσόνησο του Αίμου από την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνος 

και της Εποχής του ζητήματος, της Οθωμανικής Κληρονομιάς 

και επέστρεφαν στην Χώρα-Μητρόπολη τους.

Έτσι, στα 1906, μετά την επίδειξη ισχύος της ήδη από τα 1878 

«αυτόνομης και ισχυρής» Βουλγαρίας, οι Έλληνες της Φιλιππούπολης αλλά

 και συλλήβδην της Βουλγαρίας, αναγκάστηκαν να προσφύγουν στην Ελλάδα:

Τον Ιούλιο του 1906, η Ελληνική Μητρόπολη της Φιλιππούπολης καθώς

 και οι εκκλησίες και τα σχολεία των Ελλήνων, διαλύθηκαν

 και οι Έλληνες Μητροπολίτες αντικαταστάθηκαν από Βούλγαρους, 

30.000 Έλληνες επίσης κατέφυγαν στην Ελλάδα.

 Το ίδιο έτος, Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν λόγω της έξαρσης

 που γνώρισε στην Ρουμανία, το «Κουτσοβλαχικόν» ζήτημα.

Δεύτερον, οι πληθυσμοί της εποχής αντηλλάσοντο βάσει Συμφωνιών,

 διεθνώς αναγνωρισμένων και επικυρωμένων, 

κάτι που υποδηλώνει την ύπαρξη συντεταγμένου προγράμματος
 «εξαναγκαστικής» μετανάστευσης αυτών των ανθρώπων. 

Έτσι τον Νοέμβριο του 1919, το «Σύμφωνο περί αμοιβαίας μεταναστεύσεως

 μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας», που διαλαμβάνετο στην Συνθήκη Ειρήνης, 

όριζε τον τρόπο και τον χρόνο των προς ανταλλαγή πληθυσμών.

Πράγματι μετακινήθηκαν εκείνη την περίοδο, 50.000 Βούλγαροι 

και 30.000 Έλληνες προς της αντίστοιχες χώρες, δίχως να προκληθεί αναταραχή.

 Το ίδιο, θεωρητικώς τουλάχιστον, επιχειρήθηκε 

και με το «Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο» της 30ης Ιανουαρίου του 1923.

Έτσι, οι πληθυσμοί εξαναγκάζοντο μεν να εκτοπιστούν, 

μετακινούντο δε ανθρώπινα, προοδευτικά και προγραμματισμένα.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους Έλληνες του Πρώτου Διωγμού στα 1914,

 ή τους αντίστοιχους του 1922 όπου σε αυτές τις περιπτώσεις ομιλούμε 

περί πραγματικών θυμάτων πολέμου αλλά και εθνικών εκκαθαρίσεων παραλλήλως.

Τρίτον, οι Έλληνες πρόσφυγες του 20ου αιώνος, μετανάστευαν
 ένεκα εσωτερικών προβλημάτων και πολλές φορές επαναπατρίζοντο. 

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι Έλληνες του Καυκάσου

 που μετά τα 1913, επέστρεφαν στο Ελλαδικό Χώρο, μετά την προσάρτηση 

τον πλούσιων εδαφών της Ηπείρου και της Μακεδονίας.

Μάλιστα το κύμα μετανάστευσης σε αυτήν την περίπτωση ήτο τόσο μεγάλο, 

ώστε η ελληνική κυβέρνηση το αναχαίτισε και διέκοψε 

την εθελούσια μετανάστευση και επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. 

Ακόμα, στα 1919-1920, οι Έλληνες της Ρωσίας μετανάστευσαν στην Ελλάδα,

 ένεκα των εσωτερικών ταραχών που υφίσταντο

 μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στην Ρωσία.

Έτσι, διαγράφεται μετά περισσής ενάργειας, πως οι Έλληνες πρόσφυγες 

και μετανάστες -πλην της περίπτωσης του 1914 και 1922- ήσαν είτε θύματα

 εθνικών εκκαθαρίσεων και εσωτερικών προβλημάτων, είτε μετανάστευαν εθελούσια 

και επαναπατρίζοντο, είτε βάσει συντεταγμένου προγράμματος που συνοδεύετο

 από τις αντίστοιχες υποδομές και μέτρα που προετοίμαζε το κράτος,

αποφεύγοντας έτσι την σύγχυση και τον πανικό.

Όσοι Έλληνες δε μετανάστευσαν προς Αυστραλία, Γερμανία και ΗΠΑ, το έκαναν

 έπειτα από επίσημη πρόσκληση και με όλα τα απαραίτητα έγγραφα, 

πέρασαν από ιατρικούς ελέγχους, εξετάστηκαν εξονυχιστικά τα ποινικά μητρώα τους.

 Η μετακίνηση τους έγινε απολύτως ελεγχόμενα από τις αρχές και συντεταγμένα. 

Ουδεμία σχέση, λοιπόν, δύνανται να έχουν οι μετακινήσεις 

των ελληνικών πληθυσμών με αυτές των μουσουλμανικών 

που λαμβάνουν χώρα τη σήμερον.

Στην περίπτωση των μουσουλμάνων δεν υφίστανται διακρατικές συμφωνίες

 και προγραμματικός σχεδιασμός. 

Έρχονται χωρίς χαρτιά και βουλιάζουν τις βάρκες τους, 

όντες πολύ καλά δασκαλεμένοι από τους δουλεμπόρους,

ώστε να εξαναγκάζουν τις αρχές να τους περιμαζέψουν.

Νομικά δεν θεωρούνται καν πολιτικοί πρόσφυγες μιας και αυτός ο όρος 

δεν αποδίδεται μαζικά και συλλογικά αλλά έχει να κάνει με το κάθε άτομο ξεχωριστά. 

Η περίπτωση του κάθε ατόμου εξετάζεται ξεχωριστά και ατομικά.

Λογίζεται κάποιος πολιτικός πρόσφυγας όταν κινδυνεύει άμεσα η ζωή του 

από το καθεστώς της χώρας του για τις πολιτικές

 ή θρησκευτικές του πεποιθήσεις κτλ, οπότε εξέρχεται αυτής και αιτείται άσυλο

 στην πρώτη Δημοκρατία που θα συναντήσει μπροστά του.

Το γεγονός ότι στη Συρία υπάρχει πόλεμος μεταξύ του Άσαντ και της ISIS 

αυτό δεν αποδίδει συλλογικά την ιδιότητα του πρόσφυγα στις εξερχόμενες μάζες.

 Αυτοί, κατά το δίκαιο της Συρίας, είναι λιποτάκτες και εφόσον

 δεν παραμένουν στην Τουρκία (=προεδρική κοινοβουλευτική Δημοκρατία)

αιτούμενοι πολιτικό άσυλο αλλά επιλέγουν να εισέλθουν στην ΕΕ, 

θεωρούνται παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες.

Η Τουρκία σε συνεργασία με τα κυκλώματα δουλεμπόρων που η ίδια εκτρέφει 

και σε αγαστή συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες (ΜΥΤ) μετατοπίζει 

αυτούς τους πληθυσμούς στα νησιά του Αιγαίου.

 Προφυλάσσει με αυτόν τον τρόπο το τουριστικό της προϊόν εν μέσω θέρους 

(στην Αττάλεια για παράδειγμα απαγορεύεται αυστηρώς 
η είσοδος σε λαθρομετανάστες). 
Μόλις το 1/3 σύμφωνα με την Frontex είναι συριακής καταγωγής, 
ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των 2/3 είναι από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.

Οι Σύριοι για τη Συρία είναι λιποτάκτες εφόσον προτίμησαν την έξοδο αφήνοντας

 τους φίλους και συγγενείς τους να σφαχθούν από τις δυνάμεις της ISIS,

αποδυναμώνοντας έτσι την εθνική άμυνα της Συρίας.

Οι πολιτικοί προπαγανδιστές της διεθνιστικής αριστεράς, υπέρμαχοι 

της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, περίτεχνα εξισώσουν 

τα δύο αυτά φαινόμενα, την ελληνική νόμιμη και συντεταγμένη προσφυγιά

 και οικονομική μετανάστευση με τη λαθρομετανάστευση 

των μουσουλμάνων των ημερών μας.

 Αυτό το πράττουν για να χτυπήσουν στο συναίσθημα τους Έλληνες

 και να τους κάνουν να δεχθούν αμαχητί την εν εξελίξει γενοκτονία τους, 

δια της αντικαταστάσεως του πληθυσμού και της μετάλλαξης 

του δημογραφικού περιβάλλοντος.

Υπενθυμίζουμε, ότι τους τελευταίους 2 μήνες εισβάλλει ένα «χωριό την ημέρα,

 μια πόλη το μήνα» λαθρομεταναστών. 

Ενώ εξαιτίας της μνημονιακής λιτότητας και της πενίας, εξήλθαν

 ίσα με 150.000 Έλληνες στο εξωτερικό, νόμιμα και συντεταγμένα πάντα.

Οι λαθρομετανάστες εγκαθίστανται στην ΕΕ παρακάμπτοντας το σκληρό 

γραφειοκρατικό καθεστώς της οικονομικής μετανάστευσης που συνεχίζει

 να ισχύει μόνο για τους γηγενείς Ευρωπαίους. 

Αρκεί κανείς να ερευνήσει τι γραφειοκρατία επικρατεί ώστε να εγκατασταθεί 

κάποιος Ευρωπαίος για εργασία στην Ισπανία, στην Ιταλία και την Γερμανία

 και θα διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την προνομιακή μεταχείριση

 των λαθρομεταναστών της Ασίας και Αφρικής.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Πηγή Defence-Point