Ὅλοι ἔλεγαν μία θλιβερὴ πὼς εἶχε ἱστορία.

William George Allum

Ἐγνώρισα κάποια φορὰ σ᾿ ἕνα καράβι ξένο

ἕναν πολὺ παράξενο Ἐγγλέζο θερμαστή,

ὅπου δὲν μίλαγε ποτὲ κι οὔτε ποτὲ εἶχε φίλους

καὶ μόνο πάντα ἐκάπνιζε μία πίπα σκαλιστή.

Ὅλοι ἔλεγαν μία θλιβερὴ πὼς εἶχε ἱστορία

κι ὅσοι εἶχαν στὸ στόκολο μὲ δαῦτον ἐργαστεῖ

ἔλεγαν ὅτι κάποτες, ἀπ᾿ τὸ λαιμὸ ὡς τὰ νύχια,

εἶχε σὲ κάποιο μακρινὸ τόπο στιγματιστεῖ.

Εἶχε στὰ μπράτσα του σταυρούς, σπαθιὰ ζωγραφισμένα,

μία μπαλαρίνα στὴν κοιλιά, ποὺ ἐχόρευε γυμνὴ

κι ἀπὰ στὸ μέρος τῆς καρδιᾶς στιγματισμένη εἶχε

μὲ στίγματ᾿ ἀνεξάλειπτα μίαν ἄγρια καλλονὴ ...

Κι ἔλεγαν ὅτι τὴ γυναίκα αὐτὴ εἶχε ἀγαπήσει

μ᾿ ἄγριαν ἀγάπη, ἀκράτητη, βαθιὰ κι ἀληθινὴ

κι αὐτὴ πὼς τὸν ἀπάτησε μὲ κάποιο ναύτη Ἀράπη

γιατὶ ἤτανε μία ἀναίσθητη γυναίκα καὶ κοινή.

Τότε προσπάθησε αὐτὸς νὰ διώξει ἀπὸ τὸ νοῦ του

τὴν ξωτικὴ ποὺ ἀγάπησε, τόσο βαθιά, ὀμορφιὰ

κι ἀπὸ κοντά του ἑξάλειψεν ὅ,τι δικό της εἶχε,

ἔμεινεν ὅμως στῆς καρδιᾶς τὴ θέση ἡ ζωγραφιά.

Πολλὲς φορὲς στὰ σκοτεινὰ τὸν εἴδανε τὰ βράδια

μὲ βότανα στὸ στῆθος του νὰ τρίβει, οἱ θερμαστὲς ...

Τοῦ κάκου, γνώριζε αὐτὸς - καθὼς τὸ ξέρουμ᾿ ὅλοι -

ὅτι τοῦ Ἀννὰμ τὰ στίγματα δὲν βγαίνουνε ποτὲς ...

Κάποια βραδιὰ ὡς περνούσαμε ἀπὸ τὸ Bay of Bisky

μ᾿ ἕνα μικρὸ τὸν βρήκανε στὰ στήθια τοῦ σπαθί.

Ὁ πλοίαρχος εἶπε: «Θέλησε τὸ στίγμα του νὰ σβήσει»

καὶ διάταξε στὴ θάλασσα τὴν κρύα νὰ κηδευτεῖ.

Νίκος Καββαδίας

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε 

στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, 

μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν 

στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλονίτες.

Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», 

αφήνει την τελευταία του πνοή

 ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. 

Κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο με παρουσία

 πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης.