Ο Σίσυφος, βασιλιάς της Κορίνθου,
ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης
και εγγονός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας.
Η γυναίκα του η Μερόπη ήταν κόρη του Άτλαντα.
Από το Σίσυφο και τη Μερόπη γεννήθηκε ο Γλαύκος.
Γυναίκα του Γλαύκου ήταν η Ευρυνόμη.
Από το Γλαύκο και την Ευρυνόμη
γεννήθηκε ο ήρωας Βελλεροφόντης.
Ο Βελλεροφόντης (Ιππόνοος),
ήταν γιος του Γλαύκου και της Ευρυνόμης.
Κατ΄ άλλους ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Τιθύος.
Ο Βελλεροφόντης ήταν ο ήρωας των Κορινθίων,
γιατί δάμασε τον Πήγασο
( το φτερωτό άλογο ) και σκότωσε τη Χίμαιρα.
Ο ήρωας κατόρθωσε να δαμάσει τον Πήγασο,
τη στιγμή που έπινε νερό στην Άνω Πειρήνη,
με τη βοήθεια της Αθηνάς
που του έδωσε τα χρυσά χαλινάρια.
Ο ήρωας πάνω στον Πήγασο, σκότωσε τη Χίμαιρα,
παιδί της Έχιδνας και του Τυφώνα, ένα άγριο θηρίο
με κεφάλι λιονταριού, σώμα αίγας και ουρά δράκου,
που έβγαζε φλόγες από τα ρουθούνια του.
Ο Βελλεροφόντης έριξε κάτω το θηρίο,
βάζοντας μέσα στο στόμα του ένα κοντάρι
με μολυβένια αιχμή.
Η μολυβένια αιχμή έλιωσε στις φλόγες
και το μέταλλο έφραξε το στόμα
και τα ρουθούνια της Χίμαιρας.
Ο ήρωας ήταν επίσης φίλος του βασιλιά της Τίρυνθας,
Προίτου. Ο Προίτος έστειλε το Βελλεροφόντη
στη Λυκία, όπου με τη βοήθεια του Πήγασου,
έκανε πολλούς άθλους. (Ιλιάδα, Ζ 152-170).
Ο Βελλεροφόντης γεμάτος έπαρση από τους άθλους του,
θέλησε πάνω στο φτερωτό Πήγασο, να πετάξει
μέχρι τον Όλυμπο και να πάρει μια θέση
ανάμεσα στους αθάνατους.
Ο Δίας όμως θύμωσε πολύ
και έστειλε τον Οίστρο στον Πήγασο.
Το φτερωτό άλογο αφήνιασε από τα τσιμπήματα
του εντόμου και έριξε το Βελλεροφόντη στον Ωκεανό.
«Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κι ευ ωδάτη
φυκιού πνοή, απ΄ το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι…
Αφροί στο χαλινάρι: κι απ΄ το μάτι
τ΄ασπράδι όλο φαινόταν: και να λύσε
τη φούχτα μου, απ΄ τα γκέμια του γεμάτη,
πάλευε προς τα πλάτη να χιμήσει…
Ήτανε η ώρα; Ήταν τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πελάγου η αρμύρα;
Η αναπνοή η απόμακρη του δάσους;
Α! λίγο ακόμα αν κράταε το μελτέμι,
Ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
και τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου!»
Άγγελος Σικελιανός
Μπορεί να μην έγινε τόσο γνωστός όσο ο Παλαμάς
και ο Καβάφης, μα άφησε πίσω του ένα πλούσιο έργο
γεμάτο λυρισμό για τις μετέπειτα γενιές.
Γεννήθηκε το 1884 στη Λευκάδα και σα γνήσιος
Επτανήσιος, ακολούθησε την παράδοση
της Επτανησιακής Σχολής, συνδυάζοντάς τη
με την καθαυτό δημοτική γλώσσα κι έχοντας παράλληλα
άμεση επαφή με τις ξένες λογοτεχνίες.
Το 1901 γράφτηκε στη Νομική Σχολή
του Πανεπιστημίου των Αθηνών, χωρίς όμως ποτέ
να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Σταθμός στη ζωή του στάθηκε η γνωριμία του
με την Eva Palmer, Αμερικανίδα που σπούδαζε
ελληνική αρχαιολογία και χορό στο Παρίσι,
με την οποία και παντρεύτηκε το 1907 στις Η. Π. Α.
Λίγα χρόνια αργότερα, γνωρίζεται
και με το Νίκο Καζαντζάκη και ξεκινούν μαζί
μια περιήγηση στην Ελλάδα.
Είναι η περίοδος της αναζήτησης.
Εκείνη την εποχή, συλλαμβάνει και την ιδέα
της αδελφοποίησης των λαών μέσω της αναβίωσης
των Δελφικών Γιορτών.
Με αρωγό και συνοδοιπόρο σε αυτή του την προσπάθεια,
τη σύζυγό του, το 1927 και το 1930, αντίστοιχα,
"διδάχτηκαν" στο αρχαίο θέατρο στους Δελφούς,
ο "Προμηθεύς Δεσμώτης" και οι "Ικέτιδες"
του Αισχύλου, μπροστά στο κατάπληκτο
από θαυμασμό κοινό που είχε έρθει
από όλα τα μέρη του κόσμου.
Αυτή τους η προσπάθεια ( αν και είχε απήχηση )
δεν καρποφόρησε περαιτέρω, κυρίως λόγω
των δυσβάσταχτων οικονομικών συνθηκών.
Το πρώτο ποιητικό του έργο
–που έγραψε σε ηλικία 23 ετών–
ήταν ο "Αλαφροΐσκιωτος" κι ακολούθησαν
τα "Πρόλογος στη ζωή", "Στίχοι", "Μήτηρ Θεού",
"Πάσχα των Ελλήνων", "Ακριτικά" και "Αντίδωρο".
Μετά την έκδοση και των δύο τελευταίων του συλλογών,
ο Σικελιανός συγκέντρωσε όλες τις ποιητικές του
σε τρεις τόμους με τίτλο "Λυρικός Βίος".
Ακόμη, το έργο του περιλαμβάνει και τις τραγωδίες
"Ο Δαίδαλος στην Κρήτη", "Σίβυλλα",
"Ο Χριστός στη Ρώμη",
"Ο Θάνατος του Διγενή", "Ασκληπιός".
Το 1946 εξελέγη πρόεδρος
της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1949
ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ.
Πέθανε το 1951 στην Αθήνα κι ένα χρόνο αργότερα
στους Δελφούς πέθανε και θάφτηκε εκεί
και η σύζυγός του, Εύα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου