Φίλος μου, παντρεμένος, μου έλεγε χθες το μεσημέρι
τον πόνο του και φαινόταν απαρηγόρητος.
Κοίτα να δεις φίλε μου τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος
και μάλιστα ο "περπατημένος" κι αυτό γιατί πράγματι
ο (να μην λέμε ούτε τα μικρά ονόματα
καθότι πολύ γνωστός στην πόλη μας)
δεν ήταν και κανένας "μουρόχαβλος", που λέμε,
αλλά τουναντίον θα τον έλεγες και γάτο.
Είναι να μην σου τύχει η ώρα η "τυφλή" που λένε.
Τον έπιασε στον ύπνο τον φίλο μας η "ξύπνια" μελαχρινή
που του έκανε οτοστόπ και σταμάτησε να την πάρει.
Φυσικά και από την αρχή το σκέφτηκε το πονηρό
όπως μου εξομολογήθηκε και όταν "του την έπεσε",
στην κυριολεξία (πάντοτε σύμφωνα με τα λεγόμενα
του παθόντος που το παίζει και καρδιοκατακτητής)
δεν ήθελε και πολύ να αλλάξει πορεία το όχημα
και να μπει σε ρότα για την Τρίπολη.
Πήρε τηλέφωνο (από το κινητό) την συμβία του
και αφού προφασίστηκε κάποια έκτακτη εργασία
που προέκυψε
(είναι κάτι που δικαιολογείται
από τη φύση της εργασίας του)
παραδόθηκε αμαχητί στην περιπέτεια.
Αποτέλεσμα;
Στη Τρίπολη η όμορφη συνεπιβάτης του
και αφού ήπιαν καφέ τον έστειλε να κλείσει ξενοδοχείο
για τα περαιτέρω αλλά όταν έφτασε στο ξενοδοχείο
και του ζήτησαν την ταυτότητά του
έκπληκτος διαπίστωσε ότι είχε κάνει φτερά
μαζί με 450 ΕΥΡΩ που είχε μέσα το πορτοφόλι του.
Πάλι καλά που η " μελαχρινή περιπέτεια"
είχε αφήσει στο γκαρσόνι της καφετέριας
το πορτοφόλι του με την ταυτότητα μέσα
αλλά τα 450 ΕΥΡΩ είχαν κάνει φτερά.
Α, ναι και είχε πληρώσει και τους καφέδες.
Ευτυχώς να λες και πάλι.
Απαραίτητη διευκρίνιση:
Η φωτογραφία είναι αρχείου
και άσχετη με την όλη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου