Ένα σημάδι, σφράγισμα, πάνω στο σώμα έχω
μα τώρα που μεγάλωσα ούτε που το προσέχω
και άλλωστε ατόνησε, μα κάτι το θυμίζει
σαν ένα Πι και Όμικρον ακόμα ξεχωρίζει.
Όμως θυμάμαι σαν παιδί οι συγγενείς μας λέγαν
με αγιασμό και ξορκισμό το σφράγισμα να καίγαν
γιατί πολλά δαιμόνια κρύβει, το δίχως άλλο.
Ένας μου πρόγονος εκεί στα βάθη της Ασίας
μόνιμος κάτοικος τρελός ήταν της ουτοπίας
κι ένα σημάδι σαν κι αυτό είχε, ίσως και πιο μεγάλο!
Μα τότε άλλες εποχές ήταν και όπως λένε
τους Ποιητές ξορκίζουνε,τώρα πια και δεν τους καίνε!
Πάν Καρτσωνάκης
1994
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου