Οι Ναΐτες ιππότες ήταν στρατιώτες, μοναχοί,
τραπεζίτες και ίσως θεματοφύλακες
κάποιου μεγάλου, επικίνδυνου μυστικού,
που προκάλεσε τελικά και την πτώση τους.
Το τάγμα αυτό ιδρύθηκε στον απόηχο
της Α' Σταυροφορίας, το 1.118 μ.Χ με σκοπό
να βοηθήσει το χριστιανικό νεοϊδρυθέν Βασίλειο
της Ιερουσαλήμ να διατηρηθεί ενάντια
των μουσουλμάνων γειτόνων του και να εξασφαλίσει
την ασφαλή και ελεύθερη προσέλευση του μεγάλου
αριθμού των Ευρωπαίων προσκυνητών
που συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ,
μετά την κατάκτησή της από τους Σταυροφόρους.
Το όνομά τους παραπέμπει στο ιστορικό
αρχηγείο τους που βρίσκεται σε ένα τμήμα
του Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, περιοχή
που ονομαζόταν Templum Salomonis.
Η ονομασία αυτή πιθανολογείται ότι προέρχεται
από το γεγονός ότι στο Όρος του Ναού βρισκόταν
ο περίφημος Ναός του Σολομώντα που χτίστηκε
περίπου το 950 π.Χ. και που αργότερα καταστράφηκε
και ξαναχτίστηκε αρκετές φορές.
Το τμήμα αυτό οι Ιππότες του Ναού μετονόμασαν
σε Templum Domini, δηλαδή «Ναό του Θεού».
Η ιστορία των Ιπποτών του Ναού είναι συνδεδεμένη
με τον Κόμητα Ούγο της Καμπανίας
(Hugo de la Champagne).
Το 1104 ο κόμης επισκέπτεται την Ιερουσαλήμ
με μία ακολουθία υποτακτικών σε αυτόν ιπποτών.
To 1108 ο κόμης επιστρέφει στην Ευρώπη
και το 1114 ξαναγυρνάει στην Ιερουσαλήμ
συνοδευόμενος από τον υποτακτικό του ιππότη
Ούγο ντε Παγιέν (Hugues de Payns).
Άγνωστο παραμένει το αν ο Ούγος ντε Παγιέν
ακολούθησε τον άρχοντά του στο πρώτο του ταξίδι.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαλδουίνου του Β'
που στο μεταξύ είχε διαδεχτεί τον Βαλδουίνο τον Α'
στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, το 1118 μ.Χ,
ο Ούγος ντε Παγιέν μαζί με άλλους 8 ιππότες
παρουσιάστηκαν στο βασιλιά και του πρότειναν
την ίδρυση μίας κοινότητας ιπποτών
που θα ακολουθούσε τον κανόνα θρησκευτικού
τάγματος και θα αφιερωνόταν
στην προστασία των προσκυνητών.
To ίδιο έπραξαν και με τον Πατριάρχη Βαρμούνδο
του Πικινί (Warmund de Picquigny)
που είχε διαδεχτεί τον Δαϊμβέρτο.
Είχαν σκεφτεί να ακολουθήσουν τον Κανόνα
του Αγίου Αυγουστίνου (Augustine of Hippo).
Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή
από το βασιλιά και τον Πατριάρχη.
Με το πέρασμα του χρόνου το τάγμα των Ναϊτών
ασχολείται έντονα με τραπεζικές δραστηριότητες.
Οι Ναΐτες δημιούργησαν στην ουσία το πρώτο
τραπεζικό σύστημα και ανακάλυψαν τις επιταγές
(για την ακρίβεια ένα είδος φορτωτικής)
πολύ πριν από τους Φλωρεντινούς τραπεζίτες.
Όταν κάποιος επιθυμούσε να μεταβεί στην περιοχή
της Παλαιστίνης, χρειαζόταν χρήματα
και αν δεν αισθανόταν ασφαλής να ταξιδέψει
τόσο μακριά με κοσμήματα και χρυσάφι
στην κατοχή του, μπορούσε να απευθυνθεί
στους Ναΐτες της Γαλλίας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας,
να πάρει ένα ομόλογο και ακολούθως να εισπράξει
τα χρήματά του όταν θα έφθανε
στην Παλαιστίνη.
Ανακάλυψαν, λοιπόν, την πρώτη μορφή επιταγής.
Μία ένδειξη των ισχυρών πολιτικών διασυνδέσεων
των Ναϊτών είναι ότι η ενασχόλησή τους
με τις τραπεζικές εργασίες δεν οδήγησε σε αύξηση
της εσωτερικής αμφισβήτησης μέσα στο τάγμα,
αλλά και γενικότερα στην εκκλησία.
Αυτό δείχνει ότι διέθεταν ισχυρή κάλυψη,
τόσο σε πολιτικό, όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο.
Οι κατηγορίες αυτές παραμερίστηκαν
με τη δικαιολογία ότι οι Ναΐτες διατηρούσαν
δικαιώματα εκμετάλλευσης των υποθηκευμένων
σε αυτούς περιουσιών. Οι Ναίτες είχαν εφεύρει κώδικες
με τους οποίους έκαναν τις συναλλαγές τους
σε όλα τα σημεία της Ευρώπης.
Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307 πολλοί Ναΐτες
στη Γαλλία συνελήφθησαν κατόπιν μυστικών εντολών
του βασιλιά Φιλίππου Δ' του Ωραίου,
ο οποίος εποφθαλμιούσε τα πλούτη τους.
Ο τελευταίος με την υποστήριξη
του Πάπα Κλήμη του Ε'
ο οποίος κατάργησε το τάγμα,
δήμευσε όλη τους την περιουσία
(συμπεριλαμβανομένων και τεράστιων εκτάσεων γης).
Πολλά υψηλόβαθμα στελέχη
του τάγματος, συμπεριλαμβανομένου
και του τελευταίου Μεγάλου Μάγιστρου
Ζακ ντε Μολέ (Jacques de Molay),
υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και κάηκαν στην πυρά.
Νεότερες ανακαλύψεις έχουν φέρει στο φως έγγραφα
της δίκης τα οποία φανερώνουν ότι παρά το γεγονός
ότι είχαν κατηγορηθεί για αιρετικές δοξασίες
κατά τις μυητικές τελετές τους, στη δίκη που έγινε
έπεισαν τον Πάπα πως ήταν αθώοι και ότι
η καταδίκη τους ήταν αποτέλεσμα
της συκοφάντησής τους από τον βασιλιά Φίλιππο.
Το τραπεζικό σύστημα που οι Ναΐτες είχαν
εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη είχε ενοχλήσει
την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καθώς πολλοί
ευγενείς υποστήριζαν τους Ναΐτες με τεράστια
χρηματικά ποσά τα οποία θα μπορούσαν
να κατέληγαν στα ταμεία της Εκκλησίας
αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.
Ύστερα από την εξόντωση των Ναϊτών,
άλλα ιπποτικά τάγματα αποφάσισαν
να εγκαταλείψουν τις τραπεζικές τους δραστηριότητες.
Αν και πολλοί Ευγενείς ήταν ευνοϊκά διατεθειμένοι
απέναντι στους Ναΐτες, τους αποκήρυξαν φοβούμενοι
τον αφορισμό από τον Πάπα.
Από τις λίγες εξαιρέσεις ήταν ο Ρόμπερτ Μπρους
της Σκωτίας, ο οποίος είχε ήδη αφοριστεί.
Κατά συνέπεια, αρκετοί Ναΐτες
διέφυγαν στη Σκωτία.
Πιστεύεται ότι το Σκωτικό Μασονικό Τάγμα
έχει τις ρίζες του στο τάγμα
των Ιπποτών του Ναού.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου