Μέχρι πρότινος η ύπαρξη σταθερής κυβέρνησης
ήταν δεδομένη, από σήμερα είναι ζητούμενο.
Αυτό περιπλέκει επικίνδυνα την κατάσταση
ελεγχόμενης χρεοκοπίας που διάγει
η χώρα τα τελευταία δυο χρόνια.
Ακόμη και αν προκύψει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία
που θα θελήσει να συνεχίσει την εφαρμογή
του προγράμματος της δανειακής συμφωνίας
η υλοποίηση της θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Η πολιτική νομιμοποίηση αυτής της διαδικασίας
έχει μειωθεί δραστικά, άρα μπορεί κάποιος να υποθέσει
πως και οι αντιδράσεις θα είναι ισχυρότερες.
Το 80-85% περίπου των εκλογέων ψήφισαν κόμματα
που είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ.
Το 60-65% ψήφισαν κόμματα που είναι εναντίον
του μνημονίου. Υπάρχει μια αντίφαση σε αυτό
που δεν έχει γίνει αντιληπτή και ενδεχομένως
να την διαπιστώσουμε προσεχώς με οδυνηρό τρόπο.
Υπάρχει πλέον μια σημαντική πλειοψηφία
που απορρίπτει το μνημόνιο και κατά συνέπεια
και τη δανειακή συμφωνία.
Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης
κατάρρευσης με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Στην εκλογική πλειοψηφία των αντιμνημονιακών
δυνάμεων υπάρχει μια πανσπερμία απόψεων
από αυτές που είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ
μιας νέας διαπραγμάτευσης μέχρι εκείνες
που είναι ακραιφνείς αντιευρωπαϊκές
και επιθυμούν την αποχώρηση.
Το πολιτικό τοπίο βρίσκεται σε μετάβαση
και ακόμη δεν έχουν δημιουργηθεί
οι νέοι πόλοι ισορροπίας.
Το γεγονός πως η χώρα διάγει
μια περίοδο ελεγχόμενη χρεοκοπίας
αυξάνει το ενδεχόμενο ατυχήματος
και εξοστρακισμού της από το ευρώ.
Τα νέα δεδομένα δημιουργούν τις προϋποθέσεις
για κάποιες πιθανές συνέπειες.
Το κλίμα οικονομικής εμπιστοσύνης ήταν ήδη αρνητικό
και τα νέα δεδομένα επιδεινώνουν αυτή την κατάσταση.
Αυτό σημαίνει πως ακόμη πιο δύσκολα κάποιος
θα αποφασίσει να επενδύσει στην Ελλάδα
και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Κατά συνέπεια πιο πιθανό μοιάζει ένα κύμα
αύξησης της ανεργίας προσεχώς...
Ο τραπεζικός κλάδος βρισκόταν σε ένα μεταβατικό
στάδιο ανακεφαλαιοποίησης με τη συμμετοχή
του ιδιωτικού τομέα. Με τα νέα δεδομένα
η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα
φαίνεται περισσότερο δύσκολη.
Πλήρης κρατικοποίηση του τραπεζικού τομέα
δεν σημαίνει και άνοιγμα της χρηματοδότησης
προς την πραγματική οικονομία. Οι τράπεζες διακινούν
ευρώ και για να έχουν στα ταμεία του ευρώ, θα πρέπει
να τους κρατάει ανοιχτές τις «στρόφιγγες» η ΕΚΤ
και οι καταθέτες να διατηρήσουν όσες καταθέσεις
έχουν απομείνει εντός των τραπεζών.
Αν οι καταθέτες αποχωρούσαν πριν, τώρα έχουν
ένα λόγο περισσότερο να συνεχίσουν να το κάνουν.
Ζητούμενο είναι η στάση της ΕΚΤ.
Όπως έχουμε ξαναγράψει η απουσία ρευστότητας
θα νεκρώσει κάθε οικονομική δραστηριότητα
και αυτό ενδέχεται να πιέσει ακόμη
και μια υπερ-ευρώ κυβέρνηση να αποφασίσει
να εκδώσει εθνικό νόμισμα σαν λύση απελπισίας.
Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση πως αν η Ελλάδα
απειλήσει να μην υλοποιήσει τη δανειακή συμφωνία
και το μνημόνιο οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ
θα υποχωρήσουν και θα αποδεχτούν
μια άλλη συμφωνία.
Αυτό όχι μόνο δεν είναι δεδομένο, αλλά με βάση
το κλίμα που επικρατεί στην κοινή γνώμη
των βορείων χωρών, είναι δύσκολο
να γίνει αποδεκτό.
Το μνημόνιο δεν εγγυόταν την έξοδο
από την κρίση χρεοκοπίας,
αλλά εξασφάλιζε χρόνο
για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις
για την παραμονή στο ευρώ
και την έξοδο από την κατάσταση χρεοκοπίας.
Πλέον ούτε ο χρόνος της μεταβατικής περιόδου
είναι δεδομένος.
Η χώρα μας από χθες έχει εισέλθει σε μια ακόμη
πιο ασταθή περίοδο με κοινωνικές
και πολιτικές εντάσεις.
Ψυχραιμία, με τον πανικό δεν βρέθηκε
ποτέ καμιά λύση...
Κώστας Στούπας
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου