Υπάρχει μια μεταφυσική ευτυχία, για ν αντέξουμε
τον παραλογισμό του κόσμου.
Η κατάκτηση ή το παιχνίδι, η άπειρη αγάπη,
η παράλογη επανάσταση: να με τι διατηρεί
ο άνθρωπος την αξιοπρέπειά του σ έναν πόλεμο
που τον έχει χάσει προτού καν τον αρχίσει.
Πρέπει μονάχα να μείνει πιστός στον κανόνα της μάχης.
Αυτή η σκέψη αρκεί για να διατηρηθεί ένα πνεύμα
που έχει στηρίξει και στηρίζει ολόκληρους πολιτισμούς.
Δεν αρνούμεθα τον πόλεμο.
Πρέπει να πεθάνουμε ή να ζήσουμε.
Το ίδιο με το παράλογο : πρέπει ν αναπνεύσουμε μαζί του,
ν αφομοιώσουμε τα διδάγματά του
και ν ανακαλύψουμε την ουσία τους.
Απ αυτή την άποψη η πιο παράλογη ηδονή
είναι η δημιουργία.
«Τέχνη και μόνο τέχνη» λέει ο Νίτσε,
«έχουμε την τέχνη για να μην πεθάνουμε απ την αλήθεια».
από τον Αλπέρ Καμύ στο Δοκίμιο πάνω στο παράλογο
Ο μύθος του Σίσυφου και συγκεκριμένα από το κεφάλαιο.
"Η παράλογη δημιουργία".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου