Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως άρτυμα
στη μαγειρική (νοστιμίζει φαγητά όπως τα όσπρια)
και στη συσκευασία ξηρών καρπών,
όπως σύκα ή σταφίδες.
Το αιθέριο έλαιο που έχουν τα φύλλα και οι καρποί
(δαφνέλαιο) χρησιμοποιείται για την παρασκευή
εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων.
Ένα αραιό αφέψημα από αυτά χρησιμοποιείται
ως παρασιτοκτόνο οργανισμών που παρασιτούν σε άλογα.
Στην Ελλάδα η δάφνη ήταν γνωστή
από τα αρχαιότατα χρόνια και γίνεται μνεία
γι' αυτήν στον Όμηρο.
Ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα.
Πρώτα οι Έλληνες και έπειτα οι Ρωμαίοι συνήθιζαν
να στεφανώνουν με κλαδιά δάφνης
τους νικητές των αγώνων.
Έτσι, ακόμα και σήμερα η δάφνη ταυτίζεται με τη δόξα,
τη νίκη και την υπεροχή.
Στην αρχαιότητα ήταν επίσης γνωστές
οι θεραπευτικές της ιδιότητες.
Η δάφνη (επιστ.: Δάφνη η ευγενής, Laurus nobilis)
είναι ένα αρωματικό φυτό
της οικογένειας των Δαφνοειδών.
Ανήκει στο γένος Δάφνη. Στην Ελλάδα απαντάται
και αυτοφυής. Επίσης, στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται
και η δάφνη του Απόλλωνα, γνωστή με τα λαϊκά ονόματα
βαγιά, δάφνη, δαφνολιά και φυλλάδα.
Δεν είναι γνωστή η ετήσια παγκόσμια κατανάλωση
φύλλων δάφνης. Μόνο από την Ελλάδα, εξάγονται
περί τους 200 τόνους ετησίως.
http://el.wikipedia.org
Επίσης, ας μην ξεχνάμε και πως
πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν,
έπινε νερό από την Κασταλία πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης
και μετά ανέβαινε στον τρίποδα.
Ε, λοιπόν, κάτι μάλλον δεν είναι τυχαίο, στην επιλογή
του συγκεκριμένου φυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου