Απ το υπόγειο τραγουδούν τις κορυφές του κόσμου.

Στα μονοπάτια του μυαλού γεννούν τα όνειρά μας

 κάνουν ταξίδια που κανείς παραμυθάς δεν είπε. 

Εικόνες που αδυνατούν να περιγράψουν λόγια

 έχουν σε χρόνους άρρυθμους μια λογική δική τους.

 Αλλόκοτες, περίπλοκες, προσωπικές πορείες

 σπάζουν φραγμούς και σύνορα με γνώμονα τ αστέρια. 

Αδυνατούν οι ποιητές να ζήσουν στην αλήθεια, 

έτσι κι αλλιώς το ξέρουνε αλήθεια δεν υπάρχει.

 Αγανακτούν και πνίγονται να σπάσουνε τους φράχτες

 κι απ το υπόγειο τραγουδούν τις κορυφές του κόσμου.

 Χαρτογραφούν οι ποιητές τα ίχνη τους αφήνουν 

κι αν προχωρήσουν χάνονται βυθίζονται στο μέλλον. 

Πάν Καρτσωνάκης

Αύγουστος 2010

------------------------------------------

In the paths of the mind they born our dreams 

and make trips that no storyteller has ever said. 

Images that fail to describe the words, 

have at times of no rhythm a logic of their own.

 Strange, complex, personal roots 

break barriers and borders, leading by the stars.

 The poets are unable to live the truth, 

although they know that truth does not exist.

 Furious and eager to break the fences 

and they sing from the basement the peaks of the world. 

The poets make maps, they leave their traces 

and if they go ahead, they are lost and sunk in the future. 

Kartsonakis Pan