Είναι κάποιοι άνθρωποι που δε μεγαλώνουν ποτέ
δεν ωριμάζουν, όπως συνήθως λένε,
κι ούτε ποτέ τους κατασταλάζουν.
Παραμένουν περίεργοι σαν παιδιά κι αναποφάσιστοι.
«Ανοικτοί» για να δεχτούν κάθε τι το νέο
ακόμη κι αν κάτι φαίνεται τρελό εκ πρώτης όψεως.
Έχουν μια δική τους οπτική για τον κόσμο
και ψάχνουν να βρουν σχέσεις, συνδυασμούς
συσχετισμούς και αιτιολογίες
σε ότι συμβαίνει γύρω τους.
Ακόμη κι όταν όλα φαίνονται απλά
σίγουρα και λογικά
αυτοί ψάχνουν να βρουν το παράδοξο
το ανεξήγητο
αυτό που αλλάζει την λογική ροή
της ρουτινιάρικης εξέλιξης.
Τις περισσότερες φορές δεν τα καταφέρνουν
και κουρασμένοι, ίσως και απογοητευμένοι
κάποιοι πέφτουν στο κενό.
Χάνονται στους δαιδαλώδεις λαβυρίνθους
ή καίγονται σαν τις πεταλούδες στο φως της λάμπας.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ζουν
ανάμεσα στο σήμερα και το παρελθόν τους
ισορροπώντας
πάνω σε μια τεντωμένη σκέψη για το μέλλον.
Ζουν ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.
Θρέφονται με τις επιθυμίες, τα θέλω και τα όνειρα.
Αυτοί, οι αιθεροβάμονες,
όπως κάποιοι τους χαρακτηρίζουν,
θέλω να είναι οι δικοί μου φίλοι.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου