Τόσος κόσμος πέρασε και τον προσπέρασεεεεε
τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος
και δεν θυμάμαι τώρα πια για ποιόν και γιατί
αλλά αυτός ο στίχος μου ήλθε αμέσως στο μυαλό
μόλις πρωτοείδα αυτή τη φωτογραφία
με τον ζητιάνο στο Μοναστηράκι
του φίλου μου του Γιώργου.
Μόνος του,
καθισμένος εκεί στα χαμηλά, να κοιτάζει
ίσως με δέος αλλά ίσως και με περιφρόνηση
τον κόσμο των απάνω,
καθισμένος ακριβώς εκεί που τελειώνει το μάρμαρο
και στο τέλος της διαχωριστικής γραμμής,
θα έλεγε κάποιος με φαντασία μπόλικη,
κρατώντας αντί για φανάρι ένα τσιγάρο στο χέρι.
Όχι !
Σαν ένας σύγχρονος Διογένης,
στην Ελλάδα του σήμερα
δεν ψάχνει να βρει ανθρώπους,
γιατί τώρα πια
και ύστερα από τόσα πολλά που έμαθε
και είδε στα ταξίδια του μέσα στο χρόνο, ξέρει!
Φωτογραφία: Γιώργος Φιωτάκης
κείμενο: Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου