Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Το πρώτο σκαλί

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν

μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ' ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.

Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.

Αλλοίμονον, είν' υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·

κι απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ' αναιβώ ο δυστυχισμένος».

Είπ' ο Θεόκριτος· «Αυτά τα λόγια

ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ' ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο

πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι

πολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι

και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανείς τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1899) 

The first step

The young poet Eumenes

complained one day to Theocritus:

"For two years I have been writing

just to create one mere idyll.

It is my only completed work.

Alas, I see that it is steep,

the ladder of Poetry is very steep;

and from the first step where I am now, 

unhappy me, I shall never go higher."

Theocritus said: "These words

are unfitting and blasphemous.

For even if you are on the first step, 

you should be proud and happy.

Coming this far is no small accomplishment;

what you have achieved is great glory.

And even this first step

is from the common world very far away.

To set foot upon this step

you must rightfully be 

a citizen of the city of ideas.

And in that city it is hard

and rare to become a citizen.

In its agora you find Lawmakers

whom no scoundrel can fool.

Coming this far is no small accomplishment;

what you have achieved is great glory."

Konstantinos  P. Kavafis (1899)