Ο πόλεμος ήταν ανέκαθεν
ο τρόπος που το θηρίο ήξερε να επιβιώνει.
Το θηρίο που ποτέ δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο.
Για να μην τρομάζουν όμως οι άνθρωποι
το έντυναν με όμορφα και πολύχρωμα ρούχα
ούτως ώστε να φαντάζει όμορφο,
κι έτσι περήφανο και κορδωτό το παρουσίαζαν,
στα μάτια των έφηβων κυρίως.
Αυτών δηλαδή που θα έτρωγε ο Μινώταυρος.
Από τους χρόνους των παραμυθιών
και των ηρωικών κατορθωμάτων
των προγόνων τους
οι άνθρωποι πολεμούσαν.
Έγραφαν και μουσικές και στίχους
για ντύσουν το θηρίο κι έκαναν γιορτές και παρελάσεις
για να τιμήσουν τους νεκρούς.
Φυσικά, αυτοί που αμύνονταν για την πατρίδα,
και την υπεράσπιση της γης των προγόνων τους
δεν είχαν άδικο
αλλά και οι άλλοι
εφεύρισκαν ιδανικά για τους πολέμους τους.
Πότε μιλούσαν για εκπολιτισμό των βαρβάρων,
πότε για την δημοκρατία ενάντια στον ολοκληρωτισμό
ή την προσφορά βοήθειας στους συμμάχους τους
και άλλοτε για μια Ελένη.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου