Τα πρώτα χρόνια του σιδηρόδρομου
οι μετωπικές συγκρούσεις τρένων απασχολούσαν
αρκετά συχνά τις εφημερίδες της εποχής
και τις τοπικές κοινωνίες φυσικά.
Ένας Αμερικάνος μηχανικός σιδηροδρόμων
ανέλαβε να λύσει αυτό το μεγάλο πρόβλημα.
Κατασκεύασε ένα τρένο με κλίση στο εμπρός
αλλά και το οπίσθιο μέρος του, ενώ τοποθέτησε
στην κορυφή ράγες, παρόμοιες
με τις ράγες εδάφους.
Υποστήριξε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος
ανησυχίας όταν δύο τρένα βρεθούν σε τροχιά
σύγκρουσης, διότι πολύ απλά
δεν θα συγκρουστούν ποτέ,
αφού το ένα θα περάσει πάνω από το άλλο
και θα συνεχίσει τη πορεία του.
Ο εφευρέτης κατοχύρωσε την ιδέα του
και έσπευσε να κατασκευάσει ένα πρωτότυπο τρένο,
το οποίο θα δοκιμαζόταν σε θεματικό πάρκο
της Νέας Υόρκης, με την ελπίδα να πείσει το κοινό
και τους επενδυτές για την ασφάλεια
και την αποτελεσματικότητά του.
Το τρενάκι υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές
αλλά οι επιβάτης δήλωναν περισσότερο
τρομοκρατημένοι παρά ενθουσιασμένοι.
Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και δεν εφαρμόστηκε
αφού τα κανονικά τρένα θα ήταν πιο βαριά
και ογκώδη και το ένα θα καταπλάκωνε το άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου